Słowo Boże na każdy dzień (25-30 marca)

Słowo Boże na każdy dzień (25-30 marca)

Wielki Poniedziałek, 25 marca
Iz 42, 1-7; Ps 27; J 12, 1-11
Jezus przybył do Betanii, gdzie mieszkał Łazarz, którego Jezus wskrzesił z martwych. Maria zaś wzięła funt szlachetnego, drogocennego olejku nardowego i namaściła Jezusowi stopy, a włosami swymi je otarła. A dom napełnił się wonią olejku.

Wielki Tydzień rozpoczynamy w Betanii. Każdego dnia Jezus będzie nauczał w świątyni, ale na noc zawsze będzie wracał do domu swoich przyjaciół. Dlaczego tutaj? Dlatego, że w tym miejscu czuje się dobrze, że tutaj jest wśród swoich, że tu jest wysłuchany i zrozumiany. Dlatego, że Maria nie kalkuluje… Bo MIŁOŚĆ nie kalkuluje!

Wielki Wtorek, 26 marca
Iz 49, 1-6; Ps 71; J 13, 21-33.36-38
W czasie Wieczerzy Jezus oświadczył: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeden z was Mnie wyda» Jeden z Jego uczniów – ten, którego Jezus miłował – spoczywał na Jego piersi. On to rzekł do Niego: «Panie, któż to jest?»

Dzisiaj widzimy Jezusa, który do końca walczy o Judasza, chociaż wie, że ten Go zdradzi. Widzimy także umiłowanego ucznia - Jana, który jak nikt inny zrozumiał Jezusa. On jeden wiedział, kim jest zdrajca, a jednak zachował to dla siebie. Skoro Jezus był gotów przebaczyć, skoro On nie wydał Judasza, to dlaczego Jan miał to robić? A dlaczego ja mam przebaczać? Bo Miłosierdzie to imię Boga.

Wielka Środa, 27 marca
Iz 50, 4-9a; Ps 69; Mt 26, 14-25
W pierwszy dzień Przaśników przystąpili do Jezusa uczniowie i zapytali Go: «Gdzie chcesz, żebyśmy Ci przygotowali spożywanie Paschy?» On odrzekł: «Idźcie do miasta, do znanego nam człowieka i powiedzcie mu: „U ciebie urządzam Paschę z moimi uczniami”».

W Wielkim Tygodniu Jezus jest poszukiwanym „przestępcą” – a jednak nawet w „konspiracji” potrafi przygotować Ostatnią Wieczerzę. Jak mu się to udało? Ma obok siebie ludzi odważnych, gotowych na wszystko, którzy się nie boją. A ja? Czy jestem odważny na tyle, by przyznać się do Jezusa? Czy naprawdę jestem BOŻYM RYZYKANTEM?

Wielki Czwartek, 28 marca
Wj 12, 1-8.11-14; Ps 116B; 1 Kor 11, 23-26; J 13, 1-15
Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: «Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?» Jezus mu odpowiedział: «Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale poznasz to później». Rzekł do Niego Piotr: «Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał».

Przecież ja wiem lepiej co Bogu wolno, a czego nie wolno. Przecież On nie będzie mi rozkazywał, tylko ja powiem Mu co ma zrobić. A co jeśli zrobi inaczej? Będę jak Piotr! „Nie Panie, nigdy…” Tak było w Cezarei Filipowej, tak było na Ostatniej Wieczerzy. I tak jest dzisiaj. JA WIEM LEPIEJ! No chyba, że się mylę… Ale przecież ja się nie mylę...

Wielki Piątek, 29 marca
Iz 52, 13-53, 12; Ps 31; Hbr 4, 14-16; 5, 7-9; J 18, 1-19, 42
Oto wasz król! A oni krzyczeli: Precz! Precz! Ukrzyżuj Go! Piłat powiedział do nich: Czyż króla waszego mam ukrzyżować? Odpowiedzieli arcykapłani: Poza cezarem nie mamy króla. Wtedy wydał Go im, aby Go ukrzyżowano.

Ile razy powiedziałem Bogu „precz, nie chcę Cię w moim życiu, bez Ciebie było mi lepiej”? Ile razy wykrzyczałem Mu, że dziś będzie po mojemu, tak jak ja chcę. A ile razy Bóg, słysząc to, pozwolił mi się ukrzyżować? Nie potrafię zliczyć ile – ale wiem, że ZAWSZE!!! I to się nie zmieni… Bo Jego MIŁOŚĆ jest aż po krzyż!!!

Wielka Sobota, 30 marca
Wigilia Paschalna
Rdz 1, 1 – 2, 2; Ps 104 (103); Rdz 22, 1-18; Ps 16 (15); Wj 14, 15 – 15, 1a; Wj 15, 1b-2c. 3-4. 5-6. 17-18; Iz 54, 4a. 5-14; Ps 30 (29); Iz 55, 1-11; Iz 12, 2. 3. 4bcd. 5-6; Ba 3, 9-15. 32 – 4, 4;
Ps 19 (18); Ez 36, 16-17a. 18-28; Ps 42 (41); Rz 6, 3-11; Ps 118 (117); Mk 16, 1-8
Gdy minął szabat, Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba, i Salome nakupiły wonności, żeby pójść namaścić Jezusa.

Kobiety widziały jak Józef z Arymatei i Nikodem pochowali Jezusa. Nie mając czasu, zrobili to w pośpiechu. Ale tak się nie godzi, przecież ciało trzeba umyć, namaścić i  dopiero owinąć w całun. Mówiąc wprost – po mężczyznach natrzeba poprawić i zrobić to jak należy. Ich miłość, troska zostały nagrodzone. To one pierwsze usłyszały, że Jezus żyje! Warto wstać rano, warto coś zrobić dla Boga. Możesz się zdziwić jak wielka będzie nagroda.

ks. Paweł Kubiak