Słowo Boże na każdy dzień (22-27 sierpnia)

Słowo Boże na każdy dzień (22-27 sierpnia)

Poniedziałek, 22 sierpnia
Iz 9, 1-3, 5-6; Ps 113; Łk 1, 26-38

Biada wam, bo zamykacie królestwo niebieskie przed ludźmi.

Drzwi tego świata otwarte są na oścież. Ani nie musimy ich otwierać, ani tym bardziej wyważać. Żyjemy w świecie pełnym możliwości, z których bardziej lub mniej korzystamy. Do doczesnego życia prowadzą otwarte drzwi i chętnie przez nie wchodzimy, nie martwiąc się zbytnio o moralne zasady. Sprawa się komplikuje, gdy pytamy o zbawienie. Jedyną drogą do Ojca jest Chrystus. Gdy chcemy za Nim iść, musimy być gotowi na brak komfortu i wysiłek, bo przechodzenie przez ciasną bramę wymaga duchowej gimnastyki. Życia ewangelicznego na wzór Chrystusa, będącego drogą, prawdą i życiem.

Wtorek, 23 sierpnia
2 Tes 2, 1-3a.14-17; Ps 96; Mt 23, 23-26

Oczyść wnętrze.

Według klasycznego podziału człowiek składa się z ciała, duszy i ducha, którego tchnął w nas Bóg. Istnieje jeszcze prostszy podział - na wnętrze i stronę zewnętrzną. Dbamy o ciało, troszczymy się o psychikę, ale czy równie intensywnie pielęgnujemy ducha? Często w podobny sposób źle rozkładamy akcenty w innych sferach. Zrobiliśmy wszystko nakazane przez ryt i prawo, a zaniedbaliśmy wnętrze, nie dotykając sedna sprawy. Można przejść przez życie będąc nieskazitelnym, a w środku pełnym chaosu. Dopóki nie oczyścimy swojego wnętrza, będziemy żyć pozorami. Jak to zrobić? W konfesjonale.

Środa, 24 sierpnia
Ap 21, 9b-14; Ps 145; J 1, 45-51

Chodź i zobacz.

Jak Mesjasz, na którego czeka Izrael, może być synem Józefa z Nazaretu? - powątpiewa Natanael i kręci nosem. Przecież to absurd. A jednak już od pierwszych chwil spotkania z Jezusem wie, że ma do czynienia z Kimś niezwykłym. Mimo swoich wątpliwości, Natanael nie zamyka się w schemacie starego myślenia, ale szukając, postanawia przekonać się osobiście. Nie lubię zmieniać swoich przyzwyczajeń, jednak wiara będąca drogą i ruchem zaskakuje. Dynamizm chrześcijaństwa polega na wątpieniu i sprawdzaniu, szukaniu prawdy. Bóg mnie zna i wie kim jestem, ale ja chcę dowiedzieć się, kim jest mój Bóg.

Czwartek, 25 sierpnia
1 Kor 1, 1-9; Ps 145; Mt 24, 42-51

Bądźcie gotowi.

Jezus przygotowuje swoich uczniów na nieuniknione rozstanie, lecz nie na zawsze. Choć odejdzie, to powróci do nich. Uczy ich, jak zamienić poczucie samotności na czuwanie pełne tęsknoty. Zdarza się, że ja też odczuwam pustkę na modlitwie i dziwny bezsens. To jest trudne wyzwanie - radzić sobie z poczuciem samotności. Czuję stratę, jakby Boga nie było. W rzeczywistości On przecież jest bliżej niż mi się wydaje. Przecież Jezus wrócił po trzech dniach ciemności, więc do mnie też wróci. Obym był w gotowości, czuwał i rozpoznawał Jego obecność w codzienności.

Piątek, 26 sierpnia
Uroczystość NMP Częstochowskiej
Prz 8, 22-35; Ps 48; Ga 4, 4-7; J 2, 1-11

Napełnijcie stągwie wodą.

Gdy po delikatnej interwencji Maryi, na weselu w Kanie Galilejskiej, Jezus decyduje objawić swoją moc, angażuje do tego sługi. Nie pstryka magicznie palcami jak super bohater, ale wydaje na pozór dziwne polecenie, by napełnić stągwie wodą. Aby dokonał się cud przemiany wody w wino, potrzebuje człowieka - mojej wiary i wysiłku. Bóg wszechmogący potrafi dokonać wszystkiego sam. Jednak kocha mnie i to ze mną pragnie dokonywać wspaniałych rzeczy. On chce pokazać, że ode mnie też dużo zależy. Jeśli słucham Jego natchnień i realizuję Bożą wolę, moje życie pełne jest cudów.

Sobota, 27 sierpnia
1 Kor 1, 26-31; Ps 33; Mt 25, 14-30

Ukryłem twój talent w ziemi.

Potencjał, jaki otrzymałem od Boga jest przeogromny. Mam wiele możliwości, aby pomnażać swoje zdolności i rozwijać się w wielu kierunkach. Spełniać marzenia, osiągać cele i żyć pełnią życia. Gdy rezygnuję z dobra, ukrywam coś, co świat mógłby podziwiać. Strach przed ryzykiem jest naturalny, ale gorszy jest żal z powodu niewykorzystanej szansy i zmarnowanego potencjału. Jeśli zakopałem pasję, może warto poszukać łopaty? Jeśli trzymam w ręku talent, może warto zainwestować i puścić go
w obieg z korzyścią dla innych? Głupio nie rozpakować prezentu od Boga.

ks. Rafał Maciak