Słowo Boże na każdy dzień (21-26 października)

Poniedziałek, 21 października
Ef 2, 1-10; Ps 100; Łk 12, 13-21
Powiedz mojemu bratu, żeby podzielił się ze mną spadkiem.

Spadek jest darem. Ktoś pracuje całe życie, gromadzi majętności, by w obliczu śmierci przekazać je osobie, której chce. Kwestie spadku potrafią rozpalić emocje, a nawet doprowadzić do bardzo bolesnych rozłamów. Jezus przekazał nam prawdziwe dziedzictwo – życie wieczne z Bogiem. To nasze „bogactwo u Boga”, dar niezapracowany, wysłużony przez Paschę Jezusa i można właśnie dlatego tak często lekceważony. W odróżnieniu od ziemskiego spadku ten dar łączy ludzi ze sobą, leczy rany, koi ból i daje radość nawet w niesprawiedliwości. 

Wtorek, 22 października
Ef 2, 12-22; Ps 85; Łk 12, 35-38
… aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze.

Słudzy mieszkają w domu swojego pana, nic tam do nich nie należy, także ich własne życie. Ich zadanie to… otworzyć drzwi panu. Trzeba przyznać, że życie zna bardziej skomplikowane polecenia. Sługa Jezusa zdaje sobie sprawę, że jego życie ma PANA i dlatego może mówić: mieszkam w domu PANA. Jego troską ma być wpuszczenie PANA tam, gdzie On tego chce i kiedy chce. Taki sługa, szczególnie na Eucharystii doświadcza, że PAN troszczy się o niego każąc zasiąść do stołu i podając Pokarm Słowa oraz Ciała i Krwi.

Środa, 23 października
Ef 3, 2-12; Ps 12; Łk 12, 39-48
O godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie.

Właściwsze dla tego tekstu byłoby tłumaczenie w czasie teraźniejszym „przychodzi” zamiast czasu przyszłego „przyjdzie”. Dlatego słowa Pana Jezusa nie dotyczą tylko spotkania z Nim w godzinie śmierci. Bądźmy pewni, że Pan nas nawiedza w wielu sytuacjach każdego dnia. Są wśród nich chwile oczywiste np. podczas Eucharystii czy modlitwy. Ale też dotyczy to momentów niespodziewanych, ponieważ Bóg często przychodzi przez nieplanowane rozmowy, wydarzenia i spotkania, niejednokrotnie bardzo trudne. 

Czwartek, 24 października
Ef 3, 14-21; Ps 33; Łk 12, 49-53 
Odtąd pięcioro będzie podzielonych w jednym domu.

Jako duszpasterze często obserwujemy zdziwienie ludzi, że ich wybory w życiu mają swoje konsekwencje, np. ktoś wybrał życie w związku niesakramentalnym, a później jest oburzony, że nie może zostać chrzestnym. Wybór Ewangelii również ma swoje konsekwencje. Pierwsza z nich to dar zbawienia, nowego życia w Jezusie. Ale są też kolejne, często związane z niezrozumieniem, odrzuceniem, podziałem. Udręka Jezusa polega na pragnieniu, aby już mógł przejść swoje odrzucenie na krzyżu po to, aby wszystkim przebaczyć i dać możliwość poznania Ojca.

Piątek, 25 października
Ef 4, 1-6; Ps 24; Łk 12, 54-59 
Nie wyjdziesz stamtąd, aż zwrócisz ostatni pieniążek.

Używane przez ludzi sformułowanie: „zapłacisz za to” jest ukrytą formą groźby połączonej z żądaniem wprowadzenia sprawiedliwości. A co by z nami było, gdyby to Bóg za każdym naszym grzechem mówił „zapłacisz za to”? Tymczasem Jezus powiedział inaczej: „Ja zapłacę za to”. Pan w Ewangelii udziela umiejętności rozróżniania, abym pamiętał, że jestem w drodze i że jedynym stylem akceptowanym przez Niego jest miłosierdzie, dojście do zgody. Jeśli Ty, Jezu, zapłaciłeś za wszystko to nikt nie jest mi nic winien.

Sobota, 26 października
Ef 4, 7-16; Ps 122; Łk 13, 1-9 
Czy myślicie, że ci Galilejczycy byli większymi grzesznikami niż inni mieszkańcy Galilei?

Jezus piętnuje w Ewangelii najbardziej absurdalne zajęcie: tworzenie rankingu grzeszników. Coś na zasadzie popularnych internetowych „porównywarek”. Cel zawsze ten sam: upewnić się w przekonaniu, że ze mną nie jest jeszcze tak źle. Jeśli masz w ogrodzie jabłoń to będziesz się cieszyć z tego, że ono nie ma liści zajętych przez chorobę (jak u sąsiada)? Czy raczej radość będzie dlatego, że są na niej dobre owoce? Pan szuka w nas owocu, dobra, a to niemożliwe bez ciągłego wysiłku nawrócenia.

ks. Mateusz Kołodziejski