Słowo Boże na każdy dzień (11-16 lipca)

Słowo Boże na każdy dzień (11-16 lipca)

Poniedziałek, 11 lipca
Prz 2, 1-9; Ps 34; Dz 4, 32-35; Mt 19, 27-29

Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą, cóż więc otrzymamy?

Piotr twardo stąpa po ziemi. On i uczniowie zostawili wszystko (rodziny, swoje zawody) dla Chrystusa. Ale co w zamian…? Pytanie Piotra odzwierciedla mentalność doczesnego świata. Jezus odpowiada, że nagroda, rekompensata pójścia za Nim nie będzie na tym świecie. Nic tu na ziemi w 100 procentach nie zadowoli nas i nie uszczęśliwi. Zawsze będzie mało. Pan w pełni wynagrodzi nam trud kroczenia za Nim po śmierci. Życie wieczne w Jego obecności, wspólnota świętych i my w tym gronie – to będzie pełnia szczęścia. 

Wtorek, 12 lipca
Iz 7, 1-9; Ps 48; Mt 11, 20-24

Biada tobie, Korozain! (…) Ziemi sodomskiej lżej będzie w dzień sądu niż tobie. 

Wielu znało osobiście Jezusa i na własne oczy widzieli Jego cuda, których nie da się wytłumaczyć racjonalnie. On pokazuje im znaki, bo chce pokazać im królestwo. Oni ciągle myślą o przyziemnych rzeczach, ich serca muszą być tak ociężałe pychą i sprawami tego świata, że są w stanie się wzbić w stronę nieba. Słowa z dzisiejszej Ewangelii mogą być dla nas wstrząsające czy gorszące. Trudne słowa Jezusa nie powinny jednak zrażać, ale motywować. Ewangelia powinna być dla nas inspiracją do nawrócenia, przekraczania siebie, kochania bliźnich, otwierania serca na ubogich. 

Środa, 13 lipca
Iz 10, 5-7.13-16; Ps 94; Mt 11, 25-27

Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi a objawiłeś je prostaczkom.

Prostaczkowie w czasach Jezusa to ludzie, którzy nie byli znawcami starotestamentalnego Prawa. To oni stali się adresatami Dobrej Nowiny. Uczeni i biegli w Prawie nie byli w stanie przyjąć, usłyszeć i zrozumieć Chrystusa. Pycha mądrych sprawiła, iż widzieli oni tylko słowo, a nie dostrzegali Ducha Bożego. Ostatecznie okazali się nawet wrogami proroctw, które się wypełniały na ich oczach. Ewangelię czyta się przede wszystkim sercem. Bądźmy prostaczkami w czytaniu Ewangelii – prostolinijni, szczerzy, prawi, ufni i otwarci. 

Czwartek, 14 lipca
Iz 26, 7-9.12.16-19; Ps 102; Mt 11, 28-30 

…uczcie się ode Mnie, bo jestem łagodny i pokorny sercem…

Jezus tylko jeden raz w Ewangelii mówi, że mamy się od Niego czegoś uczyć. Są to cichość i pokora. To cechy, których nie lubi świat. Świat uwielbia celebrytów, ludzi przebojowych, sensacje. Wtedy będę sławny na portalach społecznościowych. Osoba idąca za Jezusem drogą cichości i pokory nie będzie może znana dla świata, ale będzie znana dla Boga. Obie cechy wskazane przez Jezusa splatają się w jedną piękną drogę - potrzebujemy ciszy, aby budować pokorę. Potrzebujemy pokory, aby znieść momenty ciszy wokół siebie.

Piątek, 15 lipca
Iz 38, 1-6.21-22.7-8; Iz 38; Mt 12,1-8

Twoi uczniowie robią to, czego nie wolno robić w szabat.

Jezus ma serce! Rozumie głód swoich uczniów. Staje po ich stronie. Nie gani ich za złamanie jednego z wielu zakazów szabatowych. Faryzeusze postępują jakby nie mieli serca, są gotowi bezwzględnie wypełniać tylko Prawo, napominać i osądzać. Nie mają w sercach miłosierdzia dla głodnych i nie potrafią pojąć wyzwolenia, które przynosi Jezus. A On, wskazując na siebie jako Pana szabatu uświadamia, że Bóg nie jest egzekutorem bezdusznych zasad. Dla Niego człowiek jest ważniejszy niż przepisy.

Sobota, 16 lipca
Mi 2, 1-5; Ps 10; Mt 12, 14-21

Trzciny zgniecionej nie złamie ani knota tlejącego nie dogasi…

Jakie jest działanie Jezusa? On jest bardzo czuły i delikatny na nasze życiowe biedy. W tym, co po ludzku wydaje się słabe i nieefektywne, przejawia się Boża moc. To zbawcze działanie nie omija nikogo, ani tych nadłamanych przez życie. Ani tych, którzy już ledwo co się tlą z powodu grzechu. Ani innych, którzy chcą zdmuchnąć innych z powierzchni swojego horyzontu. Może łatwo nam wierzyć w Boga, gdy w życiu wszystko się układa i czujemy się mocni, pewni, odważni. Jest On jednak obecny w naszym życiu także w naszych stanach bezsilności, kiedy padamy z nóg… On jest wówczas naszym Sługą. 

ks. Krzysztof Swat