Rocznica poświęcenia Bazyliki Laterańskiej - Mówił o świątyni swego ciała

Rocznica poświęcenia Bazyliki Laterańskiej
Z Księgi proroka Ezechiela
Podczas widzenia otrzymanego od Pana zaprowadził mnie anioł z powrotem przed wejście do świątyni, a oto wypływała woda spod progu świątyni w kierunku wschodnim, ponieważ przednia strona świątyni była skierowana ku wschodowi; a woda płynęła spod prawej strony świątyni na południe od ołtarza. I wyprowadził mnie przez bramę północną na zewnątrz i poza murami powiódł mnie od bramy zewnętrznej, skierowanej ku wschodowi. A oto woda wypływała spod prawej ściany świątyni, na południe od ołtarza.
Anioł rzekł do mnie: „Woda ta płynie na obszar wschodni, wzdłuż stepów, i rozlewa się w wodach słonych, i wtedy wody jego stają się zdrowe. Wszystkie też istoty żyjące, od których tam się roi, dokądkolwiek potok wpłynie, pozostaną przy życiu: będą tam też niezliczone ryby, bo dokądkolwiek dotrą te wody, wszystko będzie uzdrowione.
A nad brzegami potoku mają rosnąć po obu stronach różnego rodzaju drzewa owocowe, których liście nie więdną, których owoce się nie wyczerpują; każdego miesiąca będą rodzić nowe, ponieważ ich woda przychodzi z przybytku. Ich owoce będą służyć za pokarm, a ich liście za lekarstwo”.

Z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Jesteście uprawną rolą Bożą i Bożą budowlą. Według danej mi łaski Bożej, jako roztropny budowniczy, położyłem fundament, ktoś inny zaś wznosi budynek. Niech każdy jednak baczy na to, jak buduje. Fundamentu bowiem nikt nie może położyć innego niż ten - który jest położony, a którym jest Jezus Chrystus.
Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? Jeżeli ktoś zniszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg. Świątynia Boga jest święta, a wy nią jesteście.

Z Ewangelii według Świętego Jana
Mówił o świątyni swego ciała
Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus udał się do Jerozolimy. W świątyni napotkał tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie, oraz siedzących za stołami bankierów. Wówczas sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, powypędzał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: „Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu mego Ojca targowiska”. Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: „Gorliwość o dom Twój pożera Mnie”. W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego: „Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?”. Jezus dał im taką odpowiedź: „Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo”. Powiedzieli do Niego Żydzi: „Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?”. On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy zatem zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus.

Poświęcony Panu
„W tym dniu (chodzi o dzień Pana, czyli o mające dokonać się w przyszłości zwycięstwo Boga nad wszystkimi Jego nieprzyjaciółmi) będzie na dzwoneczkach koni napis: „Poświęcony Panu”. A naczynia w domu Pana będą jak czasze ofiarne przed ołtarzem. Wszystkie naczynia w Jerozolimie i w Judzie będą poświęcone Panu Zastępów, tak że wszyscy, którzy przyjdą składać ofiary, będą je brali i będą w nich gotować. Nie będzie już w tym dniu handlarza w domu Pana Zastępów” (Za 14, 20-21).
Prorok Zachariasz, natchniony przez Boga, zapowiadając oczyszczenie ziemi, na której stoi Boża świątynia (chodzi oczywiście o świątynię w Jerozolimie), ogłasza także, że wszyscy wchodzący na teren świątyni będą wchodzić, aby oddać cześć Bogu („mój dom będzie nazwany domem modlitwy” – Iz 56, 7) i wszystkie naczynia będą przeznaczone dla Pana, który jest ŚWIĘTY! I dlatego Jezus „robi porządek” w świątyni. Można by tu przywołać słowa Jezusa, które wypowiada o nierozerwalności małżeństwa: „Lecz na początku tak nie było” (Mt 19, 8). Bóg to wszystko inaczej zamierzył. Świadczą o tym chociażby słowa modlitwy Salomona wypowiedziane podczas poświęcenia świątyni: „Niech Twoje oczy będą zwrócone w nocy i w dzień ku temu domowi. Przyrzekłeś bowiem: «W tym miejscu będzie obecne moje imię». Wysłuchaj więc modlitwy, którą Twój sługa wznosi w tym miejscu” (1Krl 8, 29). Świątynia jest więc wyjątkowym miejscem obecności Boga, a Bóg jest święty. Stąd też i świątynia ma być święta, czyli przeznaczona tylko dla świętego Boga. Ale Jezus nie byłby sobą, gdyby zatrzymał się tylko na murach z cegły, na świątyni wzniesionej przez Salomona i przebudowywanej przez kilkadziesiąt lat. Jemu chodzi o coś znacznie ważniejszego: „On mówił o świątyni swego ciała” (J 2, 21).
Bóg-Słowo „stał się ciałem i zamieszkał wśród nas” (J 1, 14). Jak przed Jezusem świątynia w Jerozolimie była znakiem obecności Boga pośród Jego ludu, tak wraz z przyjściem Jezusa, znakiem tej obecności staje się Jego ciało: „zamieszkał wśród nas” (J 1, 14). I kiedy, w czasie Ostatniej Wieczerzy, bierze chleb i mówi: „To jest moje ciało, za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę” (Łk 22, 19), to mówi także: „Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do końca świata” (Mt 28, 20). Ale to jeszcze nie wszystko! Jezus mówi także: „Bierzcie i jedzcie” (Mt 26, 26). Kiedy więc spożywamy Jego Ciało i Krew, to nasze ciało i nasza krew stają się Jego Ciałem i Jego Krwią. A skoro tak, to stajemy się też Bożą świątynią, znakiem obecności Boga pośród świata, pośród Jego ludu. „Czy nie wiecie, że jesteście świątynią Boga…? Świątynia Boga jest święta i wy nią jesteście!” (1Kor 3, 16-17). I dlatego „ciało nie jest dla rozpusty, ale dla Pana, a Pan dla ciała” (1Kor 6, 13). Nie możemy więc z naszym ciałem robić tego, co nam się żywnie podoba. „Kto oddaje się rozpuście grzeszy przeciw własnemu ciału” (1Kor 6, 18). Współżycie przed ślubem, masturbacja, zdradzanie współmałżonka niszczą nasze ciało-świątynię. „Jeśli ktoś zniszczy świątynię, tego zniszczy Bóg” (1Kor 3, 17). A tego Bóg nie chce! Przecież nie po to Jezus stał się człowiekiem i wydał siebie (swoje ciało) na ukrzyżowanie, by Bóg chciał nas unicestwić. „Nie należycie już do siebie… Oddajcie więc Bogu chwałę w waszym ciele” (1Kor 6, 19-20).

ks. Tomasz Kaczmarek

Słowo Boże na każdy dzień

Niedziela, 9 listopada
Ez 47,1-2.8-9.12; Ps 46; 1 Kor 3.9b-11.16-17; J 2,13-22
Poniedziałek, 10 listopada
Tt 1,1-9; Ps 24; Łk 17,1-6
Wtorek, 11 listopada
Tt 2,1-8.11-14; Ps 37; Łk 17,7-10
Środa, 12 listopada
Tt 3,1-7; Ps 23; Łk 17,11-19
Czwartek, 13 listopada
Flm 7-20; Ps 146; Łk 17,20-25
Piątek, 14 listopada
2 J 4-9; Ps 119; Łk 17,26-37
Sobota, 15 listopada
3 J 5-8; Ps 112; Łk 18,1-8