Słowo Boże na każdy dzień (16-21 grudnia)

Słowo Boże na każdy dzień (16-21 grudnia)

Poniedziałek, 16 grudnia
Lb 24, 2-7.15-17a; Ps 25; Mt 21, 23-27
Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.

Proroctwo Balaama ukazuje gwiazdę z Jakuba, zapowiadającą Mesjasza. W Ewangelii Jezus zmierza się z pytaniem o swoją władzę, która pochodzi od Jego Ojca. To wezwanie do rozpoznania Jezusa jako Tego, który wypełnia proroctwa Starego Testamentu. Czy mam w sobie otwartość, aby dostrzegać Boże działanie w moim życiu, nawet wtedy, gdy nie jest dla mnie oczywiste? Niech adwentowa refleksja prowadzi nas do pogłębienia wiary w Jezusa Chrystusa jako jedynego Zbawiciela ludzkości. 

Wtorek, 17 grudnia
Rdz 49, 1a.2.8-10; Ps 72; Mt 1, 1-17
Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie.

Genealogia Jezusa wskazuje na wypełnienie obietnicy mesjańskiej. To nie tylko zwyczajna historia, ale dowód na wierność Boga, który zawsze dotrzymuje danego słowa. W Jezusie Chrystusie ludzkie dzieje nabierają najgłębszego sensu. Czy w moich codziennych, zwyczajnych decyzjach odnajduję Bożą obecność i świadomość faktu, że wraz z Bogiem współtworzę dzieło zbawienia? Niech czas przygotowania na bliskie już przyjście Zbawiciela będzie przestrzenią odkrywania działania Boga w naszym życiu. 

Środa, 18 grudnia
Jr 23, 5-8; Ps 72; Mt 1, 18-24
Emmanuel, to znaczy Bóg z nami.

Bóg obiecuje sprawiedliwego potomka Dawida, który przyniesie światu zbawienie. Wypełnieniem tych zapowiedzi jest Jezus – Emmanuel, Bóg z nami. Święty Józef, choć przeżywa wewnętrzne trudności i rozterki, w pokorze i posłuszeństwie włącza się całkowicie w Boży plan. Jego ogromna wiara i całkowite zaufanie uczą nas przyjmowania nieoczywistych i wymagających dróg Boga. Czy potrafię zawierzyć w trudnych chwilach, kiedy do końca nie rozumiem Bożych planów? Adwent to czas budowania takiej właśnie wiary: Bóg rzeczywiście jest z nami. 

Czwartek, 19 grudnia
Sdz 13, 2-7.24-25a; Ps 71; Łk 1, 5-25 
Będę opiewał chwałę Twoją, Panie.

Narodziny Samsona i Świętego Jana Chrzciciela pokazują, że Bóg naprawdę działa w historii, przynosząc ludziom nadzieję. Elżbieta i Zachariasz, mimo podeszłego wieku, doświadczają ogromnej łaski od Boga. Czy ja także wierzę, że nawet w najtrudniejszych sytuacjach Bóg ma pozytywny plan wobec mnie? Zachariasz uczy nas cierpliwego zaufania, choćby w chwilach zwątpienia i cierpień. Niech zatem nasza modlitwa w tym adwentowym dniu będzie świadomą deklaracją na gotowość przyjęcia Bożych darów łaski.

Piątek, 20 grudnia
Iz 7, 10-14; Ps 24; Łk 1, 26-38
Przybądź, o Panie, Tyś jest Królem chwały.

Proroctwo o Emmanuelu wypełnia się w zwiastowaniu Maryi. Jej „FIAT” jest znakiem najpotężniejszej wiary i najgłębszej pokory wobec Bożych planów. W scenie zwiastowania objawia się nieskończenie wielka miłość Boga, który wkracza w pospolite dzieje człowieka, aby przynieść mu zbawienie i usynowienie w Jezusie. Czy umiem z autentyczną wiarą odpowiedzieć na Boże wezwanie, nawet gdy wydaje się ono bardzo trudne? Maryja przypomina, że największe dzieła życia zaczynają się od zwyczajnego otwarcia serca i umysłu dla Boga.

Sobota, 21 grudnia
Pnp 2, 8-14; Ps 33; Łk 1, 39-45
Pieśń nową Panu, radośnie śpiewajmy.

Maryja odwiedza Elżbietę, niosąc radość i obecność Chrystusa, który rozwija się pod jej niepokalanym sercem. Spotkanie tych dwóch matek przepełnia Duch Święty, a Elżbieta rozpoznaje w Maryi Matkę Pana. To moment wyjątkowo rodzinnej celebracji Bożej bliskości. Czy w moich relacjach z bliskimi i krewnymi daję podobne świadectwo radości płynącej z mojej wiary? Adwent to czas, aby hojnie dzielić się Bożą miłością i wprowadzać pokój w codzienne nasze życie, wzorem Maryi, niosącej Chrystusa światu. 

Ks. Bogdan Zbroja OFM