Słowo Boże na każdy dzień (18-23 października)

Poniedziałek, 18 października
Święto św. Łukasza, ewangelisty
2 Tm 4, 9-17a; Ps 145; Łk 10, 1-9

„Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie”.

Jako uczniowie Chrystusa jesteśmy posłani, aby nieść światu Ewangelię bez względu na okoliczności. Nieraz musimy o niej zaświadczyć w środowisku wrogim Jezusowi, czyli wśród przysłowiowych wilków. Jezus chce, abyśmy głosili Ewangelię – patrząc po ludzku – całkowicie bezbronni i ubodzy. Dlaczego? Bo Jezus jest naszą mocą! Tak jest zawsze. Im bardziej jesteśmy bezradni, im więcej Mu ufamy, tym więcej On potrafi zdziałać w naszym życiu.

Wtorek, 19 października
Rz 5, 12.15b.17-19.20b-21; Ps 40; Łk 12, 35-38

„Jezus powiedział do swoich uczniów: Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie. A wy bądźcie podobni do ludzi oczekujących swego pana, kiedy z uczty weselnej powróci, aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze”.

Nie wiemy, o której godzinie Pan przyjdzie. Ale wiemy, że mamy czuwać. Jak to wygląda w praktyce w moim życiu? Mowa Pana Jezusa o słudze wydaje się sugerować, że najlepiej czuwamy na przyjście Pana wtedy, gdy służymy innym. Wzorem jest Jezus, który nie przyszedł, aby mu służono, lecz, aby służyć (Mk 10,45)!

Środa, 20 października
Rz 6, 12-18; Ps 124; Łk 12, 39-48

„Jezus powiedział do swoich uczniów: «To rozumiejcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której godzinie przyjść ma złodziej, nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Wy też bądźcie gotowi, gdyż o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie».

Dzisiaj często narzekamy, że czas tak szybko leci. Czas to znaczy nasze życie. Pośrednio jakbyśmy chcieli powiedzieć, że nie do końca jesteśmy zadowoleni z tego jak ono wygląda. Pan Jezus zachęca nas, abyśmy byli gotowi, kiedy Syn Człowieczy przyjdzie. Czyżby apelował o dobre wykorzystanie czasu ziemskiego życia? Może warto się zastanowić, jak wykorzystuję swoje życie? Czy świadomość spotkania z Jezusem ma wpływ na moje życie?

Czwartek, 21 października
Rz 6, 19-23; Ps 1; Łk 12, 49-53

„Jezus powiedział do swoich uczniów: Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże pragnę, ażeby już zapłonął. Chrzest mam przyjąć i jakiej doznaję udręki, aż się to stanie”.

Znamy wszyscy obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa z płonącym sercem rozpalonym miłością do człowieka. Miłość Jezusa pragnie nieustannie zapalać nasze serca. W Ewangelii Pan Jezus wyznaje, że bardzo pragnie, aby w każdym z nas zapłonął ogień Jego miłości? Co mogę powiedzieć o swoim sercu? Czy płonie ono miłością? Jezu cichy, serca pokornego, uczyń serce nasze według serca Twego!

Piątek, 22 października
Rz 7, 18-25a; Ps 119; Łk 12, 54-59

„Jezus mówił: «Gdy ujrzycie chmurę podnoszącą się na zachodzie, zaraz mówicie: „Deszcz idzie”. I tak się dzieje. (...) Obłudnicy, umiecie rozpoznawać wygląd ziemi
i nieba, a jakże chwili obecnej nie rozpoznajecie? I dlaczego sami z siebie nie rozróżniacie tego, co jest słuszne?”

Trudno wyobrazić sobie życie bez znaków drogowych. Nieraz na nie narzekamy, ale jednocześnie doceniamy ich znaczenie. Pan Jezus w dzisiejszej Ewangelii pragnie nas uwrażliwić na znaczenie różnych znaków w naszym życiu. Bóg przemawia do nas na różne sposoby: na przykład przez swoje Słowo. Ostrzega, że mogę się z Nim rozminąć. Warto się zastanowić, czy daję sobie czas na rozeznawanie woli Bożej?

Sobota, 23 października
Rz 8, 1-11; Ps 24; Łk 13,1-9

„Jezus im odpowiedział: Czyż myślicie, że ci Galilejczycy byli większymi grzesznikami niż inni mieszkańcy Galilei, iż to ucierpieli? Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie”.

Wszyscy mamy świadomość, jak ważne jest nawrócenie w naszym życiu. A jednak tak ciężko nam rozstać się z … grzechem. Dziś największym problemem jest brak poczucia grzeszności. Co prawda ludzie bez spowiedzi nie idą do Komunii św. jak na Zachodzie, ale zwłaszcza młodzi ludzie, po prostu się nie spowiadają. Życie bez nawrócenia jest jednak tylko ułudą. Jezu proszę, daj mi łaskę dobrej spowiedzi.

ks. Krystian Szenowski