TELEFON DO REDAKCJI: 62 766 07 07
Augustyna, Ingi, Jaromira 16 Kwietnia 2024, 08:01
Dziś 19°C
Jutro 13°C
Szukaj w serwisie

Słowo Boże na każdy dzień 1- 7 grudnia

I Niedziela Adwentu 1 grudnia
Iz 2, 1-5; Ps 122; Rz 13, 11-14; Mt 24, 37-44
Poniedziałek, 2 grudnia
Iz 2, 1-5; Ps 122; Mt 8, 5-11
Wtorek, 3 grudnia
Iz 11, 1-10; Ps 72; Łk 10, 21-24
Środa, 4 grudnia
Iz 25, 6-10a; Ps 23; Mt 15, 29-37
Czwartek, 5 grudnia
Iz 26, 1-6; Ps 118; Mt 7, 21.24-27
Piątek, 6 grudnia
Iz 29, 17-24; Ps 27; Mt 9, 27-31
Sobota, 7 grudnia
Iz 30, 19-21.23-26; Ps 147A; Mt 9, 35-10,1.5a.6-8

Z Księgi proroka Izajasza

Widzenie Izajasza, syna Amosa, dotyczące Judy i Jerozolimy: Stanie się na końcu czasów, że góra świątyni Pańskiej stać będzie mocno na szczycie gór i wystrzeli ponad pagórki. Wszystkie narody do niej popłyną, mnogie ludy pójdą i rzekną: «Chodźcie, wstąpmy na górę Pańską, do świątyni Boga Jakuba! Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami. Bo Prawo pochodzi z Syjonu i słowo Pańskie – z Jeruzalem».
On będzie rozjemcą pomiędzy ludami i sędzią dla licznych narodów. Wtedy swe miecze przekują na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie miecza, nie będą się więcej zaprawiać do wojny. Chodźcie, domu Jakuba, postępujmy w światłości Pańskiej!

Z Księgi Psalmów

Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano:
«Pójdziemy do domu Pana».
Już stoją nasze stopy
w twoich bramach, Jeruzalem.

Do niego wstępują pokolenia Pańskie,
aby zgodnie z prawem Izraela wielbić imię Pana.
Tam ustawiono trony sędziowskie,
trony domu Dawida.

Proście o pokój dla Jeruzalem:
Niech żyją w pokoju, którzy cię miłują.
Niech pokój panuje w twych murach,
a pomyślność w twoich pałacach.

Ze względu na moich braci i przyjaciół
będę wołał: «Pokój z tobą!»
Ze względu na dom Pana, Boga naszego,
modlę się o dobro dla ciebie.

Z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian

Bracia:
Rozumiejcie chwilę obecną: teraz nadeszła dla was godzina powstania ze snu. Teraz bowiem zbawienie jest bliżej nas niż wtedy, gdy uwierzyliśmy. Noc się posunęła, a przybliżył się dzień. odrzućmy więc uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła!

Żyjmy przyzwoicie jak w jasny dzień: nie w hulankach i pijatykach, nie w rozpuście i wyuzdaniu, nie w kłótni i zazdrości. ale przyobleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa i nie troszczcie się zbytnio
o ciało, dogadzając żądzom.

Z Ewangelii wg św. Mateusza

Potrzeba czujności w oczekiwaniu na przyjście Chrystusa
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jak było za dni Noego, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego. albowiem jak w czasie przed potopem jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki, i nie spostrzegli się, aż przyszedł potop i pochłonął wszystkich, tak również będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Wtedy dwóch będzie w polu: jeden będzie wzięty, drugi zostawiony. dwie będą mleć na żarnach: jedna będzie wzięta, druga zostawiona.
Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. a to rozumiejcie: Gdyby gospodarz wiedział, o jakiej porze nocy nadejdzie złodziej, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie».

Komentarz do Ewangelii

Zbudować arkę
„Adwent (łacińskie adventus - przyjście), w liturgii rzymskiej okres roku liturgicznego poprzedzający Boże Narodzenie; u Rzymian pierwsze oficjalne odwiedziny dygnitarza po objęciu władzy (np. kronikarz rzymski Filokales dzień intronizacji Konstantyna Wielkiego nazwał adventus divi); w religiach pogańskich (tym słowem określano) doroczne przyjście bóstwa do świątyni symbolizowane wystawieniem jego obrazu; w starożytności chrześcijańskiej terminu „adwent” używano na oznaczenie podwójnego przyjścia Syna Bożego: jako człowieka (wcielenie) i jako sędziego w chwale (na końcu świata); obok natale i epiphania jedno z określeń świąt Bożego Narodzenia i Epifani (Objawienia Pańskiego, Trzech Króli), a dopiero wtórnie nazwa okresu przygotowawczego do tych świąt” (Encyklopedia Katolicka, t. 1, 112-113, Lublin 1985). Rozpoczynając Adwent, przypomnieliśmy sobie, co to słowo oznacza i skąd się wzięło. Dobrze wiemy, że Adwent wiąże się z tym, aby być gotowym na przyjście Jezusa: „i wy bądźcie gotowi, bo o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie” (Mt 24, 44). A jak to uczynić? Modlimy się dzisiaj: „Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy przez dobre uczynki przygotowali się na spotkanie przychodzącego Chrystusa” (słowa kolekty z I Niedzieli Adwentu). Mamy więc konkret: dobre uczynki. I Święty Paweł precyzuje te „dobre uczynki”: „Odrzućmy uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła! Żyjmy przyzwoicie jak w jasny dzień: nie w hulankach i pijatykach, nie w rozpuście i wyuzdaniu, nie w kłótni i zazdrości. Ale przyobleczcie się w Pana Jezusa i nie troszczcie się zbytnio o ciało, dogadzając żądzom” (Rz 13, 11-14). To układa się w plan działania, który daje nam Pan Bóg w liturgii Mszy Świętej. Nie musimy więc szukać, czy wymyślać na czym ten Adwent polega i co mam w nim robić: mamy wszystko podane jak na tacy. I nie ma co się oglądać! „Jak było za dni Noego, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Albowiem jak w czasie przed potopem jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki, i nie spostrzegli się, aż przyszedł potop i pochłonął wszystkich, tak również będzie z przyjściem Syna Człowieczego” (Mt 24, 37-39). Nam ciągle się wydaje, że mamy dużo czasu, że zawsze zdążymy. Skoro uczniowie Jezusa czekają na Jego powtórne przyjście (paruzję) już blisko dwa tysiące lat, to sobie jeszcze poczekamy - tak myślimy. Nie przejmujemy się słowami Pana Jezusa na tyle, aby „ruszyć z kopyta” i zacząć budować arkę z „dobrych uczynków”, która nas uratuje. Bóg podpowiedział Noemu, co ma zrobić, aby ocalił siebie i swoich bliskich. I nam podpowiada co mamy robić, aby „uratować siebie z tego przewrotnego pokolenia” (zob. Dz 2, 40). Bóg nie rzuca słów na wiatr; Jego słowa mają moc sprawczą (przypomnijmy sobie opis stworzenia świata: „Bóg rzekł” i stało się; por. Rdz 1, 3-27). Skoro mówi: „Bądźcie gotowi”, i skoro mówi jak się uratować, to nie przyglądajmy się bezczynnie, aż „Syn Człowieczy przyjdzie” (Mt 24, 44), tylko zacznijmy budować arkę!

ks. Tomasz Kaczmarek

Dodaj komentarz

Pozostało znaków: 1000

Komentarze

Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!