TELEFON DO REDAKCJI: 62 766 07 07
Augustyna, Ingi, Jaromira 29 Marca 2024, 16:57
Dziś 19°C
Jutro 13°C
Szukaj w serwisie

Słowo Boże na każdy dzień ( 26 maja -1 czerwca)

VI Niedziela Wielkanocna 26 maja
Dz 15, 1-2.22-29; Ps 67; Ap 21, 10-14.22-23; J 14, 23-29
Poniedziałek, 27 maja
Dz 16, 11-15; Ps 149; J 15, 26-16,4a
Wtorek, 28 maja
Dz 16, 22-34; Ps 138; J 16, 5-11
Środa, 29 maja
Dz 17, 15.22-18,1; Ps 148; J 16, 12-15
Czwartek, 30 maja
Dz 18, 1-8; Ps 98; J 16, 16-20
Piątek, 31 maja
So 3, 14-18; Ps: Iz 12; Łk 1, 39-56
Sobota, 1 czerwca
Dz 18, 23-28; Ps 47; J 16, 23b-28

Z Dziejów Apostolskich

Niektórzy przybysze z Judei nauczali braci: «Jeżeli się nie poddacie obrzezaniu według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni». Kiedy doszło do niemałych sporów i roztrząsań między nimi a Pawłem i Barnabą, postanowiono, że Paweł i Barnaba, i jeszcze kilku spośród nich udadzą się w sprawie tego sporu do Jeruzalem, do Apostołów i starszych. Wtedy Apostołowie i starsi wraz z całym Kościołem postanowili wybrać ludzi przodujących wśród braci: Judę, zwanego Barsabą, i Sylasa i wysłać do Antiochii razem z Barnabą i Pawłem. Posłali przez nich pismo tej treści: «Apostołowie i starsi bracia przesyłają pozdrowienie braciom pogańskiego pochodzenia w Antiochii, w Syrii i w Cylicji. Ponieważ dowiedzieliśmy się, że niektórzy bez naszego upoważnienia wyszli od nas i zaniepokoili was naukami, siejąc zamęt w waszych duszach, postanowiliśmy jednomyślnie wybrać mężów i wysłać razem z naszymi drogimi: Barnabą i Pawłem, którzy dla imienia Pana naszego, Jezusa Chrystusa, poświęcili swe życie. Wysyłamy więc Judę i Sylasa, którzy oznajmią wam ustnie to samo. Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne. Powstrzymajcie się od ofiar składanych bożkom, od krwi, od tego, co uduszone, i od nierządu. Dobrze uczynicie, jeżeli powstrzymacie się od tego. Bywajcie zdrowi!»

Z Księgi Psalmów

Niech Bóg się zmiłuje nad nami
i nam błogosławi;
niech nam ukaże pogodne oblicze.
Aby na ziemi znano Jego drogę,
Jego zbawienie wśród wszystkich narodów.

Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy,
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Niech się narody cieszą i weselą,
bo rządzisz ludami sprawiedliwie
i kierujesz narodami na ziemi.

Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy,
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Niech nam Bóg błogosławi
i niech cześć Mu oddają
wszystkie krańce ziemi.

Z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła

Uniósł mnie anioł w zachwyceniu na górę wielką i wyniosłą, i ukazał mi Miasto Święte – Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, mające chwałę Boga. Źródło jego światła podobne do kamienia drogocennego, jakby do jaspisu o przejrzystości kryształu: Miało ono mur wielki i wysoki, miało dwanaście bram, a na bramach – dwunastu aniołów i wypisane imiona, które są imionami dwunastu szczepów synów Izraela. Od wschodu trzy bramy i od północy trzy bramy, i od południa trzy bramy, i od zachodu trzy bramy. A mur Miasta ma dwanaście warstw fundamentu, a na nich dwanaście imion dwunastu Apostołów Baranka.
A świątyni w nim nie dojrzałem: bo jego świątynią jest Pan Bóg wszechmogący oraz Baranek. I Miastu nie trzeba słońca ni księżyca, by mu świeciły, bo chwała Boga je oświetliła, a jego lampą – Baranek.

Z Ewangelii wg św. Jana

Duch Święty nauczy was wszystkiego
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca.
To wam powiedziałem, przebywając wśród was. A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem.
Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie. A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie».

Komentarz do Ewangelii

Przyjdź Duchu Święty, Pocieszycielu
Czasem trzeba wejść na górę, nie tylko by zachwycić się pięknym widokiem, ale by spojrzeć na świat z innej perspektywy. Bóg specjalnie wybrał górę, by na niej się objawić (Synaj), by się przemienić (Tabor), by przekazać ludziom ważną treść (Kazanie na górze), a nawet umrzeć (Golgota). Dzisiaj także Bóg wybiera górę, by przekazać Janowi przesłanie apokaliptyczne: „Uniósł mnie anioł w zachwyceniu na górę wielką i wyniosłą, i ukazał mi Miasto Święte – Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, mające chwałę Boga” (Ap 21, 10–11). Jan doświadcza w zachwyceniu rzeczy dotąd dla niego nieosiągalnej, a mianowicie obecności Stwórcy: „A świątyni w nim nie dojrzałem: bo jego świątynią jest Pan Bóg wszechmogący oraz Baranek. I Miastu nie trzeba słońca ni księżyca, by mu świeciły, bo chwała Boga je oświetliła, a jego lampą – Baranek” (Ap 21, 22–23). Bóg sam wystarczy. Nie potrzeba świątyni, by spotkać Boga, ale On wybiera miejsca takie, jak świątynia, by spotkać się z nami. Ewangelista Jan - jako umiłowany uczeń - wiedział, że z Bogiem nie można zbudować powierzchownej relacji, dlatego Syn przyszedł na świat, aby objawić nam Ojca. Stąd Jezus uczy nas dzisiaj: „Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy” (J 14, 23).
Miłość to nie obietnice, zapewnienia, ale czyny, może małe, bez znaczenia, ale realizowane z serca wobec tych, których kochasz. „Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów moich” (J 14, 24) - mówi Pan Jezus. Mocą do zachowania słów Mistrza jest Duch Święty, bo jak sam powiedział: „Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem” (J 14, 26).
Pan pozostał w swoim Kościele przez Ducha Świętego, dlatego działa w Nim i przez Niego, czego potwierdzeniem są dzisiejsze słowa z Dziejów Apostolskich: „Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne” (Dz 15, 28). Pomiędzy Apostołami pojawił się spór o to, czy nakładać prawo żydowskie na nowych chrześcijan pochodzących z pogaństwa. Oczywiście odpowiedź brzmiała: „nie”. Jeżeli obecność Ducha Świętego jest konieczna w Kościele, to na pewno po to, aby kapłani i wszyscy, potrafili stawać w prawdzie i wołać do Boga o przymnożenie wiary, a także o wierność do końca wobec Tego, który nas wybrał i powołał.
Jesteśmy wezwani, aby wciąż stawać się świadkami Zmartwychwstałego, by - jak mówi Psalmista - „na ziemi znano Jego drogę, Jego zbawienie wśród wszystkich narodów” (Ps 67, 3), aby narody mogły się cieszyć i weselić, że „(rządzi) ludami sprawiedliwie i (kieruje) narodami na ziemi” (Ps 63, 5).
Miłość Boga została rozlana w naszych sercach, On nie przestaje mnie i ciebie kochać, dzisiaj znów to przypomniał. Tak rzadko prosimy o Ducha Świętego, a to On jest mocą, uzdalniającą nas do dokonywania rzeczy niezwykłych. Nie warto czekać, wołajmy wspólnie: „Przyjdź Duchu Święty, Pocieszycielu, pomóż nam kochać mimo zranień, pomóż nam nie bać się mimo lęku, pomóż powstawać mimo braku sił. Przyjdź Duchu Święty”.

ks. Łukasz Pondel

Dodaj komentarz

Pozostało znaków: 1000

Komentarze

Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!