Słowo Boże na każdy dzień (26 stycznia - 1 lutego 2025)

Słowo Boże na każdy dzień (26 stycznia - 1 lutego 2025)

Poniedziałek, 27 stycznia
Hbr 9, 15.24-28; Ps 98; Mk 3, 22-30
Chrystus raz jeden był ofiarowany dla zgładzenia grzechów wielu.

Czy Chrystus był ofiarą? Tak. Ale nie ofiarą losu, jak się potocznie mówi, On był ofiarą z samego siebie dla każdego z nas, ofiarą przebłagalną dla Boga Ojca. Jezus wciąż ponawia tę ofiarę aż do końca świata. W jaki sposób? Podczas Uczty Ofiarnej, czyli Eucharystii. Nie ma skuteczniejszej ofiary w chrześcijaństwie, tylko ofiara z Ciała i Krwi Chrystusa. Ta dobrowolna i z miłości złożona ofiara Jezusa może nas uzdolnić do ofiarowania własnego życia osobie bliskiej, ale i nieprzyjacielowi.

Wtorek, 28 stycznia
Hbr 10, 1-10; Ps 40; Mk 3, 31-35
Kto pełni wolę Bożą, ten jest mi bratem, siostrą i matką.

Z pozoru proste, ale jakże niełatwe zadanie: pełnić wolę Bożą. Żyć tak, jak tego od nas pragnie Bóg. A czego On pragnie? Byśmy odkryli sens naszego indywidualnego życia w powiązaniu z Jego planem miłości. A jak odkryć ten sens? Słuchając Jego słowa i rozważając je w sobie. Jest takie mądre słowo w Kościele: rozeznawanie. Pełnić wolę Bożą można tylko wtedy, gdy ją rzetelnie rozeznaję na modlitwie, podczas czytania Pisma Świętego, gdy odważnie patrzę i akceptuję wydarzenia swego życia.

Środa, 29 stycznia
Hbr 10, 11-18; Ps 110; Mk 4, 1-20
Ci, którzy słuchają słowa, przyjmują je i wydają owoc.

Gdy Kościół głosi Słowo Boże, uobecnia się sam Chrystus. Można je słuchać samemu, ale dobrze jest, gdy słucha się je we wspólnocie Kościoła i przez Kościół jest ono wyjaśniane. To Słowo-Chrystus, może być przyjęte lub odrzucone. Teraz ode mnie zależy czy mu zaufam, czy Słowu-Chrystusowi uwierzę na słowo. Bo chociaż przychodzi do nas jak do swoich, to często Go nie przyjmujemy. A Słowo (po hebrajsku to słowo oznacza wydarzenie) mówi do nas nie tylko poprzez Pismo Święte, ale i przez drugiego człowieka, przez fakty zwykłych dni. Zatem: słuchajmy Słowa.

Czwartek, 30 stycznia
Hbr 10, 19-25; Ps 24; Mk 4, 21-25
Twoje słowo jest pochodnią dla stóp moich.

Dzięki światłu pochodni można było widzieć w ciemności własne kroki i zobaczyć drogę, po której się idzie. Taką rolę w życiu spełnia według psalmisty Słowo Boże: chce rzucać światło na nasze myśli, słowa, decyzje i wskazuje drogę, którą warto pójść. Bez tej pochodni Słowa Bożego możemy trwać w mroku, w którym nie widać głębszego sensu życia. Chwyćmy tę pochodnię, bo podaje nam ją sam Bóg.

Piątek, 31 stycznia
Hbr 10, 32-39; Ps 37; Mk 4, 26-34
Bez przypowieści nie przemawiał do nich.

W przypowieściach Jezus za pomocą symbolicznych obrazów pragnął wyrazić duchowe treści. Te symbole wzięte były z codziennego życia w Izraelu. Dziś jest mowa o nasionach, które rozrastają się w rośliny służące pokarmem i schronieniem dla ludzi i zwierząt. Nasiono i jego wzrost symbolizuje dynamikę rozwoju królestwa Bożego w nas. Jeśli pozytywnie odpowiemy na słowo Boże, On jest gwarantem jego wzrostu.

Sobota, 1 lutego
Hbr 11, 1-2.8-19; Łk 1; Mk 4, 35-41
Jakże brak wam wiary!

Jezus nie robi wyrzutów uczniom z powodu strachu przed wichurą na jeziorze: kto z nas by się nie bał? On stwierdza fakt: nie macie wiary, choć jestem obok was. Bo wiara to nie tyle zachowywanie religijnych praktyk i przestrzeganie chrześcijańskiego kodeksu moralnego, ale to RELACJA z Bogiem. Relacja, która jest zaufaniem pomimo przeciwności, jakie spotykają nas na co dzień. Wiara Abrahama sprawiła, że w jego życiu zaczęły dziać się cuda, spełniały się najgłębsze pragnienia jego serca. Uwierzmy tak jak on, a doświadczymy tego samego. 

 Marcin Cieślak