Sanktuarium dekanatu trzcinickiego - Wodziczna

Sanktuarium dekanatu trzcinickiego

Mówiąc „kościół filialny” myślimy - „mały kościół, należący do dużej parafii”. Otóż nie zawsze tak jest, czego przykładem jest kościół w Wodzicznej, który może i rozmiarami nie jest zbyt duży, ale za to rangątak, gdyż ówczesny biskup kaliski Stanisław Napierała w 2007 roku nadał mu tytuł sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy w dekanacie trzcinickim. 

Kilka słów o samej miejscowości, która historycznie należy do ziemi wieluńskiej i związana była z Wielkopolską. Jak podaje wikipedia ta niewielka miejscowość  ma średniowieczną metrykę i istnieje co najmniej od XV wieku. Właścicielami miejscowości byli Stogniewowie oraz Trzcińscy. Około 1560 roku Jan baron Knobelsdorf. Następnie część majątku kupił Somel, po czym w 1855 roku sprzedał ją właścicielowi Pomorza, Paczyńskiemu von Herr Reinsdorf. Wodziczna uzyskała lokację miejską około 1550 roku, ale po 1577 roku zdegradowano ją, a w dokumentach zapisano jako miasto lokowane. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa kaliskiego. Dziś leży na terenie diecezji kaliskiej w dekanacie trzcinickim. Świątynia jest filią parafii św. Stanisława, biskupa w Trzcinicy.

Pod cebulastym hełmem
Sam obiekt, który nas interesuje, czyli kościół pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Wodzicznej swój początek ma w maleńkiej kapliczce wybudowanej w miejscu, które wybrała sama Matka Boża. Opowiedziała o tym jedna z parafianek, która oprowadzała nas po świątyni i jak wspominała przez długie lata w tym właśnie miejscu pojawiała się jasność na niebie, a zaraz po tym ukazywała się Matka Boża wskazując, że w tym miejscu chce mieć kaplicę. I tak dziadkowie, pradziadkowie mieszkający tutaj złożyli się i wraz z ks. Henrykiem Szwortzem, proboszczem z Trzcinicy i pobudowali małą kapliczkę. Kapliczka została poświęcona w 1891 roku przez bpa Edwarda Likowskiego. Była tak mała, że mieścił się tylko ksiądz odprawiający Mszę św., zaś ludzie, z powodu braku miejsca, musieli stać na dworze. Przy kapliczce gromadziło się coraz więcej ludzi, co zadecydowało o konieczności jej rozbudowy. Kaplica została powiększona o prezbiterium, również chór został powiększony, a konfesjonał przeniesiony w inne miejsce. Kościół zbudowany jest na kamiennym fundamencie z cegieł układanych w wątku krzyżowym, na planie prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Ściany nawy opięte są lizenami. Prezbiterium znajduje się od południowego-zachodu, a po przeciwnej stronie ulokowana jest trójkondygnacyjna wieża, u dołu czteroboczna, a w wyższych partiach przyjmuje kształt ośmioboczny. Wieńczy ją cebulasty hełm z latarnią i krzyżem. Okna umieszczone w wieży zakończone są pełnym łukiem, natomiast te w nawie – ostrym. Dach posiada formę dwuspadową i pokryty jest dachówką ceramiczną. Wewnątrz znajduje się dwupołaciowy, drewniany strop oraz chór muzyczny. 

Rzymska kopia
Poświęcenie kościoła miało miejsce w dniu 5 listopada 1894 roku i wtedy też z kościoła w Trzcinicy przeniesiono do niego obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Nota bene pobłogosławiony przez papieża Leona XIII. Dalsza rozbudowa nastąpiła w 1969 roku, kiedy przy prezbiterium powstała drewniana przybudówka, którą w 1983 roku zamieniono na murowaną. Wspomniany obraz przeniesiono uroczyście w procesji z Trzcinicy, ale z powodu braku funduszy ołtarz początkowo został przystrojony jedynie w zieleń z gałązek jodłowych. Obraz jest kopią cudownego wizerunku Matki Bożej Nieustającej Pomocy, z kościoła św. Mateusza w Rzymie. Warto wspomnieć, iż kiedyś istniało w parafii Bractwo Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Alfonsa przy kościółku w Wodzicznej, założone 25 czerwca 1899 roku przez ks. Henryka Szwortza. Jego celem było miłować, służyć i rozsławiać zbawienne nabożeństwo do Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Wodzicznej. Ustawy Bractwa Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Alfonsa przy kościołku Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Wodzicznej zostały zatwierdzone 18 czerwca 1899 roku przez arcybiskupa gnieźnieńskiego i poznańskiego abpa Floriana.W 1909 roku w kościółku został ustawiony ołtarz. Ołtarz, w którego centrum znajduje się cudowny wizerunek po obu stronach okalają kolumny z pięknymi złotymi ornamentami. Nad Matką Bożą w asyście dwóch aniołów znajduje się obraz przedstawiający serce Jezusa. Zaś pod cudownym obrazem Matki Bożej umieszczone jest tabernakulum.Patrząc na ołtarz i na wizerunek Matki  Bożej Nieustającej Pomocy po obu stronach zauważymy dwie gabloty, w których znajdują się liczne wota, które potwierdzają tylko, jak wiele łask otrzymali ci, którzy za jej wstawiennictwem prosili Boga. W tej po lewej stronie znajduje się także relikwiarz. Relikwie św. Paschalisa ofiarowała świątyni jedna z mieszkanek, która otrzymała je od swojej cioci z prośbą o opiekę nad nimi w czasie wojny, a także by się przy nich modliła. Po kilkudziesięciu latach oddała je, by służyły całej parafii. Zostały one uroczyście wprowadzone podczas Mszy św. i od tego czasu w każdy pierwszy czwartek miesiąca odprawiane są modlitwy za wstawiennictwem Świętego. Natomiast co środę jest Nowenna do Matki Bożej. W tej części znajdują się dwie figury, jedna przedstawia Chrystusa, z ręką wskazującą na gorejące serce, a druga to postać Najświętszej Maryi z odsłoniętym płaszczem spod którego wyłania się serce Matki. 

Ku czci Pani Wodzicznej
Od 1994 roku w sanktuarium w Wodzicznej odprawiany jest latem cotygodniowy odpust ku czci Matki Bożej Nieustającej Pomocy, na który przybywają liczni pielgrzymi z dekanatu i diecezji, jak również z różnych zakątków Polski. Został on wprowadzony w 100. rocznicę przeniesienia obrazu Matki Boskiej, wówczas to ks. Florian Skubiszak postanowił w ten sposób uczcić to wydarzenie. W pierwszym roku do kościoła Pani Wodzicznej przychodzili najczęściej na pieszo wierni z parafii, potem odpust został rozszerzony na cały dekanat. Dziś pielgrzymują do Wodzicznej pątnicy także spoza dekanatu trzcinickiego. Codziennie też wierni składają prośby i podziękowania do Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Parafia posiada zbiór podziękowań, próśb oraz świadectw osób, które przez pośrednictwo Matki Bożej przed cudownym obrazem Wodzicznej Pani otrzymały. Wszystkie są zbierane i umieszczane w specjalnej kronice. I właśnie ze względu na liczne łaski spływające na wiernych, którzy gromadzą się przed wizerunkiem Cudownej Pani w Wodzicznej, ks. biskup Stanisław Napierała 12 września 2007 roku nadał temu kościołowi tytuł sanktuarium Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w dekanacie trzcinickim. W 1995 roku Kółko Rolnicze w Wodzicznej za sprzedany sprzęt rolniczy będący współwłasnością członków Kółka Rolniczego, zakupiło dla kościoła w Wodzicznej dwa dzwony o imieniu Maryja i Józef. 

Arleta Wencwel-Plata