Słowo Boże na każdy dzień (12 - 18 stycznia)

Niedziela Chrztu Pańskiego 12 stycznia
Iz 42, 1-4.6-7; Ps 29; Dz 10, 34-38; Mt 3, 13-17
Poniedziałek, 13 stycznia
1 Sm 1, 1-8; Ps 116B; Mk 1, 14-20
Wtorek, 14 stycznia
1 Sm 1, 9-20 ; 1 Sm 2; Mk 1, 21-28
Środa, 15 stycznia
1 Sm 3, 1-10.19-20; Ps 40; Mk 1, 29-39
Czwartek, 16 stycznia
1 Sm 4, 1-11; Ps 44; Mk 1, 40-45
Piątek, 17 stycznia
1 Sm 8, 4-7.10-22a; Ps 89; Mk 2, 1-12
Sobota, 18 stycznia
1 Sm 9, 1-4.17-19; 10,1; Ps 21; Mk 2, 13-17

Z Księgi proroka Izajasza

To mówi Pan:
«Oto mój Sługa, którego podtrzymuję, Wybrany mój, w którym mam upodobanie. Sprawiłem, że duch mój na Nim spoczął; on przyniesie narodom Prawo. Nie będzie wołał ni podnosił głosu, nie da słyszeć krzyku swego na dworze. Nie złamie trzciny nadłamanej, nie zgasi ledwo tlejącego się knotka. on rzeczywiście przyniesie Prawo. Nie zniechęci się ani nie załamie, aż utrwali Prawo na ziemi, a Jego pouczenia wyczekują wyspy. Ja, Pan, powołałem Cię słusznie, ująłem Cię za rękę i ukształtowałem, ustanowiłem Cię przymierzem dla ludzi, światłością dla narodów, abyś otworzył oczy niewidomym, ażebyś z zamknięcia wypuścił jeńców, z więzienia tych, co mieszkają w ciemności».

Z Księgi Psalmów

Oddajcie Panu, synowie Boży,
oddajcie Panu chwałę i sławcie Jego potęgę.
Oddajcie Panu chwałę Jego imienia,
na świętym dziedzińcu uwielbiajcie Pana.

Ponad wodami głos Pański,
Pan ponad wód bezmiarem!
Głos Pana potężny,
głos Pana pełen dostojeństwa.

Zagrzmiał Bóg majestatu:
a w Jego świątyni wszyscy mówią: «Chwała!»
Pan zasiadł nad potopem,
Pan jako Król zasiada na wieki.

Z Dziejów Apostolskich

Gdy Piotr przybył do domu setnika Korneliusza w Cezarei, przemówił w dłuższym wywodzie: «Przekonuję się, że Bóg naprawdę nie ma względu na osoby. ale w każdym narodzie miły jest Mu ten, kto się Go boi i postępuje sprawiedliwie. Posłał swe słowo synom Izraela, zwiastując im pokój przez Jezusa Chrystusa. On to jest Panem wszystkich.
Wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan. znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił duchem Świętym i mocą. dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł on, dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła».

Z Ewangelii według Świętego Mateusza

Chrzest Jezusa
Jezus przyszedł z Galilei nad Jordan do Jana, żeby przyjąć od niego chrzest. Lecz Jan powstrzymywał Go, mówiąc: «To ja potrzebuję chrztu od Ciebie, a Ty przychodzisz do mnie?» Jezus mu odpowiedział: «Ustąp teraz, bo tak godzi się nam wypełnić wszystko, co sprawiedliwe». Wtedy Mu ustąpił. A gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody. A oto otworzyły się nad Nim niebiosa i ujrzał ducha Bożego zstępującego jak gołębica i przychodzącego nad Niego. a oto głos z nieba mówił: «Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie».

Komentarz do Ewangelii

Chrzest potrzebuje pokory?
Dzisiejszy fragment Ewangelii zadziwia pokorą (stanięciem w prawdzie) dwóch osób: Jezusa i Jana Chrzciciela. Jezus wie, kim jest; wie, że nie potrzebuje żadnego chrztu od Jana. Przecież Jan głosił: „Nawróćcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie” (Mt 3, 2), a Jezus nie musi się nawracać! Ludzie „przyjmowali od Jana chrzest w rzece Jordan, wyznając przy tym swe grzechy” (Mt 3, 6), a Jezus nie miał żadnego grzechu. Ale Jezus wie, czego chce Jego Ojciec; powiedział więc do Jana Chrzciciela: „godzi się nam wypełnić wszystko, co sprawiedliwe” (Mt 3, 15). „Jezus został ochrzczony” (Mt 3, 16)! A jaka jest reakcja Ojca? „Otworzyły się nad Jezusem niebiosa Ducha Bożego zstępującego jak gołębica i przychodzącego nad Niego. A oto głos z nieba mówił: «Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie»” (Mt 3, 16-17). Jan Chrzciciel wie, kim jest Jezus i kim on jest wobec tego Jezusa: „Ja was chrzczę wodą dla nawrócenia; lecz Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem. Ma On wiejadło w ręku i oczyści swój omłot: pszenicę zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym» (Mt 3, 11-12) i „to ja potrzebuję chrztu od Ciebie, a Ty przychodzisz do mnie?” (Mt 3, 14). Ale kiedy Jezus powiedział do niego: „Ustąp teraz, bo tak godzi się nam wypełnić wszystko, co sprawiedliwe” (Mt 3, 15), to „Mu ustąpił” (tamże). I co Jezus na to? „On (Jan) jest tym, o którym napisano: Oto Ja posyłam mego wysłańca przed Tobą, aby Ci przygotował drogę. Zaprawdę, powiadam wam: Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela. Lecz najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niż on. A od czasu Jana Chrzciciela aż dotąd królestwo niebieskie doznaje gwałtu i ludzie gwałtowni zdobywają je. Wszyscy bowiem Prorocy i Prawo prorokowali aż do Jana. A jeśli chcecie przyjąć, to on jest Eliaszem, który ma przyjść. Kto ma uszy, niechaj słucha! (Mt 11, 10-15). Patrząc na Jezusa i Jana Chrzciciela widzimy do czego prowadzi pokora. Chciałoby się takiej pokory od rodziców i rodziców chrzestnych proszących o chrzest dla swoich dzieci. „Aby mogła rozwijać się łaska chrztu, ważna jest pomoc rodziców. Na tym polega także rola rodziców chrzestnych, którzy powinni być głęboko wierzący, a także zdolni i gotowi służyć pomocą nowo ochrzczonemu... na drodze życia chrześcijańskiego” (Katechizm Kościoła Katolickiego 1255). Kiedy jest pokora (stanięcie w prawdzie), to widać, że chrzest nie jest „prośbą o zdrowie i pomyślność dla dziecka”, ale jest „sakramentem wiary” (KKK 1253). I choć „wiara wymagana do chrztu nie jest wiarą doskonałą i dojrzałą, (to jednak jest) pewnym zaczątkiem, który ma się rozwijać” (KKK 1253). Kiedy jest pokora (stanięcie w prawdzie), to widać, że nie każdy może być rodzicem chrzestnym, wszak chrzestny „jest katolikiem, bierzmowanym i przyjął już sakrament Najświętszej Eucharystii oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiadające funkcji, jaką ma pełnić” (Kodeks Prawa Kanonicznego kan. 874).

ks. Tomasz Kaczmarek