Słowo Boże na każdy dzień (7-12 listopada)

Poniedziałek, 7 listopada
Tt 1, 1-9; Ps 24; Łk 17, 1-6

Uważajcie na siebie.
Można się zagalopować i pomyśleć, że Jezus każe nam uważać na samych siebie. Jednak czytając kolejne zdania tej Ewangelii zauważymy, że Jezus poleca nam uważać na siebie nawzajem. Patrząc na współczesne zgorszenia nie możemy być spokojni, ciesząc się, że to nie my je wywołaliśmy. Mamy brać odpowiedzialność za tych, którzy się ich dopuszczają i reagować. W jaki sposób? Jeśli to możliwe, to przez upomnienie i przebaczenie, a jeśli nie to przez modlitwę o nawrócenie tego człowieka. Jako Kościół jesteśmy odpowiedzialni nie tylko za samych siebie, ale też za siebie nawzajem.

Wtorek, 8 listopada
Tt 2, 1-8.11-14; Ps 37; Łk 17, 7-10

Czy okazuje wdzięczność (…).
Jezus wypowiadając te słowa próbuje ukazać swoim słuchaczom, czym tak naprawdę jest służba i wdzięczność. Wczytując się w dzisiejszą Ewangelię możemy stwierdzić, że jeżeli wykonujemy jakąś pracę czy dobro, powinniśmy robić to przede wszystkim na chwałę Bożą i ku pożytkowi innych ludzi, a nie dla próżnych podziękowań i pochwał. To jednak nie zwalnia nas z chwalenia tych, którzy na to zasługują i okazywania wdzięczności za wyświadczone nam dobro. Mamy okazywać naszą wdzięczność Bogu i drugiemu człowiekowi, ale sami dla siebie nie oczekiwać jej od innych ludzi.

Środa, 9 listopada
Ez 47, 1-2.8-9.12; Ps 46; 1 Kor 3, 9b-11.16-17; J 2, 13-22

Gorliwość o dom Twój pochłonie mnie.
W niektórych kościołach lub zakrystiach można spotkać tabliczkę z napisem: „Zachowaj ciszę. Pan jest blisko”. Słowa te mają nam uświadamiać, w jakim miejscu się znajdujemy i z kim przyszliśmy się spotkać. Jakże często brakuje nam tej gorliwości o dom Boży. Bankierzy i sprzedawcy robili w świątyni wszystko, tylko nie spotykali się z Bogiem. Dziś też można w kościele robić wiele: rozmawiać, rozglądać się, stać pod kościołem i z Bogiem się nie spotkać. Widząc takie sytuacje trzeba nam prosić Pana, aby i nam dodał tej gorliwości w trosce o to co Boże i święte.

Czwartek, 10 listopada
Flm 7-20; Ps 146; Łk 17, 20-25

Królestwo Boże nie przyjdzie w sposób dostrzegalny.
Gdy idziemy na grzyby, nie jest nigdzie zaznaczone w jakim miejscu w lesie one rosną. Ten, kto chce je znaleźć, musi powoli ten las przemierzać, krok po kroku i uważnie się rozglądać, aby grzybów nie przeoczyć i nie podeptać. Do tego lasu możemy porównać nasze życie, a do grzybów – królestwo Boże. Ono jest pośród nas. Jeżeli przez życie będziemy szli powoli i z oczami otwartymi na Boga, wtedy to królestwo Boże odnajdziemy. Jeśli damy się pochłonąć przez pośpiech – trudno będzie nam je znaleźć, choćby było tuż obok nas, na wyciągnięcie ręki.

Piątek, 11 listopada
2 J 4-9; Ps 119; Łk 17, 26-37

Jak działo się (…) tak będzie.
Mądry człowiek nie gorszy się błędami innych, ale wyciąga z nich wnioski, aby samemu ich nie popełniać. Jezus przywołuje historię ludzi z czasów Noego i Lota. Nie czyni tego po to, abyśmy ich krytykowali, lecz po to, abyśmy z ich zachowania wyciągnęli wnioski. Oni nie skorzystali z ostrzeżeń danych im przez Boga, za co ponieśli konsekwencje. Co my zrobimy? Popełnimy ten sam błąd, trzymając się kurczowo tego, co doczesne, czy wyciągniemy wnioski i wejdziemy na drogę umierania dla świata i życia dla Boga? Pamiętajmy, że nasz wybór niesie za sobą swoje konsekwencje.

Sobota, 12 listopada
3J 5-8; Ps 112; Łk 18, 1-8

Zawsze powinni się modlić i nie ustawać.
Wydaje się, że Bóg przyspieszył nasze zegarki. Tak wiele mamy obowiązków i zadań, a tak mało czasu na ich wykonanie. I do tego wszystkiego jeszcze ta modlitwa, którą nie zawsze jest gdzie „wcisnąć”. Jezus nie chce, aby ona była gdzieś na siłę „wciskana”. On chce, abyśmy modlili się „zawsze”. Czy to oznacza, że mam zrezygnować z pracy i cały dzień spędzić na kolanach? Żadną miarą. Modlitwa ma przenikać każdą chwilę naszego życia. Pracując czy odpoczywając mamy być myślą przy Bogu tak, jak On jest przy nas. I chociaż będzie to trudne, to mamy nie ustawać.

Ks. Mateusz Paprocki