Poniedziałek, 24 listopada
Dn 1, 1-6.8-20 | Dn 3 | Łk 21, 1-4
Ta zaś z niedostatku swego wrzuciła wszystko, co miała na utrzymanie.
Kobieta z tego fragmentu Ewangelii nie miała praktycznie nic. Jako uboga wdowa nie dysponowała bogactwem, zaszczytami czy sławą. A jednak znalazła uznanie w oczach Jezusa. Nie stało się to ze względu na jej biedę, ale dlatego że miała hojne serce. W pierwszym czytaniu Daniel i jego towarzysze są młodymi ludźmi, obdarzonymi pięknym wyglądem, niezwykłą mądrością i pochodzą z bogatych i najznamienitszych rodzin. Przede wszystkim Bóg ma na nich wzgląd i otacza opieką. Nie ze względu na to, co jest widzialne dla ludzkiego oka, ale właśnie z powodu ich wiernego serca.
Wtorek, 25 listopada
Dn 2, 31-45 | Dn 3 | Łk 21, 5-11
W czasach tych królów Bóg nieba wzbudzi królestwo, które nigdy nie ulegnie zniszczeniu (…).
Największe potęgi w dziejach świata stawały się prędzej czy później historią, chociaż ówcześnie żyjącym wydawały się wieczne. Ani władcy, ani ich imperialne pomysły nie przetrwały próby czasu, zmieniających się okoliczności, transformacji, postępu. Jednak jest królestwo, którego nie dotykają żadne przemiany, jest stałe i trwałe, bo jego Król jest właśnie taki – niezmienny i wieczny. Ponadto królestwo to ma Władcę, którego nie przynaglają pycha, chciwość czy żądza zawładnięcia światem, ale miłość, która jest wieczna jak On.
Środa, 26 listopada
Dn 5, 1-6.13-14.16-17.23-28 | Dn 3 | Łk 21, 12-19
Zważono cię na wadze i okazałeś się zbyt lekki.
Baltazar jest poganinem. Ale przede wszystkim jest też próżnym i pełnym pychy królem, pozbawionym skrupułów i nie liczącym się z żadną świętością. Mimo że jest królem i ma władzę, potrzebuje poklasku tłumów. Jednocześnie szybko okazuje się, jakim jest tchórzem. Jest po prostu złym człowiekiem o słabym charakterze. Okazuje się to o wiele gorsze od niewiary. Wejście na drogę wiary może okazać się łatwiejsze niż prawdziwa zmiana charakteru człowieka, który ma najgorsze cechy.
Czwartek, 27 listopada
Dn 6, 12-28 | Dn 3 | Łk 21, 20-28
Twój Bóg, któremu tak wytrwale służysz, uratuje cię.
Daniel nie słyszy tych słów od współwyznawcy. Mówi mu je pogański król, który z powodu własnej próżności i dworskich intryg staje się niewolnikiem własnego prawa i skazuje Daniela na śmierć. Wyrok ten nie niszczy ich relacji. Nie ma między nimi pretensji czy wyrzutów. Za to obaj wierzą, że Bóg uratuje proroka. Wiara ratuje ich przyjaźń, a przyjaźń staje się początkiem wiary Dariusza. Bóg przychodzi przez przyjaciół, a przyjaźń zjawia się tam, gdzie byśmy się nie spodziewali, pozwalając nam wzrastać i rozwijać się.
Piątek, 28 listopada
Dn 7, 2-14 | Dn 3 | Łk 21, 29-33
Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą.
Dorastające dzieci, śmierć kogoś bliskiego, choroba lub coraz słabsze ciało przypominają nam, że czas mija. Chociaż na co dzień nie zawsze o tym myślimy, zajęci różnymi sprawami, to przecież ulatują nam kolejne tygodnie i miesiące. Już za chwilę (tak, to naprawdę niedługo) kolejne w naszym życiu święta Bożego Narodzenia, potem Wielkanoc itd. Mijają nie tylko święta i nasze życie. Niebo i ziemia też przeminą. Ale nadzieję mamy w tym, co nieprzemijalne i co jest źródłem – Słowo Boże.
Sobota, 29 listopada
Dn 7, 15-27 | Dn 3 | Łk 21, 34-36
Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie (…).
Nie ma lepszych czy gorszych czasów na modlitwę. W pewnym sensie po ludzku trudne czasy sprzyjają odnowieniu życia duchowego i pogłębieniu modlitwy. Natomiast gdy jako społeczeństwo doświadczamy spokoju i bezpieczeństwa, dość szybko zaczynamy żyć tym, co doczesne. A właśnie w takim czasie nasze serce potrzebuje modlitwy, by nie oddać się zgnuśnieniu. Częściej to życie przyjemnościami, konsumpcjonizm i dobrobyt są większym zagrożeniem dla naszej wiary niż przeciwności, a nieustanna modlitwa pozwala właściwie ustawić życiowe priorytety.
Katarzyna Kołata
Komentarze
Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!