Słoeo Boże na każdy dzień (27-1 stycznia)

Poniedziałek, 27 grudnia
1 J 1, 1-4; Ps 97; J 20, 2-8
„Jan ujrzał i uwierzył! A ja?”.

Która gwiazdka w tym roku na grudniowym wigilijnym niebie oznajmiła nam, że należy już usiąść przy wigilijnym stole? Czy była to Deneb, Altair, Capella, Sirus, Canopus, Rigel? Każdy z nas musi przeżyć to, co przeżywamy stojąc w jasną noc zimową pod gwieździstym niebem, dostrzegając z oddali światła ludzkiej obecności oraz znajome światła własnego domu, gdy nad nami jest już tylko wielkie niebo i tajemnica naszego istnienia. Tajemnica, która jest pochylającą się nad nami nieskończoną Miłością.

Wtorek, 28 grudnia
1 J 1, 5-2, 2; Ps 124; Mt 2, 13-18
„Śmierć dzieci w Betlejem”.

Gdzie był w tym czasie Bóg, że Józef musiał uciekać do Egiptu? To pytanie, które możemy zadać po powierzchownej lekturze. Jednak miłość Ojca ujawnia się w czynach Józefa, które podejmuje po ukazaniu posłańca Bożego. Józef jest gotów wypełnić wolę Boga, choć problemy, z którymi musiał się zmagać, nie były łatwe. Bóg interweniuje przez wydarzenia i ludzi. W Józefowe ręce oddaje początki historii zbawienia. Bóg zaufał Józefowi, a on posłusznie wypełnił Boże polecenia: wstań i uchodź. Jeśli zdaje się nam, że Bóg nam nie pomaga, nie oznacza to, że nas opuścił, ale że pokłada w nas ufność. Bowiem wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia, a bez Niego nic nie jestem w stanie uczynić. Zawsze pokładajmy ufność w Opatrzności.

Środa, 29 grudnia
1 J 2, 3-11; Ps 96; Łk 2, 22-35
„Chrystus jest światłem na oświecenie pogan”.

Bóg umieścił mężczyznę i kobietę w dziele stworzenia jako Swe światło, lecz człowiek szybko je zgasił i przestał być światłem Boga. Przez przymierze z Abrahamem, a potem z Mojżeszem, Bóg pragnął zapalić je na nowo. Oni jednak wycofali się, zlęknieni. A potem Bóg podejmował jeszcze wiele prób, by podtrzymywać światło wśród stworzenia, przynajmniej jako nikły płomyczek, przygotowując wszystko na dzień, w którym miało nadejść Światło Świata. Symeon jako człowiek sprawiedliwy i pobożny, oczekujący pociechy Izraela, doczekał tej niezwykłej chwili. Dostrzegł światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela. Niech to Boże Światło oświeca nas wszystkich i prowadzi po bezpiecznych drogach do bezpiecznej przystani.

Czwartek, 30 grudnia
1 J 2, 12-17; Ps 96; Łk 2, 36-40
„Łaska płynąca z udzielonych sakramentów”.

Jezus w miarę jak postępował w latach mądrość i bogactwo łask złożonych w Nim stawały się coraz bardziej widoczne. Oby w miarę jak my postępujemy w latach, łaska otrzymana na chrzcie świętym, czy płynąca z pozostałych sakramentów, coraz wyraźniej mogła być odczuwalna przez nas i zauważalna dla innych. Oby każdy dzień przyniósł postępy w mądrości i łasce, a jeśli cofamy się w duchowym rozwoju nie zniechęcajmy się jednak. Niech takie doświadczenie owocuje większą pokorą, czujnością, dobrocią wobec innych, wyrozumiałością, łagodnością, skruchą oraz nieskończoną ufnością wobec Boga i pewnością co do Jego miłości.

Piątek, 31 grudnia
1 J 2, 18-21; Ps 96; J 1, 1-18
„Idźcie do Józefa”.

Coraz częściej możemy spotkać się z wyrażeniem: „Idźcie do Józefa”, które odnosi się do Opiekuna Zbawiciela. Starotestamentalny Józef, syn Jakuba, który stał się rządcą Egiptu w czasie głodu dawał ubogim ziarno. Dziś tym spichlerzem stał się Dom Józefa, a rozdawanym ziarnem dla ubogich jest sam Jezus. On pełen łaski i prawdy może nas nasycić. Bowiem z  Jego pełności wszyscy otrzymaliśmy - łaskę po łasce. Słowo, które zostało przyjęte przez Maryję i otoczone opieką św. Józefa, stało się Ciałem i zamieszkało między nami. Bez tego Chleba Anielskiego opadlibyśmy z sił w drodze do Domu Ojca.

Sobota, 1 stycznia
Lb 6, 22-27; Ps 67; Ga 4, 4-7; Łk 2, 16-21
„Najpiękniejszy z ludzkich synów”.

Jak wiadomo, wśród ludów starożytnych nadawanie imienia określało tożsamość osoby. Józef będąc człowiekiem sprawiedliwym zapewne dobrze znał Prawo i zapowiedzi mesjańskie. Musiał zatem przeczuwać, że odrzucenie Maryi skutkowałoby przeszkodą w wypełnieniu biblijnych proroctw dotyczących Mesjasza. Jej Syn nie mógłby być przypisany do rodu Dawida. Przyjęcie Dziecka przez Opiekuna Zbawiciela i nadanie mu imienia to szczególne fiat, podjęte słowem i czynem. Najświętsze Imię Jezus zawiera moc i świętość, dlatego jako katolicy powinniśmy dbać i chronić święte imię Boże. Niech w tym ważnym zadaniu wspomaga nas Opiekun Zbawiciela.

ks. Marcin Nowicki