Słowo Boże na każdy dzień (24 - 29 marca 2025)

Poniedziałek, 24 marca
2 Krl 5, 1-15a; Ps 42; Łk 4, 24-30
Dusza moja Boga pragnie, Boga żywego.

Warto nam przypominać tę prawdę, że dusza każdego z nas pragnie Boga. Tak często jesteśmy okłamywani, a także samych siebie okłamujemy, że gdy tylko takie czy inne pragnienie się ziści, będę szczęśliwy. Psalmista pokazuje nam, że pragnieniem duszy jest Bóg, bo jak pouczał Augustyn – niespokojna jest dusza ludzka, póki w Bogu nie spocznie. Swoistym rachunkiem sumienia jest pytanie, czy moja dusza realnie pragnie Boga? Czy mam cnotę pobożności, dzięki której łatwo i szybko oddaję się modlitwie? A pamiętajmy, że pragnienie Boga gasi woda życia wiecznego.

Wtorek, 25 marca
Uroczystość Zwiastowania Pańskiego
Iz 7, 10-14; Ps 40; Hbr 10, 4-10; Łk 1, 26-38
Lecz anioł rzekł do niej: Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga.

Co zrobiła kilkunastoletnia Maryja, że znalazła łaskę u Boga? Nic. To Bóg wybrał i powołał. W przypadku Maryi – powołał do godności przewyższającej świat zmysłowy i anielski. Theotokos – Matka Boga. Boża Rodzicielka. Ale Bóg powołuje także i nas. Jeśli nie wiemy do czego, to na pewno do świętości. Czy na co dzień pamiętam, abym się nie bał? Nie bał podążania w drodze łaski i zbawienia. Zauważmy, że nie banie się dotyczy łaski Boga, czyli życia w łasce uświęcającej. Grzechu mamy się bać i wystrzegać.

Środa, 26 marca
Pwt 4, 1.5-9; Ps 147B; Mt 5, 17-19
Tylko się strzeż bardzo i pilnuj siebie, byś nie zapomniał o tych rzeczach, które widziały twe oczy, by z twego serca nie uszły po wszystkie dni twego życia, ale ucz ich swych synów i wnuków.

Jest to jasna nauka dla nas, abyśmy strzegli i pilnowali tego, co Bóg w naszym życiu zdziałał. Co widziały nasze oczy nie tylko zmysłowe, ale przede wszystkim oczy wiary. Ten nakaz z Księgi Powtórzonego Prawa powinien być nam szczególnie bliski, gdy rodzi się w nas zwątpienie w Bożą opiekę. To właśnie szczególnie wtedy jest czas, by przypominać sobie Boże działanie.

Czwartek, 27 marca
Jr 7, 23-28; Ps 95; Łk 11, 14-23
Słysząc głos Pana, serc nie zatwardzajcie.

Nie słyszysz głosu Pana? Nic bardziej błędnego. Każde słowo z Pisma Świętego jest głosem Pana. Co to znaczy nie zatwardzać serca, usłyszawszy uprzednio jakąś nutę z melodii Bożego Słowa, które poucza nas o planie Bożym? Gdy słyszę w psalmie: „klęknijmy przed Panem, który nas stworzył”, czy biblijne serce, czyli mój rozum nakłania moją wolę do tego, by częściej uklęknąć przed Panem? Nie zatwardzać serca, to pobudzić swój rozum, by skierował naszą wolę na wolę Boga. A radością człowieka jest pełnić wolę Boga.

Piątek, 28 marca
Oz 14, 2-10; Ps 81; Mk 12, 28b-34
Pierwsze jest: „Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz jest jedynym Panem. Będziesz miłował (…)”. Drugie jest to: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”.

Pierwszy jest Bóg. Gdy idę na ofiarę Mszy św. w niedzielę lub daj Boże w dzień powszedni, czy myślałem kiedyś, po co idę? Idę o coś poprosić, pomodlić się? Może podziękować? Pierwszy jest Bóg. Pierwszym celem każdej ofiary eucharystycznej jest cel latreutyczny, czyli cel związany z latrią, to jest z czcią oddawaną Bogu. Niżej w gradacji mamy hiperdulię, czyli chwałę odnoszoną do Matki Bożej, a następnie dulię, która przynależy świętym.

Sobota, 29 marca
Oz 6, 1-6; Ps 51; Łk 18, 9-14
Chodźcie, powróćmy do Pana! On nas zranił i On też uleczy, On to nas pobił, On ranę przewiąże.

Możemy mieć często pokusę odwrócenia się od Pana Boga, mówiąc że to a to przez Niego stało się w moim życiu. To Jego wina. To On mnie zranił. To On mnie pobił. Ten fragment z Księgi proroka Ozeasza (6, 1-6) to prawdopodobnie fragment liturgii pokutnej w Świątyni Jerozolimskiej. Gdy mamy takie myślenie, że Bóg nam coś złego uczynił, to powróćmy do Pana! Nie uciekajmy. Uklęknijmy przy konfesjonale, by Pan nam ranę przewiązał i do życia wiecznego doprowadził.

Łukasz Szukalski