Słowo Boże na każdy dzień (8 -13 grudnia 2025)

Poniedziałek, 8 grudnia 
Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP
Rdz 3, 9-15; Ps 98; Ef 1, 3-6.11-12; Łk 1, 26-38
Bądź błogosławiona, łaski pełna.

Czytania dzisiejszej uroczystości zestawiają ze sobą dwa przeciwne obrazy. Ewa ulegająca podszeptom złego ducha dopuszcza się z Adamem pierwszego grzechu. Na przeciwnym biegunie stoi Maryja, która z wiarą słucha anioła i poddaje się woli Bożej. O ile Ewa towarzyszy Adamowi w upadku i staje się „matką wszystkich żyjących” (Rdz 3, 20), o tyle niepokalana Maryja jako nowa Ewa towarzyszy Jezusowi – Nowemu Adamowi w dziele odkupienia, stając się przez to Matką wszystkich zbawionych (J 19, 27; Ap 12, 17).

Wtorek, 9 grudnia
Iz 40, 1-11 | Ps 96 | Mt 18, 12-14
Jak pasterz pasie On swoją trzodę.

Czytane dziś wołanie proroka, powtórzone później przez Jana Chrzciciela (Łk 3, 4-6) jest pocieszeniem skierowanym do ludu Bożego i obietnicą końca czasu kary. Momentem zwrotnym jest przyjście na świat Jezusa, który jak dobry pasterz wyrusza na poszukiwanie zagubionych grzeszników. W ten sposób odsłania nam tajemnicę miłosierdzia Ojca, który pragnie zbawienia wszystkich ludzi, a każdy nawrócony grzesznik jest dla niego powodem wielkiej radości.

Środa, 10 grudnia
Iz 40, 25-31 | Ps 103 | Mt 11, 28-30
Ci co zaufali Panu, odzyskują siły.

Czytania w piękny sposób zestawiają rzeczywistość siły i słabości. Chrystus wzywa do siebie wszystkich „utrudzonych i obciążonych”. W tym wezwaniu może odnaleźć się każdy z nas, bo zmęczenie i przeciążenie jest codziennością większości ludzi. Naszą przystanią i nadzieją jest Jezus, który jako Bóg, sam „nigdy się nie męczy ani nie nuży”, a który „daje siłę zmęczonemu i pomnaża moc bezsilnego”. W Jego Sercu jest miejsce dla każdego.

Czwartek, 11 grudnia
Iz 41, 13-20 | Ps 145 | Mt 11, 11-15
Nie lękaj się, przychodzę Ci z pomocą.

Wezwanie, które Bóg kieruje przez proroka jest otuchą dla tych, którzy żyją w strachu i niepewności o jutro. Zaskakująco brzmią te słowa w naszych czasach, również obarczonych poczuciem zagrożenia. Bóg jednak wychodzi naprzeciw naszym lękom – nie waha się czule ująć naszej ręki i powiedzieć „Nie bój się (…), Ja cię wspomagam!”. To ze strony człowieka brakuje często dziecięcego zaufania i chęci poddania się Bożym planom. Dla tych, którzy jednak uwierzą i zaryzykują – jest obietnica zwycięstwa.

Piątek, 12 grudnia
Iz 48, 17-19 | Ps 1 | Mt 11, 16-19
Z kim mam porównać to pokolenie?

Nasza uwaga powoli przesuwa się na postać Jana Chrzciciela, którego wczorajsza Ewangelia nazwała „największym pośród narodzonych wśród niewiast”. W dzisiejszym Słowie Chrystus czyni zarzut tym, którzy są uparci na Boże wezwania i szukają wymówek do trwania przy grzechu. Nie przekonuje ich ani świadectwo skrajnej ascezy Jana, ani prozaiczność i „zwyczajność” Jezusa. Taka postawa nie była jedynie wadą żyjących w tamtych czasach. Także i dziś wielu ludzi nie przekonują ani heroiczne poświęcenia ludzi oddanych Bogu, ani doświadczenie wiary w szarej codzienności.

Sobota, 13 grudnia
Syr 48, 1-4.9-11 | Ps 80 | Mt 17, 10-13
Eliasz już przyszedł.

Pierwszym bohaterem dzisiejszych czytań jest Eliasz, uważany za największego z proroków Starego Przymierza. Wsławił się walką o czystość wiary. Żydzi wierzyli, że Eliasz wróci na ziemię aby przygotować naród wybrany na przyjście Mesjasza. Jezus jednak wskazuje, że tym nowym Eliaszem jest Jan Chrzciciel. Jan, jako ostatni prorok, wzywał Żydów do pokuty, przygotowując ich w ten sposób na objawienie Jezusa jako obiecanego Pomazańca. Wezwanie Jana do nawrócenia pozostaje aktualne także dla nas przeżywających nowy Adwent – czekających na drugie przyjście Chrystusa.

Adrian Rum