Słowo Boże na każdy dzień (10-15 kwietnia)

Poniedziałek w oktawie Wielkanocy, 10 kwietnia
Dz 2, 14.22b-32; Ps 16; Mt 28, 8-15
Nie bójcie się. Idźcie i oznajmijcie moim braciom – niech idą do Galilei, tam mnie zobaczą.

W sposób niezwykle uroczysty świętujemy Zmartwychwstanie, do czego zaprasza nas i zachęca sam Jezus, abyśmy nie bali się głosić Dobrej Nowiny i to pomimo wszelkich przeciwności, czy nawet w obliczu zorganizowanych grup ludzi, którzy tę prawdę pragną unicestwić przez kłamstwo, czy przekupstwo. Tak uczynione to zostało wobec żołnierzy pilnujących grobu, którzy mieli rozpowiadać o tym, że uczniowie przyszli w nocy i wykradli Chrystusowe Ciało, kiedy oni spali.

Wtorek w oktawie Wielkanocy, 11 kwietnia
Dz 2, 36-41; Ps 33; J 20, 11-18 
Poszła Maria Magdalena oznajmiając uczniom: „widziałam Pana i to mi powiedział”.

Jezus Chrystus wie, że wszelakie cierpienie potrafi paraliżować i wprowadzać w bezczynność, aż po niepohamowany płacz jak to miało miejsce u Marii Magdaleny, kiedy ta przeżywała śmierć swojego umiłowanego Pana. Ukazanie się Zmartwychwstałego przeradza się jednak w ukojenie i uspokojenie, a ostatecznie w misję głoszenia fundamentu naszej wiary, jakim jest zmartwychwstanie. Maria Magdalena – apostołka Apostołów, pierwsza ogłosiła światu zmartwychwstanie Chrystusa – za jej przykładem i my czujmy się do tej misji zaproszeni.

Środa w oktawie Wielkanocy, 12 kwietnia
Dz 3, 1-10; Ps 105; Łk 24, 13-35
Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze i jak Go poznali przy łamaniu chleba.

Życie wielu z nas opiera się o ludzkie tęsknoty i wyobrażenia. Podobnie było w przypadku tych dwóch uczniów, z którymi Zmartwychwstały, jako nierozpoznany, wędruje i przysłuchując się im, widzi rozgoryczenie ich serc. Ten stan rozczarowania zaczyna jednak ustępować, gdy Jezus do nich przemawia, a ostatecznie, gdy siada z nimi do stołu, bierze chleb, odmawia błogosławieństwo, łamie go i podaje im. W konsekwencji wracają oni do Jerozolimy i swoim świadectwem wzmacniają rodzący się Kościół i Apostołów.

Czwartek w oktawie Wielkanocy, 13 kwietnia
Dz 3, 11-26; Ps 8; Łk 24, 35-48
Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie
-  … Wy jesteście świadkami tego.

Zalęknieni uczniowie kryją się w Wieczerniku, bojąc się o swoje życie, tym bardziej, że słyszeli już o ukazaniu się Zmartwychwstałego. Jezus widząc ich cierpienie, wewnętrzne udręki i obwinianie się, staje pośród nich, aby powiedzieć im: Pokój Wam. Pozwala się dotknąć, nakarmić i tłumaczy uczniom co było napisane w prawie Mojżesza, u Proroków i w Pismach. Dla nas to podpowiedź, byśmy w tekstach natchnionych szukali umocnienia i pokoju w naszych lękach.

Piątek w oktawie Wielkanocy, 14 kwietnia 
Dz 4, 1-12; Ps 118; J 21, 1-14 
To już trzeci raz jak Jezus ukazał się uczniom od chwili, gdy zmartwychwstał.

Słaba wiara uczniów sprawia, że nie rozumieją tego co się dzieje i co mają robić. Szybko poddają się pokusie i zapominają o tym do czego zostali powołani wracając do swoich obowiązków, w których są profesjonalistami. Jak się jednak okazało ich mozolna, całonocna praca nie przyniosła żadnych efektów. Dopiero posłuszeństwo Zmartwychwstałemu sprawia, że w cudowny sposób łowią ogromną liczbę ryb, co umacnia ich wiarę i dodaje odwagi do podążania za Jezusem. I my naśladujmy to posłuszeństwo uczniów.

Sobota w oktawie Wielkanocy, 15 kwietnia
Dz 4, 13-21; Ps 118; Mk 16, 9-15
Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu.

Apostołowie są nieskorzy do wiary w zmartwychwstanie Jezusa i w Jego  ukazywanie się poszczególnym osobom - Marii Magdalenie, z której wyrzucił siedem złych duchów, czy uczniom wędrującym do Emaus. Jezus sam przychodzi do jedenastu i wykazuje im brak wiary oraz upór. Nie zważając jednak na te braki, posyła ich, aby szli na cały świat i głosili stworzeniu Dobrą Nowinę. Jest to zaproszenie dla każdego z nas, byśmy nie czekali na wystarczającą wiarę według naszej miary, ale głosili życiem, że Chrystus żyje.

ks. Paweł Kostrzewa