Słowo Boże na każdy dzień (30 stycznia - 3 lutego)

Poniedziałek, 30 stycznia
Hbr 11, 32-40; Ps 31; Mk 5, 1-20
Wracaj do domu, do swoich.
Choroby, które dotykają człowieka często odsłaniają pewną prawdę. Kto jest moim przyjacielem, komu mogę się zwierzyć w trudnej sytuacji. Chory z dzisiejszej Ewangelii słyszy wyjątkowe słowa. Powrót oznacza zmierzenie się z opiniami, przeszłością, a z drugiej strony pokazuje czym jest dom i kto jest moim bliskim. Czy mam dom, tzn. serca kochające mnie takim, jakim jestem? Czy jest tam miejsce także dla mnie?

Wtorek, 31 stycznia
Hbr 12, 1-4; Ps 22; Mk 5, 21-43
Twoja wiara cię ocaliła.
Kolejne uzdrowienie, kolejne spotkanie, kolejna sytuacja. Każda inna, bo odkrywa kolejną prawdę. Kto może i mnie uzdrowić. Wiara, na którą wskazuje Jezus to konkretna postawa życia. Czy jestem człowiekiem wiary? Jest ona darem, który ocala człowieka. Czy masz taką wiarę?

Środa, 1 lutego
Hbr 12, 4-7.11-15; Ps 103; Mk 6, 1-6
Towarzyszyli Mu Jego uczniowie.
Od początku publicznej działalności Jezus był z uczniami. Nie był sam. Doświadczenie wspólnoty często pomaga w zdobywaniu wiedzy, doświadczenia. Drugi człowiek jest drogowskazem także na mojej drodze do Jezusa. Także i ja mogę towarzyszyć bratu i siostrze w drodze do Boga. Czy o tym pamiętam?

Czwartek, 2 lutego
Święto Ofiarowania Pańskiego
Ml 3, 1-4; Ps 24; Hbr 2, 14-18; Łk 2, 22-40
Duch Święty spoczywał na nim.
Ofiarowanie zakłada całkowite oddanie. Wszystko jest oddane. Jezus ofiarowany w świątyni jest znakiem dla wielu. Wielu czekało na Niego. Obietnica spełniona. Ale życie trwa dalej. Życie Symeona pokazuje, że współpraca z Duchem Świętym to nadzieja na spotkanie i wypełnienie obietnicy. Także i my mamy siebie ofiarować i czekać na spełnienie obietnicy. Czy i Ty czekasz na znak od Boga i wypełniasz wolę Bożą każdego dnia?

Piątek, 3 lutego
Hbr 13, 1-8; Ps 27; Mk 6, 14-29
Proś mnie, o co chcesz, a dam ci.
Za wszystko się płaci. Nie ma nic za darmo. Decyzje pod wpływem chwili najczęściej są błędne. Pośpiech, emocje, brak refleksji i zatrzymania powoduje często opłakane skutki. A słowo zostało wypowiedziane. Każde słowo ma sens i każde jest ważne. Słowo Heroda doprowadziło do śmierci Jana Chrzciciela. A jakie są twoje słowa? Czy nimi zabijasz czyjeś człowieczeństwo?

Sobota, 4 lutego
Hbr 13, 15-17.20-21; Ps 23; Mk 6, 30-34
Pójdźcie wy sami osobno.
Życie w ciągłym ruchu i biegu doprowadza do wyniszczenia oraz pustki w sercu. Tracimy radość życia i zamykamy się na otaczający nas świat. Jezus przestrzega swoich uczniów przed wypaleniem, zniszczeniem siebie. Po wytężonej pracy nakazuje odpoczynek w miejscu odosobnionym. To zaproszenie do każdego z nas, by znaleźć czas na zatrzymanie się i wsłuchanie w Boga w naszym sercu. Czy masz taką przestrzeń ciszy i samotności w swoim życiu?

s. Helena Konradt