Słowo Boże na każdy dzień (20-25 grudnia)

Poniedziałek, 20 grudnia
Iz 7, 10-14; Ps 24; Łk 1, 26-38
„Maryja pocznie i porodzi Syna”.

Maryja nie jest kobietą, która jest bojaźliwa, czy też nieśmiała. Maryja ma duszę refleksyjną, która jest zasłuchana w Boże słowo. Pragnie je przyjąć całym sercem i całą duszą oraz pojąć wszystkimi myślami. Zadaje pytanie Aniołowi: „Jakże się to stanie?” Nasz Ojciec Niebieski nigdy nie pozostawi nas bez odpowiedzi, gdy z głębokości serca wołamy do Niego. Maryja przyjmuje zapowiedź i obietnicę przyniesioną przez Anioła Gabriela, wierząc, że dla Boga nie ma nic niemożliwego. Jej zgoda na wcielenie pozwala odmienić decyzję Ewy i konsekwencje grzechu pierworodnego. Maryja, Matka Boża wskazuje nam drogę zjednoczenia z Bogiem. Jest to droga wiary w Jego miłość, droga wiarogodności Jego słowu oraz sensu różnorakich wydarzeń w naszym życiu.

Wtorek, 21 grudnia
Pnp 2, 8-14; Ps 33; Łk 1, 39-45
„Gwiazda Nowej Ewangelizacji”.

Maryja zaprasza nas, aby pójść za nią. Jej niezachwiana wiara i gorąca miłość staje się dla nas wektorem w podejmowaniu wysiłków w dziele zbawienia. Inspiruje nas do realizacji słów, które papież Franciszek skierował do młodych w czasie czuwania na Campus Misericordiae w 2016 roku: „Żeby zmienić świat, trzeba wstać z kanapy”. Maryja poszła z pośpiechem do swojej krewnej Elżbiety. My także mamy iść i głosić. Jest to zadanie dla każdego chrześcijanina na mocy otrzymanego chrztu. Jezus wzywa nas, byśmy zostawili ślad w życiu, ślad, który naznaczyłby naszą historię i historię wielu innych. Każdy z nas to może czynić: słowem, świadectwem życia, modlitwą lub wsparciem pobożnych inicjatyw.

Środa, 22 grudnia
1 Sm 1, 24-28; Ps: 1 Sm 2; Łk 1, 46-56
„Maryja dziękuje za wcielenie Syna Bożego”.

Modlitwa uwielbienia powinna nieustannie nam towarzyszyć. Jezus wzywa nas, byśmy za Nim podążali, równocześnie wzywa nas, byśmy się z Nim modlili. Maryja uczy nas najdoskonalszej modlitwy, jaką człowiek może zanieść do Boga tu, na ziemi. Zanim jednak uklękniesz do modlitwy, zastanów się, co będziesz robił i dlaczego? Pragnienie modlitwy może narodzić się jedynie z wiary. Magnificat to pieśń zachwytu. Hymn ten zawiera słowa, które sam Duch Święty podyktował Maryi w chwili, gdy usłyszała pozdrowienie Elżbiety. Pozdrowienie i poruszenie się Jana w jej łonie było pierwszym hołdem oddanym Zbawicielowi jeszcze przed Jego narodzeniem. My także za Maryją, odmawiajmy jak najczęściej ten hymn, a zwłaszcza po Komunii Świętej.

Czwartek, 23 grudnia
Ml 3, 1-4.23-24; Ps 25; Łk 1, 57-66
„Narodzenie Jana Chrzciciela”.

Nasze życie byłoby piękniejsze przez zawierzenie go Bogu. Zachariasz nie od razu uwierzył słowu Anioła, nie potrafił przyjąć, że Bóg może uczynić coś nadprzyrodzonego. Zachariaszowi wydawało się, że Bóg mu obiecywał rzecz niemożliwą do spełnienia. Warto zastanowić się nad słowami Alberta Einsteina, mając przed oczyma scenę z dzisiejszej Ewangelii: „Życie można przeżyć tylko na dwa sposoby. Albo tak, jakby nic nie było cudem. Albo tak, jakby cudem było wszystko”. Wierzmy świadectwom dawanym przez ludzi wiary. Jezus po swoim zmartwychwstaniu, zarzucił Apostołom ten sam błąd, za jaki Bóg ukarał Zachariasza – „Jezus dziwił się ich niedowiarstwu”.

Piątek, 24 grudnia
2 Sm 7, 1-5.8b-12.14a.16; Ps 89; Łk 1, 67-79
„Nawiedzi nas z wysoka Wschodzące Słońce”.

Dzień urodzin jest ważnym dniem dla jubilata, ale to też ważny sprawdzian dla jego bliskich i przyjaciół. To dzień, do którego się przygotowujemy, a nade wszystko dzień radosnego świętowania. Dziś w Ewangelii pochyliliśmy się nad tajemnicą niepowtarzalnych narodzin Bożego Syna. Historyczność Jezusa stanowi niepodważalny fakt. Zarówno źródła chrześcijańskie, jak i pozachrześcijańskie dowodzą, że Jezus żył w konkretnym czasie i miejscu. Wiemy o Nim o wiele więcej niż o innych postaciach historycznych tamtego okresu. Dla ludzi wierzących Chrystus jest nie tylko postacią historyczną, ale jest Panem i Ożywicielem. Z czujną miłością, czekamy na Ciebie!

Sobota, 25 grudnia
Iz 52, 7-10; Ps 98; Hbr 1, 1-6; J 1, 1-18
„Rodowód Jezusa Chrystusa, a kult św. Józefa”.

Św. Józef jest potomkiem Dawida, z którego korzenia miał się narodzić Jezus, zgodnie z obietnicą daną Dawidowi przez proroka Natana. Jako mąż Maryi, św. Józef jest łącznikiem między Starym a Nowym Testamentem. On nadaje imię Zbawicielowi, otrzymując wyjaśnienie hebrajskiego imienia Jezus: „On bowiem zbawi lud swój od jego grzechów”. Bóg chciał, aby Jego imię oznaczało dzieło, które miał wykonać, czyli nasze zbawienie. Najświętsze Imię Jezus zawiera moc i świętość, dlatego jako katolicy powinniśmy chronić święte imię Boże. Częste odmawianie Litanii do Najświętszego Imienia Jezus pomaga przywrócić pokój serca i jest ochroną przed pokusami.

ks. Marcin Nowicki