Słowo Boże na każdy dzień (6- 11 marca)

Poniedziałek, 6 marca
Dn 9, 4b-10; Ps 79; Łk 6, 36-38
Bądźcie miłosierni, jak miłosierny jest Wasz Ojciec.
Jezus uczy nas, jak mamy postępować, dając nam za wzór miłosierdzie Ojca. Miłosierdzie Boga obejmuje nas wszystkich, bez względu na to, jacy jesteśmy. I tacy bądźmy – kochajmy tych, których trudno kochać, tych, którzy nas oczerniają czy prześladują. Prośmy: daj nam Jezu serce otwarte i zdolne do bycia człowiekiem miłosiernym.

Wtorek, 7 marca
Iz 1, 10.16-20; Ps 50; Mt 23, 1-12
Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, czego was uczą.
Posłuszeństwo jest trudne, szczególnie, gdy jesteśmy przekonani o swojej racji. Trudno też niekiedy sprostać wymaganiom innych. Prośmy Boga o pokorę, potrzebną do wypełniania Jego woli, o dar rozeznawania dobra i prawdy oraz umiejętność nie poddawania się presji innych i ślepego podążania za tym, co nie jest nam przeznaczone.

Środa, 8 marca
Jr 18, 18-20; Ps 31: Mt 20, 17-28
Jezus odparł sami nie wiecie o co prosicie…
Jakie są nasze prośby? Czy nie chcemy dla siebie tego, co nam się wydaje najlepszym dobrem dla nas tu i teraz? Czy nie chcemy zbyt wiele? Czy nasze prośby są zgodne z wolą Boga? Czy często nie jesteśmy rozczarowani naszą codziennością? Bóg widzi więcej, niż możemy sobie wyobrazić i chce dla nas większego dobra, niż oczekujemy. Zastanówmy się, o co chcemy prosić Boga. I koniecznie do prośby dodajmy: „Jeśli taka jest Twoja wola, Panie Jezu”.

Czwartek, 9 marca
Jr 17, 5-10; Ps 1; Łk 16, 19-31
Abraham odparł: Dziecko, przypomnij sobie, że ty za życia otrzymałeś swoje dobra, podczas gdy Łazarz doświadczył zła.
Zawsze warto zastanowić się nad własnym życiem, uruchomić pamięć i przyjrzeć się swemu postępowaniu. Zwykle na pytanie: co słychać?, odpowiadamy standardowo:  Stara bieda… Wciąż nam mało, wciąż niedosyt! Prośmy Jezusa, aby nie popaść w grzech chciwości. Prośmy Go, abyśmy potrafili być hojni względem potrzebujących. Jak się dzieli, to się mnoży – ta ekonomia naprawdę się opłaca.

Piątek, 10 marca
Rdz 37, 3-4. 12-13a. 17b-28; Ps 105; Mt 21, 33-43.45-46
Był pewien gospodarz, który założył winnicę. (…) w końcu oddał ją w dzierżawę rolnikom i wyjechał.
Pan Jezus nie mówi tylko o ufności, którą mamy w Nim pokładać. Ukazuje nam także zaufanie, które Bóg pokłada w nas. Wszystko co nam daje, daje z miłości, jak to miłość nakazuje. Nawet jeśli Ci się wydaje to trudne, należy iść za Jego głosem. On przygotował już wszystko. Przygotował miejsce i czas dla Ciebie, dla Twego uświęcenia.

Sobota, 11 marca
Mi 7, 14-15.18-20; Ps 103; Łk 15, 1-3.11-32
Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze zgrzeszyłem przeciw Niebu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem.
Czasami rozmiar naszej winy nas przytłacza. Nie jesteśmy w stanie poradzić sobie ze swoimi grzechami. I dobrze! Bo to nie jest nasze zadanie. Jezus już odkupił wszystkie winy, a my tylko musimy przyjąć tą łaskę. Wyjść poza własne ja, poza własny wstyd i ograniczenia, uklęknąć i powiedzieć jak syn marnotrawny: „Ojcze, zgrzeszyłem”. Bóg Ojciec nasz tam jest, zawsze czeka na nas.

s. Benedykta Bagińska ZSAPU