TELEFON DO REDAKCJI: 62 766 07 07
Augustyna, Ingi, Jaromira 29 Marca 2024, 06:03
Dziś 19°C
Jutro 13°C
Szukaj w serwisie

Słowo Boże na każdy dzień 8- 14 grudnia

Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
8 grudnia
Rdz 3, 9-15.20; Ps 98; Rz 15, 4–9; Łk 1, 26-38
Poniedziałek, 9 grudnia
Iz 35, 1-10; Ps 85; Łk 5, 17-26
Wtorek, 10 grudnia
Iz 40, 1-11; Ps 96; Mt 18, 12-14
Środa, 11 grudnia
Iz 40, 25-31; Ps 103; Mt 11, 28-30
Czwartek, 12 grudnia
Iz 41, 13-20; Ps 145; Mt 11, 11-15
Piątek, 13 grudnia
Iz 48, 17-19; Ps 1; Mt 11, 16-19
Sobota, 14 grudnia
Syr 48, 1-4.9-11; Ps 80; Mt 17, 10-13

Z Księgi Rodzaju

Gdy Adam zjadł owoc z drzewa zakazanego, Pan Bóg zawołał na niego i zapytał go: „Gdzie jesteś?” On odpowiedział: „Usłyszałem Twój głos w ogrodzie, przestraszyłem się, bo jestem nagi, i ukryłem się”. Rzekł Bóg: „Któż ci powiedział, że jesteś nagi?
Czy może zjadłeś z drzewa, z którego ci zakazałem jeść?” Mężczyzna odpowiedział: „Niewiasta, którą postawiłeś przy mnie, dała mi owoc z tego drzewa i zjadłem”. Wtedy Pan Bóg rzekł do niewiasty:

„Dlaczego to uczyniłaś?” Niewiasta odpowiedziała: „Wąż mnie zwiódł i zjadłam”. Wtedy Pan Bóg rzekł do węża: „Ponieważ to uczyniłeś, bądź przeklęty wśród wszystkich zwierząt domowych i polnych; na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia. Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę”.

Z Księgi Psalmów

Śpiewajcie Panu pieśń nową,
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica
i święte ramię Jego.

Pan okazał swoje zbawienie,
na oczach pogan objawił swoją sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i na wierność swoją
dla domu Izraela.

Ujrzały wszystkie krańce ziemi
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio,
cieszcie się, weselcie i grajcie.

Z Listu św. Pawła Apostoła do Rzymian

Bracia:
To, co niegdyś zostało napisane, napisane zostało dla naszego pouczenia, abyśmy dzięki cierpliwości i pociesze, jaką niosą Pisma, podtrzymywali nadzieję. A Bóg, który daje cierpliwość i pociechę, niech sprawi, abyście wzorem Chrystusa te same uczucia żywili do siebie i zgodnie jednymi ustami wielbili Boga i Ojca Pana naszego, Jezusa Chrystusa.
Dlatego przygarniajcie siebie nawzajem, bo i Chrystus przygarnął was ku chwale Boga. Mówię bowiem: Chrystus stał się sługą obrzezanych dla okazania wierności Boga i potwierdzenia przez to obietnic danych ojcom oraz po to, żeby poganie za okazane sobie miłosierdzie uwielbili Boga, jak napisano: „Dlatego oddawać Ci będę cześć między poganami i śpiewać imieniu Twojemu”

Z Ewangelii wg św. Łukasza

Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą
Bóg posłał Anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami”. Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do niej: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”. Na to Maryja rzekła do Anioła: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?” Anioł jej odpowiedział: „Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego osłoni cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”. Na to rzekła Maryja:
„Oto Ja służebnica Pańska, niech mi się
stanie według twego słowa!” Wtedy odszedł od niej anioł.

Komentarz do Ewangelii

Łaska nawrócenia
„Nawróćcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie” - wołanie Jana Chrzciciela w dolinie Jordanu brzmi bardzo prosto i zarazem niezwykle radykalnie. Ale zanim dotrze do naszych uszu, Kościół daje nam wcześniej trzy inne Słowa, które mają nas doprowadzić do ponowienia decyzji o wyborze Bożych dróg łaski. Dlatego najpierw słyszymy dziś zapowiedź niezwykłego pojednania, które dokona się dzięki przyjściu Mesjasza. Izajasz kreśli wizję dla wielu nieprawdopodobną, bo przecież wspólne zamieszkanie wilka, baranka, pantery, koźlęcia, lwa i cieląt jest postawieniem na głowie wszystkich praw rządzących światem zwierząt. Ponieważ utrzymanie spokoju w takim skupisku istot wydaje się nierealne, więc często słuchamy tego proroctwa z delikatnym przymrużeniem oka. A jednak obraz czasów mesjańskich nie jest wcale jakimś urojeniem - wystarczy spojrzeć na wspólnotę Kościoła i różnorodność charakterów, historii, upodobań, a nawet wzajemnych animozji i rozmaitości poglądów ludzi wierzących w Boga Jedynego. I rzeczywiście zdziwienie wywołuje fakt, że oni wszyscy (a właściwie MY wszyscy) pomimo różnic jesteśmy w oczach ludem Boga, Kościołem wezwanym do szukania jedności i odkrywania błogosławieństwa przyniesionego przez Tego, który stał się człowiekiem dla naszego zbawienia. Nadzieję spełnienia pomysłów Bożej Miłości wzmacnia autor Psalmu 72, w którym widać realną władzę Syna Bożego objawiającą się w sprawiedliwości (czyli głębokim i ciągle nienasyconym pragnieniu odkrywania tego, co Boże) i pokoju przychodzącego w wyzwoleniu z każdej ludzkiej biedy i uwolnieniu od lęku przed śmiercią.
Tę Bożą perspektywę potwierdza Apostoł narodów zachęcając Kościół w Rzymie do wzajemnego otwarcia się na braci pochodzących z judaizmu i pogaństwa. Odmienna przeszłość i historia życia nie mogą być przeszkodą do poznania Chrystusa i wspólnej drogi do zbawienia. Przeciwnie – spotkanie Jezusa i przyjęcie wiary Kościoła owocuje wspólnotą modlitwy pomimo wielu różnic. Dlatego wierzącym zostaje zadana ustami św. Pawła wzajemne przygarnianie siebie, by zobaczyć przestrzeń odpowiedzialności za braci i siostry i - gdy trzeba - mocno reagować na diabelskie pokusy zburzenia jedności i nieposłuszeństwa wobec Słowa Chrystusa.
I dopiero teraz liturgia stawia przed nami Głos, który jest zwiastunem Słowa. Wołanie Jana Chrzciciela, który nie boi się wyciągać na światło dzienne ukryte grzechy narodu wybranego, jest naprawdę wezwaniem do zmiany myślenia i propozycją „ostatniej szansy”. Jan nie straszy, choć używa mocnych porównań i swoimi słowami burzy krew w „porządnych” i gorliwych. Jego zadaniem jest jednak zatrzymać na chwilę zwyczajny bieg życia narodu, który zbyt mocno przyzwyczaił się do obecności Boga i łudzi się, że mieć „Abrahama za ojca” wystarczy do zbawienia. Słowa Chrzciciela są na pewno trudne do przełknięcia dla tych, którzy za wszelką cenę nie chcą stracić twarzy i pozycji, ale równocześnie zwiastują oczyszczające uwolnienie dla wielu, których Bóg zaprasza do odkrycia korzeni zła i przyjęcia po raz kolejny łaski nawrócenia. I to jest naprawdę bardzo DOBRA NOWINA dla każdego z nas.



ks. Grzegorz Mączka

Dodaj komentarz

Pozostało znaków: 1000

Komentarze

Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!