Słowo Boże na każdy dzień (11 - 16 sierpnia 2025)

Poniedziałek, 11 sierpnia
Pwt 10, 12-22; Ps 147B; Mt 17, 22-27
«Szymonie, jak ci się zdaje? Od kogo królowie ziemscy pobierają daniny lub podatki? Od synów swoich czy od obcych?» Gdy powiedział: «Od obcych», Jezus mu rzekł: «A zatem synowie są wolni».

Bóg nie jest władcą, który oczekuje od swoich wiernych terminowego składania ofiar, czyhającym na najmniejsze opóźnienia, aby naliczyć odsetki. Wręcz przeciwnie – poprzez ofiarę, jaką złożył na krzyżu, Jego Syn darował nam „dłużny zapis starodawnej winy”. Jesteśmy Jego synami i córkami – obowiązuje nas więc nie „prawo podatkowe”, ale „prawo miłości”, jaką dziecko jest winne swojemu Ojcu.

Wtorek, 12 sierpnia
Pwt 31, 1-8; Pwt 32; Mt 18, 1-5.10.12-14
W tym czasie uczniowie przystąpili do Jezusa z zapytaniem: Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim?

Uczniowie Jezusa, pomimo czasu spędzonego z Nim, wydawali się nadal nie rozumieć prawdziwej hierarchii panującej w Królestwie Niebieskim. Zadają swojemu Mistrzowi całkowicie przyziemne pytanie. On w odpowiedzi stawia przed nimi dziecko i odwraca ich porządek myślenia do góry nogami: oto w niebieskiej hierarchii najwyżej stoją ci, którzy na ziemi znaczą najmniej. Ci którzy służą innym, odznaczają się pokorą i czystością. Ci, którzy są w stanie umniejszać siebie, oddając się innym.

Środa, 13 sierpnia
Pwt 34, 1-12; Ps 66; Mt 18, 15-20
Gdy brat twój zgrzeszy, idź i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata.

Doskonale znamy ten ewangeliczny porządek: najpierw upomnienie w cztery oczy, następnie przy świadku, dopiero na końcu przed wspólnotą. Gdybyśmy stosowali się do tej zasady można by uniknąć tak wielu nieporozumień, konfliktów. Niestety - czasem dajemy upust swojej frustracji w plotkach, pomówieniach, anonimowych komentarzach czy donosach, które niestety nie mają mocy przemienić złej sytuacji, a najczęściej wręcz ją pogarszają. Jeżeli naprawdę zależy nam na dobru grzesznika i jego nawróceniu – musimy dać upust swojej trosce bezpośrednio, a dopiero potem odwoływać się do „wyższych instancji”!

Czwartek, 14 sierpnia
Joz 3, 7-10a.11.13-17; Ps 114; Mt 18, 21-19, 1
Wtedy Piotr zbliżył się do Niego i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat wykroczy przeciwko mnie? Czy aż siedem razy?» Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy».

Wybaczenie to trudna sztuka - zwłaszcza, jeśli cios jest wyjątkowo bolesny. Jezus jednak stawia sprawę jasno: przebaczaj, ilekroć ktoś zawini przeciw tobie! Jezus nie nakłania nas do założenia listy, na której będziemy odhaczać ilekroć komuś przebaczymy, aż do wyczerpania limitu. Siódemka w Biblii jest symbolem pełni, doskonałości. Takie powinno być nasze przebaczenie - pełne i bezwarunkowe.

Piątek, 15 sierpnia, uroczystość Wniebowzięcia NMP
Ap 11, 19a; 12, 1.3-6a.10ab; Ps 45; 1 Kor 15, 20-26; Łk 1, 39-56
Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana.

Błogosławieni ci, którzy zaufają Panu! Maryja odważyła się zaryzykować całym swoim życiem i przyjąć Bożą propozycję. Bóg także i nam składa najróżniejsze „oferty”. Oferuje nam przede wszystkim swoją miłość. Jej przyjęcie wymaga jednak odwagi, ponieważ ten, kto Bożą miłość zaakceptuje, musi jej podporządkować swoje życie (co nieraz wymaga wielkiego wysiłku), a także stać się jej piewcą i głosicielem. Nie można jej schować tylko dla siebie. Trzeba ją przekazywać dalej – tak jak Maryja, która oddała całe swoje życie służbie Bogu, dzięki czemu czcimy ją teraz jako królową nieba i Ziemi.

Sobota, 16 sierpnia
Joz 24, 14-29; Ps 16; Mt 19, 13-15
Wtedy przyniesiono Mu dzieci, aby włożył na nie ręce i pomodlił się za nie; a uczniowie szorstko zabraniali im tego. Lecz Jezus rzekł: Dopuśćcie dzieci i nie przeszkadzajcie im przyjść do Mnie; do takich bowiem należy królestwo niebieskie.

Troska o dzieci i młodzież zawsze była jednym z najważniejszych motywów działania Jezusa i Kościoła. Od tego, czym „nasiąkną” młode pokolenia zależy kształt przyszłości. Kościół to najodpowiedniejsze miejsce dla dzieci, nawet tych najmłodszych! Nawet jeżeli czasem stają się źródłem hałasu i przeszkadzają kaznodziei w dokończeniu homilii - nie szkodzi. Gdzie mają lepiej „nasiąkać” Bożą łaską, jeśli nie tam, gdzie Bóg oddaje się wiernym w sakramentach?

Ks. Krzysztof Bogusławski