Słowo Boże na każdy dzień (17-22 marca 2025)

Słowo Boże na każdy dzień (17-22 marca 2025)

Poniedziałek, 17 marca
Dn 9, 4b-10; Ps 79; Łk 6, 36-38
Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny.

Jezus wyjaśnia nam, że każdy znajdzie się kiedyś „u siebie”. Ci, którzy potępiają, znajdą się wśród potępiających, a przebaczający wśród przebaczających. Chodzi o to, byśmy wybrali właściwe towarzystwo. Wybieramy je, obierając odpowiedni styl życia. Miłośników Miłości kiedyś Bóg zbierze razem i zaludni nimi niebo. Zwolennicy egoizmu natomiast zbiorą się osobno w „innym miejscu”. Być miłosiernym jak Bóg to kochać nawet tych, którzy nie odwzajemniają naszej miłości. Bóg kocha miłością bez miary, która z krzyża obejmuje wszystkich. Prośmy w tym czasie nawrócenia, aby nas obdarzył miłosiernym sercem, jak Jego serce.

Wtorek, 18 marca
Iz 1, 10.16-20; Ps 50; Mt 23, 1-12
Mówią bowiem, ale sami nie czynią.

Uczniowie Jezusa mają poznawać Prawo Boże i stosować się do niego, nawet wtedy, gdy nauczający sami tego nie robią, a pycha góruje nad nimi. Na pierwszym miejscu stawiają siebie. Pycha bowiem eliminuje ludzi z ich życia. Nie są zainteresowani drugim człowiekiem, ale własnym „ja”.  Nauczanie, aby mogło być prawdziwe, musi być wprowadzone w życie, a nie tylko proklamowane. Jezus przestrzegał i mówił, jak działa pycha. Zamyka ona ludzi na prawdę i w ten sposób zaczyna nimi manipulować. Własny interes nigdy nie może przeszkadzać nam w relacji z innymi, gdyż w końcu zostaniemy sami.       

Środa, 19 marca
Uroczystość św. Józefa, oblubieńca NMP
2 Sm 7, 4-5a.12-14a.16; Ps 89; Rz 4, 13.16-18.22; Mt 1, 16.18-21.24a
Jakub był ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem.

Co można powiedzieć o św. Józefie, który nie pozostawił po sobie ani jednego słowa? Czy może nas czegoś nauczyć? Popatrzmy na niego jak na kogoś, kogo daje nam Bóg na drodze wielkopostnego nawrócenia. Józefie, gdzie znalazłeś siłę, by zaufać Bożej tajemnicy? Można powiedzieć: w Bogu. Wejdźmy do sanktuarium serca i tak jak św. Józef trwajmy w milczeniu i Bożej obecności. Uczmy się od Józefa słuchania i odpowiadania na głos Boga. Ostatnio uderzyła mnie myśl: można wstąpić do zakonu, można wziąć ślub i nigdy nie zaufać Bogu. Można żyć w roli, ale nie żyć powołaniem i zaufaniem do Boga.

Czwartek, 20 marca
Jr 17, 5-10; Ps 1; Łk 16, 19-31
Żył pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień ucztował wystawnie.

Pierwsza rzecz, która rzuca się w oczy to fakt, że bogacz nie ma imienia. Posiada jednak bogactwa i ma zwyczaj ubierania się w najbardziej luksusową odzież, a jego życie jest nieustanną biesiadą. Obrazuje kogoś, kto nie myśli o tym, by pomóc tym, którzy są w potrzebie. Tymczasem ubogi z przypowieści posiada imię. To ktoś konkretny dla Jezusa: nazywa go „Łazarzem”, co po hebrajsku znaczy „Bóg pomógł”. Ta postać jest obrazem osób potrzebujących lub niesprawiedliwie cierpiących. Końcowy los tych dwóch postaci jest diametralnie różny. Każdego dnia możemy pomagać Łazarzom, którzy są wokół nas.

Sobota, 22 marca
Mi 7, 14-15.18-20; Ps 103; Łk 15, 1-3.11-32
Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu zgrzeszyłem przeciw niebu.

Jest to przypowieść o czekającym i miłosiernym ojcu. Objawia nam głęboką ojcowską relację Boga do swoich dzieci. Bóg nigdy nie zrywa relacji ze swymi dziećmi, choćby oddaliły się od Niego daleko. Kryzys rodzinnego domu przedstawionego w przypowieści jest obrazem zranień dzieci Bożych, które w swojej grzeszności oddalają się od Boga. W jaki sposób odkrywam bliskość Boga w postaci czekającego i miłosiernego ojca? Jaka jest moja postawa wobec kochającego mnie Boga?

s. Sabina CSFN