Słowo Boże na każdy dzień (11-16 grudnia 2023)

Słowo Boże na każdy dzień (11-16 grudnia 2023)

Poniedziałek, 11 grudnia
Iz 35, 1-10; Ps 85; Łk 5, 17-26

Człowieku, twoje grzechy zostały ci odpuszczone.

Zaskakująca jest reakcja Jezusa ukazana w scenie z Ewangelii. Przecież nie przyniesiono paralityka, żeby się wyspowiadał, ale żeby został uzdrowiony. Mądrość Jezusa polegała na tym, że doskonale znał przyczynę choroby. Wiedział, czego sparaliżowany mężczyzna potrzebował. Doskonale wiemy, że grzech jest chorobą duszy. Ta scena pokazuje nam, że grzech ma moc opanować także ciało człowieka. Dlatego tak ważne powinno być dla nas regularne korzystanie ze spowiedzi świętej.

Wtorek, 12 grudnia
Iz 40, 1-11; Ps 96; Mt 18, 12-14 

Gdy ją znajdzie, ucieszy się nią bardziej niż dziewięćdziesięciu dziewięciu, które się nie zagubiły.

Logika podpowiada, że nie opłaca się ryzykować bezpieczeństwa dziewięćdziesięciu dziewięciu owiec, żeby odszukać jednej zagubionej. Prawdopodobnie pasterz nawet nie zauważyłby, że jej brakuje. Radosną nowiną jest dla nas, że Pan Bóg myśli zupełnie inaczej. Jego miłość do każdego człowieka sprawia, że podejmuje ryzyko i wysiłek, aby odnaleźć tego, co zabłądził. Bóg patrząc na tłum bezimiennych ludzi potrafi dostrzec tego, kogo zabrakło. I nie zmęczy się ciągłym szukaniem.

Środa, 13 grudnia
Iz 40, 25-31; Ps 103; Mt 11, 28-30

Znajdziecie ukojenie dla waszych dusz.

Nie ma na świecie człowieka, który nie zmagałby się z trudnościami. Nie ma takiej duszy, która nie pragnęłaby ukojenia. Życie ludzkie nie jest łatwe, choć takiego właśnie pragniemy i szukamy. Jezus zna to najlepiej. On sam stał się człowiekiem i zamieszkał w ludzkim ciele. Doskonale rozumie, że możemy czuć się zmęczeni i utrudzeni. Jezus chce nam pomóc, zapraszając nas do siebie ze wszystkim tym, co nas przerasta, z czym sobie nie radzimy. I chociaż nas nie wyręczy, nie przeżyje życia za nas, nie podejmie trudnych decyzji, to posili nas swoim słowem i rozświetli nasze mroki.

Czwartek, 14 grudnia
Iz 41, 13-20; Ps 145; Mt 11, 11-15 

Nie ma większego człowieka od Jana Chrzciciela, a jednak najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niż on.

Jan Chrzciciel mówił o sobie z wielką pokorą. Porównał się do głosu wołającego na pustyni i uznawał się za niegodnego nawet rozwiązać Jezusowi rzemyka u sandałów. Rodzi się więc pytanie, jak zrozumieć wielkość Jana Chrzciciela? Ludzie od zawsze pragnęli władzy, sławy, chcieli jak najwięcej znaczyć, „być kimś”. To pragnienie było bliskie także Apostołom. Jezus uczy, że kto chce być wielki niech się stanie sługą wszystkich. Jan Chrzciciel swoją postawą pokornego sługi zapracował na prawdziwą wielkość w oczach Boga.

Piątek, 15 grudnia
Iz 48, 17-19; Ps 1; Mt 11, 16-19 

Graliśmy wam, a nie tańczyliście, śpiewaliśmy pieśni żałobne, a nie okazaliście żałoby.

Jest takie powiedzenie, że jeszcze się taki nie urodził, co by wszystkim dogodził. Jana Chrzciciela odrzucano, ponieważ prowadził ascetyczny tryb życia i nie brał udziału w spotkaniach towarzyskich. Z kolei Jezusowi zarzucano, że często gości w domach grzeszników. Pan Bóg posługuje się różnymi ludźmi, mającymi różne charaktery, różne zainteresowania, hobby. Wśród współczesnych uczniów Jezusa są zarówno ludzie o poważnym usposobieniu, jak i ci z ogromnym poczuciem humoru. Jednak kiedy człowiek ma zamknięte serce, nawet wysiłki i różnorodność darów Kościoła nie pomogą.

Sobota, 16 grudnia
Syr 48, 1-4.9-11; Ps 80; Mt 17, 10-13

Eliasz już przyszedł, ale go nie rozpoznali i postąpili z nim tak jak im się podobało.

Zadaniem proroków było przekazywanie słów Boga i wzywanie ludzi do nawrócenia. Jan Chrzciciel to ostatni z Proroków. Urodził się pół roku przed Narodzeniem Jezusa. Choć swoim stylem życia mógłby być uznany za dziwaka, to jednak swoim słowem przyciągał tłumy ludzi szukających Boga. Ówcześni przywódcy religijni nie chcieli słuchać Jana Chrzciciela, a nawet podważali to, co głosił. Dla wierzących w Chrystusa nauczanie Jana Chrzciciela będzie zawsze aktualne, bo każdy potrzebuje nawrócenia.

ks. Lucjan Kupiec