Słowo Boże na każdy dzień (23 - 29 czerwca)

XII Niedziela Zwykła 23 czerwca
Za 12, 10-11, 13,1; Ps 63; Ga 3, 26-29; Łk 9, 18-24
Poniedziałek, 24 czerwca
Iz 49, 1-6; Ps 139; Dz 13, 22-26; Łk 1, 57-66.80
Wtorek, 25 czerwca
Rdz 13, 2.5-18; Ps 15; Mt 7, 6.12-14
Środa, 26 czerwca
Rdz 15, 1-12.17-18; Ps 105; Mt 7, 15-20
Czwartek, 27 czerwca
Rdz 16, 1-12.15-16; Ps 106; Mt 7, 21-29
Piątek, 28 czerwca
Ez 34, 11-16; Ps 23; Rz 5, 5b-11; Łk 15, 3-7
Sobota, 29 czerwca
Dz 12, 1-11; Ps 34; 2 Tm 4, 6-9.17-18; Mt 16, 13-19

Z Księgi proroka Zachariasza

Tak mówi Pan: «Na dom Dawida i na mieszkańców Jeruzalem wyleję ducha łaski przebłagania. Będą patrzeć na tego, którego przebili, i boleć będą nad nim, jak się boleje nad jedynakiem, i płakać będą nad nim, jak się płacze nad pierworodnym.
W owym dniu będzie wielki płacz w Jeruzalem, podobny do płaczu w Hadad-Rimmon na równinie Megiddo. W owym dniu wytryśnie źródło, dostępne dla domu Dawida i dla mieszkańców Jeruzalem, na obmycie grzechu i zmazy».

Z Księgi Psalmów

Boże, mój Boże, szukam Ciebie
i pragnie Ciebie moja dusza.
Ciało moje tęskni za Tobą
jak zeschła ziemia łaknąca wody.

Oto wpatruję się w Ciebie w świątyni,
by ujrzeć Twą potęgę i chwałę.
Twoja łaska jest cenniejsza od życia,
więc sławić Cię będą moje wargi.

Będę Cię wielbił przez całe me życie
i wzniosę ręce w imię Twoje.
Moja dusza syci się obficie,
a usta Cię wielbią radosnymi wargami.

Bo stałeś się dla mnie pomocą
i w cieniu Twych skrzydeł wołam radośnie:
Do Ciebie lgnie moja dusza,
prawica Twoja mnie wspiera.

Z Listu Świętego Pawła Apostoła do Galatów

Bracia:
Wszyscy przez wiarę jesteście synami Bożymi – w Chrystusie Jezusie. Bo wy wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, przyoblekliście się w Chrystusa. Nie ma już Żyda ani poganina, nie ma już niewolnika ani człowieka wolnego, nie ma już mężczyzny ani kobiety, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie. Jeżeli zaś należycie do Chrystusa, to jesteście też potomstwem Abrahama, dziedzicami zgodnie z obietnicą.

Z Ewangelii wg św. Łukasza

Wyznanie wiary w Chrystusa i zapowiedź męki
Gdy Jezus modlił się na osobności, a byli z Nim uczniowie, zwrócił się do nich z zapytaniem: «Za kogo uważają Mnie tłumy?» Oni odpowiedzieli: «Za Jana Chrzciciela; inni za Eliasza; jeszcze inni mówią, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał».Zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?» Piotr odpowiedział: «Za Mesjasza Bożego».
Wtedy surowo im przykazał i napominał ich, żeby nikomu o tym nie mówili. I dodał: «Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; zostanie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie».
Potem mówił do wszystkich: «Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa».

Komentarz do Ewangelii

Życie to ciągły wybór
Największą prawdą Kościoła jest męka, śmierć i zmartwychwstanie Syna Bożego. Nie ma podobnej i większej prawdy w żadnej innej religii. Więcej, śmierć jest przewidziana wcześniej. Prorok Zachariasz, wiele wieków przed przyjściem Chrystusa przepowiedział wydarzenie, które wstrząśnie całym światem: „Będą patrzeć na tego, którego przebili, i boleć będą nad nim, jak się boleje nad jedynakiem, i płakać będą nad nim, jak się płacze nad pierworodnym” (Za 12, 10). Krzyż nie jest tylko synonimem cierpienia. Jest znakiem miłości, jakby Bóg chciał nam przekazać najważniejszą wiadomość: „Spójrz, jak bardzo cię kocham”. To jest właśnie krzyż. Miłość, która poświęca wszystko, dla mnie i dla ciebie: „W owym dniu wytryśnie źródło, dostępne dla domu Dawida i dla mieszkańców Jeruzalem, na obmycie grzechu i zmazy” (Za 13, 1). Jak bardzo jesteśmy spragnieni Miłości. Łatwo jest ocenić ludzi, którzy na przykład nie chodzą do kościoła. A kto w ogóle zaczął ich szukać? Łatwo ocenić, przykleić łatkę, a kto z nas, nawet kapłanów, zrobił choć krok, by pokazać tym ludziom prawdziwy wierzący Kościół? Wielokrotnie w rozmowie, nawet z ludźmi, którzy wydawałoby się, że są daleko od Kościoła, jest wielka tęsknota za Bogiem. Dzisiejszy Psalm doskonale oddaje to, co dzieje się w duszach tych ludzi: „Boże, mój Boże, szukam Ciebie i pragnie Ciebie moja dusza. Ciało moje tęskni za Tobą jak zeschła ziemia łaknąca wody” (Ps 63, 2). Jednak Psalmista w swoim rozważaniu idzie dalej, wskazuje, że mimo wszystko szukają Boga, przychodzą do Niego, z dala od blasku i fleszy, w kącie, w kruchcie, tam gdzie ludzki wzrok nie sięga: „Oto wpatruję się w Ciebie w świątyni, by ujrzeć Twą potęgę i chwałę. Twoja łaska jest cenniejsza od życia, więc sławić Cię będą moje wargi. Będę Cię wielbił przez całe me życie i wzniosę ręce w imię Twoje. Moja dusza syci się obficie, a usta Cię wielbią radosnymi wargami” (Ps 63, 3–4). Bóg zawsze wybiera ostatnie miejsca, więc nawet i tam jest blisko nas. Rozejrzyj się dookoła, świat jest taki piękny, a to dlatego, że Bóg kocha wszystkich tak samo mocno. Wierzę, że nie zawsze czujemy, lub widzimy skutki tej miłości, ale zapewniam - On kocha bardzo mocno. Nie bój się przy Nim trwać, nie bój się do Niego wracać. Wszyscy jesteśmy Jego dziećmi: „Nie ma już Żyda ani poganina, nie ma już niewolnika ani człowieka wolnego, nie ma już mężczyzny ani kobiety, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie” (Ga 3, 28).
i wyznać swoją wiarę w domu, w miejscu pracy, w środowisku, w którym żyjemy. Jeżeli tak jest to żyj wiarą, nie musisz o niej mówić, pokazuj ją życiem, gestami, wyborami, własną gorliwością. Pan pyta dzisiaj mnie i ciebie: „Za kogo Mnie uważacie?” (Łk 9, 20). To znaczy, pyta: „Kim dla ciebie jestem? Czy jestem kimś odległym do kogo się zwracasz, czy kimś bez, którego nie wyobrażasz sobie życia?” Zobacz, życie z Nim, nigdy nie będzie łatwe, bo sam powiedział: „Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa” (Łk 9, 23–24). Jakiego wyboru dokonasz? Życie to ciągły wybór. A On cały czas czeka.

ks. Łukasz Pondel