XXXIII Niedziela zwykła, 18 listopada
Dn 12, 1-3; Ps 16; Hbr 10, 11-14.18; Mk 13, 24-32
Poniedziałek, 19 listopada
Ap 1, 1-4;2,1-5a; Ps 1; Łk 18, 35-43
Wtorek, 20 listopada
Ap 3, 1-6.14-22; Ps 15; Łk 19, 1-10
Środa, 21 listopada
Ap 4, 1-11; Ps 150; Łk 19, 11-28
Czwartek, 22 listopada
Ap 5, 1-10; Ps 149; Łk 19, 41-44
Piątek, 23 listopada
Ap 10, 8-11; Ps 119; Łk 19, 45-48
Sobota, 24 listopada
Ap 11, 4-12; Ps 144; Łk 20, 27-40
Z Księgi proroka Daniela
W owym czasie wystąpi Michał, wielki książę, który jest opiekunem dzieci twojego narodu. Wtedy nastąpi okres ucisku, jakiego nie było, odkąd narody powstały, aż do chwili obecnej. W tym czasie naród twój dostąpi zbawienia: ci wszyscy, którzy zapisani są w księdze. Wielu zaś, co śpi w prochu ziemi, zbudzi się: jedni do wiecznego życia, drudzy ku hańbie, ku wiecznej odrazie. Mądrzy będą świecić jak blask sklepienia, a ci, którzy nauczyli wielu sprawiedliwości, jak gwiazdy na wieki i na zawsze.
Z Księgi Psalmów
Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem,
to On mój los zabezpiecza.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy,
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.
Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje,
a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie,
bo w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz
i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie.
Ty ścieżkę życia mi ukażesz,
pełnię radości przy Tobie
i wieczne szczęście
po Twojej prawicy.
Z Listu do Hebrajczyków
Każdy kapłan Starego Testamentu staje codziennie do wykonywania swej służby i wiele razy składa te same ofiary, które żadną miarą nie mogą zgładzić grzechów. Ten przeciwnie, złożywszy raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, zasiadł po prawicy Boga, oczekując tylko, «aż nieprzyjaciele Jego staną się podnóżkiem pod Jego stopy». Jedną bowiem ofiarą udoskonalił na wieki tych, którzy są uświęcani. Gdzie zaś jest ich odpuszczenie, tam już więcej nie zachodzi potrzeba ofiary za grzechy.
Z Ewangelii wg św. Marka
Sąd ostateczny
Jezus powiedział do swoich uczniów: «W owe dni, po wielkim ucisku, „słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku. Gwiazdy będą spadać z nieba i moce na niebie” zostaną wstrząśnięte. Wówczas ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłokach z wielką mocą i chwałą. Wtedy pośle On aniołów i „zgromadzi swoich wybranych z czterech stron świata, od krańca ziemi po kraniec nieba”.
A od figowca uczcie się przez podobieństwo. Kiedy już jego gałąź nabrzmiewa sokami i wypuszcza liście, poznajecie, że blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie te wydarzenia, wiedzcie, że to blisko jest, u drzwi. Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie. Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą. Lecz o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec».
Komentarz do Ewangelii
Sądzony z miłości
Ani się nie obejrzeliśmy jak znowu zbliżamy się do końca roku kościelnego. Już za tydzień usłyszymy słowa Jezusa: „Tak, jestem królem” (J 18, 37), bo przecież Chrystus jest Królem Wszechświata i do Niego wszystko zdąża („Jam Alfa i Omega, Pierwszy i Ostatni, Początek i Koniec” – Ap 22, 13). Dzisiaj jednak słyszymy: „W owe dni, po wielkim ucisku, «słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku. Gwiazdy będą spadać z nieba i moce na niebie» zostaną wstrząśnięte. Wówczas ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłokach z wielką mocą i chwałą” (Mk 13, 24-26).
Koniec świata! Boimy się go, gdyż boimy się tego, co dla nas nieznane. Ale koniec świata to nie tragedia. Katechizm Kościoła Katolicka przypomina nam: „Na końcu świata królestwo Boże osiągnie swoją pełnię. Po sądzie powszechnym sprawiedliwi, uwielbieni w ciele i duszy, będą królować na zawsze z Chrystusem, a sam wszechświat będzie odnowiony. Wtedy Kościół «osiągnie pełnię... w chwale niebieskiej, gdyż nadejdzie czas odnowienia wszystkich rzeczy i kiedy wraz z rodzajem ludzkim również cały świat, związany głęboko z człowiekiem i przez niego zdążający do swego celu, w sposób doskonały odnowi się w Chrystusie»” (KKK 1042). Choć „koniec świata”, to nie tragedia, to jednak jest sąd powszechny, czyli ostateczny. Tak jak nie uciekniemy (jako ludzkość) przed końcem świata, tak nie uciekniemy przed Sądem Ostatecznym. „Sąd Ostateczny nastąpi podczas chwalebnego powrotu Chrystusa. Jedynie Ojciec zna dzień i godzinę sądu. Tylko On decyduje o jego nadejściu. Przez swego Syna Jezusa Chrystusa wypowie On wówczas swoje ostateczne słowo o całej historii. Poznamy ostateczne znaczenie dzieła stworzenia i ekonomii zbawienia oraz zrozumiemy przedziwne drogi, którymi Jego Opatrzność prowadziła wszystko do ostatecznego celu. Sąd Ostateczny objawi, że sprawiedliwość Boga triumfuje nad wszystkimi niesprawiedliwościami popełnionymi przez Jego stworzenia i że Jego miłość jest silniejsza od śmierci” (KKK 1040). Ale oprócz Sądu Ostatecznego jest także Sąd Szczegółowy. „Każdy człowiek w swojej nieśmiertelnej duszy otrzymuje zaraz po śmierci wieczną zapłatę na sądzie szczegółowym, który polega na odniesieniu jego życia do Chrystusa i albo dokonuje się przez oczyszczenie [przez czyściec], albo otwiera bezpośrednio wejście do szczęścia nieba, albo stanowi bezpośrednio potępienie na wieki” (KKK 1022). Śmierć każdego człowieka jest dla niego swoistym końcem świata, „kończy życie jako czas otwarty na przyjęcie lub odrzucenie łaski Bożej ukazanej w Chrystusie” (KKK 1021). Bo przecież tak naprawdę tylko o to chodzi, by przyjąć Jezusa wraz ze wszystkimi tego konsekwencjami, by „królestwo Boże” rozpoczęło się już tutaj na ziemi (zob. np. Łk 17, 21). A wtedy nie będę się bał „końca świata”, nie będę bał się Sądu Szczegółowego czy Ostatecznego, bo „pod wieczór życia będę sądzony z miłości” (św. Jan od Krzyża), bo jak można się bać KOGOŚ, kogo się kocha – BOGA!
ks. Tomasz Kaczmarek
Komentarze
Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!