Słowo Boże na każdy dzień (19-24 sierpnia)

Słowo Boże na każdy dzień (19-24 sierpnia)

Poniedziałek, 19 sierpnia
Ez 24, 15-24; Pwt 32; Mt 19, 16-22
Gdy młodzieniec usłyszał te słowa, odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości.

Młody człowiek szuka odpowiedzi na fundamentalne dla każdego z nas pytanie – jak dążyć do osiągnięcia pełni życia w obfitości i to takiego, które nigdy się nie skończy. Jezus w swojej odpowiedzi sięga do Dekalogu, a dokładniej jego części obejmującej naszą postawę względem bliźniego. Młodzieniec stwierdza, że wypełniał to wszystko, ale gdzieś w głębi czuje, że czegoś mu jeszcze brakuje, a może wręcz przeciwnie - czegoś ma w nadmiarze, czegoś, co zbyt mocno wiąże go z doczesnością, trzymając jego serce na uwięzi?

Wtorek, 20 sierpnia
Ez 28, 1-10; Pwt 32; Mt 19, 23-30
Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa niebieskiego.

Zbytnie przywiązanie bogatego młodzieńca do dóbr materialnych skłania Jezusa, aby udzielić przestrogi odnośnie niebezpieczeństwa posiadania bogactw. Same w sobie są neutralne, ale niestety istnieje realne zagrożenie ich destruktywnego wpływu na człowieka, który pozwala na to, aby pod ich wpływem stać się chciwym, nieumiarkowanym, skąpym, obdarzającym siebie demoralizującymi przyjemnościami i co najgorsze może zanikać jego poczucie zależności od Boga, skoro zapewnia sobie bezpieczny byt i wysoki status społeczny przy pomocy pieniądza.

Środa, 21 sierpnia
Ez 34, 1-11; Ps 23; Mt 20, 1-16
Czy na to złym okiem patrzysz, że ja jestem dobry?

Być zawistnym ze względu na łaskę, którą Bóg okazuje komuś, kto według mojej subiektywnej opinii na nią nie zasługuje albo zasługuje na mniej niż otrzymał. Jest to iście diabelska pokusa, by drażniło mnie czy złościło szczęście drugiego, tym bardziej to związane z budowaniem więzi z Panem. Uważasz się za robotnika zatrudnionego w winnicy Pana od wczesnych godzin? Może przyznałbyś sobie nawet premię? Bacz zatem, aby zawiść względem bliźniego nie uczyniła cię bezrobotnym.

Czwartek, 22 sierpnia
Iz 9, 1-3, 5-6; Ps 113; Łk 1, 26-38
Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami.

Anioł zwracając się do Maryi przy zwiastowaniu zastępuje jej imię słowami „łaski pełna”. Gramatycznie zastosowano tutaj imiesłów strony biernej czasu dokonanego, zatem wyjątkowy stan duchowy Maryi jest wynikiem działania, które zostało całkowicie ukończone w przeszłości, a jego następstwa utrzymują się w teraźniejszości. W Biblii imię oznacza również tożsamość i misję. Maryja jest wybrana i powołana do tego, by być pośredniczką szczególnych Bożych łask. Ta, za pośrednictwem której Słowo stało się Ciałem, przyczynia się do walki o Bożą obecność w duszach najbardziej wyniszczonych i wyczerpanych grzechem ludzi.

Piątek, 23 sierpnia
Ez 37, 1-14; Ps 107; Mt 22, 34-40
Na tych dwóch przykazaniach zawisło całe Prawo i Prorocy.

Dwa przykazania miłości – względem Boga i bliźniego. Nie można realizować jednego, pomijając drugie. Pierwsze uzdalnia i zobowiązuje do tego, by praktykować drugie. Jezus mówi w dosłownym tłumaczeniu, że na tych dwóch przykazaniach „wiszą” całe Prawo i Prorocy. Zdolność do niesienia wymagań Dekalogu i życia zgodnego ze Słowem Bożym jest możliwa tylko wtedy, gdy rzeczywiście jest we mnie moc wypływająca z miłości do Boga i drugiego człowieka. 

Sobota, 24 sierpnia
Ap 21, 9b-14; Ps 145; J 1, 45-51
Widziałem cię, zanim cię zawołał Filip, gdy byłeś pod figowcem.

Co takiego dokonało się pod figowcem, o czym wspomina Jezus Natanaelowi? Pozostaje to tajemnicą między Natanaelem a Jezusem, ale świadomość tego, że Jezus taką wiedzę posiada wstrząsnęła Natanelem do tego stopnia, że nazwał Jezusa Synem Bożym. Mieć takie doświadczenie Bożego przenikania twojego serca, twojej historii życia, w której interweniował Bóg, jest bezcennym darem. Módlmy się o niego szczególnie dla tych, którzy nie poznali jeszcze Bożej miłości.

ks. Waldemar Mistewicz