Słowo Boże na każdy dzień (17-22 lutego)

Poniedziałek, 17 lutego
Rdz 4, 1-15.25; Ps 50; Mk 8, 11-13 
Nie będzie znaku.

My wszyscy czekamy na znaki od Pana, a tymczasem są one obecne wszędzie. Niestety ich nie zauważamy zabiegani w przestrzeni obowiązków i licznych zadań. Stawiamy siebie na pierwszym miejscu, zamiast być wdzięcznym Bogu za kolejny dzień. Od razu planujemy w naszej głowie, co i jak trzeba zrobić. Odkrywanie obecności Boga jest możliwe, jeśli zbliżymy się do Jezusa, który jest dla nas drogowskazem nadającym kierunek i sens każdego dnia.

Wtorek, 18 lutego
Rdz 6, 5-8; 7, 1-5.10; Ps 29; Mk 8, 14-21
Jeszcze nie rozumiecie?

Jezus ciągle pokazuje uczniom brak wiary, zatwardziałość serca i dwulicowość. Każdy człowiek powinien wiedzieć, że kiedy Jezus jest obok, nie ma powodu do lęku. Pan Jezus dalej powierza zadania zanoszenia wszędzie dobrego zakwasu Królestwa Bożego.

Środa, 19 lutego
Rdz 8, 6-13. 20-22; Ps 116B; Mk 8, 22-26 
Czy masz czas?

Nasze uzdrowienie duchowe wymaga czasu, ale jest pewne, jeśli tyko pozwolimy Jezusowi, by „ujął nas za rękę i wyprowadził” na miejsce osobne w ciszę i samotność od ludzi. Bóg potrzebuje naszego czasu, by nas uzdrowić. Problem w tym, że my zwykliśmy mówić Mu „nie mam czasu”.

Czwartek, 20 lutego
Rdz 9, 1-13; Ps 102; Mk 8, 27-33 
Kto chce pójść za Mną,
niech weźmie swój krzyż
i niech Mnie naśladuje.

Ofiarowanie swego życia dla Jezusa prowadzi do życia wiecznego. Kochać Boga z całego serca znaczy mówić TAK bezwarunkowo życiu. Mieć takie samo nastawienie jak Jezus, który mówił „Niech się dzieje Twoja wola, nie Moja”. 

Piątek, 21 lutego
Rdz 11, 1-9; Ps 33; Mk 8, 34-9,1
Co znaczy zaprzeć się samego siebie?

Wyrzec się siebie, zrezygnować z siebie, zostawić siebie - niech wypchnie tego starego człowieka, nie wyjdzie dopóki jesteśmy w tym ciele, bo zawsze będzie w nas. Będzie nam ciążyć to stare życie, będzie ciągnąć do tych rzeczy, które są złe. Cały czas niesiemy grzech. Ta reszta nas, którą niesiemy, ten krzyż to jest to ciało. Jezus mówi: „Niech weźmie swój krzyż”. Wiara jest świadectwem tego, że w nas jest nowe życie.

Sobota, 22 lutego
Święto katedry św. Piotra Apostoła
1 P 5, 1-4; Ps 23; Mt 16, 13-19
Te jesteś Piotr (Skała) i na tej skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą.

Kościół oznacza zwołane zgromadzenie ludu, a także domu, w którym zgromadzenie się odbywa. Piotr został pierwszym papieżem, dokonał wielu rzeczy. Najważniejsza to męczeńska śmierć w Rzymie przez ukrzyżowanie. Piotr nie chciał umierać tak jak Jezus. Został przybity do krzyża głową w dół. A my umiemy spojrzeć w oczy Jezusa Chrystusa?

Krystyna Wieczorek