Słowo Boże na każdy dzień (22 - 27 listopada)

Poniedziałek, 22 listopada
Dn 1, 1-6.8-20; Dn 3; Łk 21, 1-4
„Ta uboga wdowa wrzuciła więcej niż wszyscy inni”.

Czy ważne jest ile kto daje? Z ludzkiego punktu widzenia owszem, ale dla Pana Jezusa nie liczy się ilość, ale szczerość. Dar jaki człowiek składa, jest obrazem jego wewnętrznej postawy i posiada znaczenie jedynie wtedy, kiedy składany jest w szczerości. Na nic drogie, wyszukane prezenty, jeśli ofiarowane są jedynie dla pochwały lub ze strachu przed plotką. Szczera ofiara jest jak modlitwa – nie potrzebuje pochwalnych komentarzy, ale z pewnością miła jest Panu.

Wtorek, 23 listopada
Dn 2, 31-45; Dn 3; Łk 21, 5-11
„Nie zostanie kamień na kamieniu”.

Każdy ludzki trud może zostać przyrównany do budowania lepszego świata. Jednak świat nie zamierza się przemieniać. Często sformułowanie „przemiana świata” rozumiane jest jako polepszenie warunków społecznych. Tymczasem należałoby spojrzeć na świat z perspektywy relacji międzyludzkich. Prawdziwą przemianą dla świata będzie więc ogromna praca na rzecz budowania pokoju, który tak naprawdę jest pragnieniem ludzi dobrej woli. Należy jednak zacząć od siebie i swojej Małej Ojczyzny, od ludzi najbliższych, bo „kto jest wierny w małej rzeczy, jest wierny i w wielkiej”.

Środa, 24 listopada
Dn 5, 1-6.13-14.16-17.23-28; Dn 3; Łk 21, 12-19
„Postanówcie sobie w sercu nie obmyślać naprzód swojej obrony”.

Dobry obrońca może wygrać proces, lecz z pewnością sporo zażąda za swoją pracę. Ma prawo do godziwej wypłaty. Zgłębił przypadek, przewidział pytania sędziego i celująco wytrącił argumenty przeciwnej strony. Na szczęście niezbyt często jesteśmy wzywani do sądu, co nie zmienia faktu, że często jesteśmy osądzani przez nasze środowisko. Wtedy również budujemy mocną obronę. Jednak nie tak jest z Panem Bogiem. Dziś wielu Go oskarża, ale historia od wieków przyznaje racje Temu, który podsuwa swoich obrońców, aby ukazać najpiękniejszy Dar – Dar Miłości. Jedynie ten Dar ma moc przezwyciężyć wszelkie oskarżenia.

Czwartek, 25 listopada
Dn 6, 12-28; Dn 3; Łk 21, 20-28
„Jej spustoszenie jest bliskie”.

Czy biblijni prorocy są jasnowidzami przepowiadającymi przyszłość? Ich przepowiadanie przypomina raczej diagnozę postawioną przez dobrego lekarza: Jeśli będziecie żyć tak, jak do tej pory żyjecie, bez Boga, Jego Przykazań i obojętni na krzywdę innych, spotkają was konsekwencję grzechu. Bo każdy grzech posiada swoją katastrofalną konsekwencję oddalenia od Stwórcy. Biblijni prorocy nie są zatem jasnowidzami, oni dzielą się dobrą radą, z której człowiek może skorzystać lub nie: Nawróćcie się, zmieńcie swoje życie, aby życie zyskać.

Piątek, 26 listopada
Dn 7, 2-14; Dn 3; Łk 21, 29-33
„Ale moje słowa nie przeminą”.

„Wszystko ma swój czas – śpiewa Budka Suflera – i przychodzi kres na kres”. Jednak w tym stwierdzeniu nie ma na szczęście prawdy. Czasem na nagrobkach ludzie zapisują taką sentencję: „Ludzie żyją tak długo, jak długo żyje o nich pamięć”. Staramy się wpisywać naszych zmarłych w historię, zapisywać ich myśli i dobre czyny, aby pamięć
o nich była trwałym gestem naszej serdecznej o nich pamięci. Również Biblia jest zbiorem różnych historii i myśli, lecz nie ludzkich, a Boskich, bo On – Stwórca – wyraża się przez swoje Słowo, których znaczenie jest wieczne.

Sobota, 27 listopada
Dn 7, 15-27; Dn 3; Łk 21, 34-36
„Aby serca wasze nie były ociężałe”.
Czy łatwo jest prowadzić ważną rozmowę, kiedy w głowie kłębią się złe myśli? Czy spotkanie z przyjaciółmi będzie odprężającym doświadczeniem, jeśli w kolejnym dniu trudny egzamin? Człowiek może i ma trochę wolnego czasu, ale nie wolne serce, ponieważ ciążą na nim troski niepozwalające cieszyć się chwilą z bliskimi. Jak zatem wznieść swoje serce, które przykute jest do ziemi? Należy pozwolić Bogu działać w życiu i nie zamykać się na Jego łaski. Bo dusza wzniosła jest w sercu człowieka otwartego na Boże Serce – na Słońce, które wszystkiemu nadaje sens.

ks. Łukasz Olszewski