Pod okiem Maryi - Grabówka

Pod okiem Maryi

Zmierzamy małymi krokami do końca prezentacji świątyń parafialnych naszej diecezji, dlatego jak zauważyliście są to świątynie coraz młodsze. Tak jest i w przypadku i tej w Grabówce, którą wybudowano w latach 1981-1986. A samodzielną parafią ta miejscowość stała się dopiero w 2000 roku.

Grabówka to wieś położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Burzenin, dość daleko od Kalisza, ale kiedy powstała diecezja kaliska została ona włączona w jej struktury. A jeśli chodzi o jej rodowód to sięga on czasów średniowiecza. W 1425 roku pojawiła się ona w dokumentach pisanych jako część majątku należącego do rodziny Majaczewskich herbu Poraj. W XVII wieku zbudowano w południowej części wsi na kopcu dwór, z drewna kostkowego, kryty słomą. Wchodziło się do niego przez mostek, a obok dworu stały zabudowania gospodarcze. W połowie XIX wieku mieszkało we wsi 127 osób.
Natomiast parafia w Grabówce, jak już wspomniałam, jest stosunkowo młoda i choć kościół został pobudowany wcześniej, to trzeba zaznaczyć, że początkowo służył on jako kościół filialny parafii św. Wojciecha i św. Stanisława w Burzeninie. Obecnie świątynia jest siedzibą parafii Matki Boskiej Częstochowskiej, należącej do dekanatu Złoczew. Została erygowana w 2000 roku, poprzez wyodrębnienie z części parafii Burzenin (Grabówka, Kamilew, Marianów, Nieczuj, Ręszew, Wolnica Grabowska) i z części parafii Stolec (Brzeźnica).

Na częstochowskim kamieniu
Budowa kościoła w Grabówce rozpoczęła się w 1981 roku, tegoż roku 26 sierpnia ksiądz Czesław Rawski poświęcił i wmurował kamień węgielny sprowadzony specjalnie z Jasnej Góry. Kamień ten, przypominający muszlę można zobaczyć w specjalnej gablocie, która znajduje się w części prezbiterium. Nad nim umieszczona jest tablica informująca, że został on poświęcony i wmurowany 26 sierpnia 1981 roku przez budowniczego kościoła księdza Czesława Rawskiego, proboszcza parafii Burzenin. Prace budowlane trwały do 1986 roku.
Sam budynek świątyni jest niewielki i oparty na planie prostokąta. Na ścianie zachodniej podzielonej na trzy przęsła, ulokowane jest główne wejście. Prowadzą do niego schody. Nad podwójnymi drzwiami znajduje się dodatkowe okno, a po bokach wąskie podwójne otwory okienne. Tylko ta ściana została otynkowana.
Korpus nawowy kryty jest dachem niemal płaskim i wyposażony został z każdej strony w trzy okna. Prezbiterium w bryle jest wyraźnie podkreślone, poprzez wyniesienie tej części niemal do wysokości tradycyjnej kościelnej wieży. Od strony zachodniej, na drewnianej okładzinie umieszczono dużych rozmiarów wizerunek patronki, Matki Boskiej Częstochowskiej. Całość wieńczy metalowy krzyż. Część prezbiterialna jest ponadto znacznie mniejsza i węższa od korpusu nawowego. Umieszczone tu dużych rozmiarów okna są jedynym źródłem światła dla wnętrza strefy sacrum.

Z pierwszej kaplicy
W środku najważniejszym punktem jest wyniesione ponad nawę prezbiterium z tabernakulum i wizerunkiem Matki Boskiej Częstochowskiej. Ten niewielki obraz pochodzi z pierwszej kaplicy, która była na tym terenie w miejscowości o nazwie Wolnica Grabowska. Jest on przeniesiony choć budynek kaplicy jeszcze istnieje. Obraz ten, jak zaznaczył ks. proboszcz Karol Płóciennik, jest omodlony przez wiernych na przestrzeni wielu lat, gdyż jak widać wygląda na bardzo wiekowy. Ksiądz Proboszcz zauważył też, że ten stary wizerunek Matki Bożej jest szczególnie umiłowany przez parafian, którzy chętnie przed nim się modlą i to nie tylko podczas nabożeństw czy Mszy Świętej, ale przychodzą indywidualnie, by w ciszy pobyć ze swoją Matką Ponadto w przestrzeni nawy głównej dostrzec można granitową chrzcielnicę, oczywiście dużo młodszą, gdyż pochodzącą z 2000 roku, tak jak stacje Męki Pańskiej oraz obrazy Miłosiernego Chrystusa i Świętej Rodziny. Obrazy te namalowała siostra kamedułka ze Złoczewa. Otrzymały one taką samą oprawę jak obraz patronki parafii, by stanowiły spójność.
W tej części znajduje się oczywiście tabernakulum, które umieszczone jest na specjalnym cokole, ale jak zdradził ks. Karol chciałby, by w przyszłości na ścianie w prezbiterium stanął ołtarz, a w jego centralnej części tabernakulum. Sufit w świątyni nadaje ciepłego klimatu, gdyż pokryty jest drewnem. Wychodząc ze świątyni nad wejściem zobaczymy rozpościerający się na całej długości ściany balkon, inaczej mówiąc chór, gdzie znajdują się organy. Pod nim, na jednej ze ścian, znajduje się pamiątkowa tablica ufundowana ku pamięci pierwszego proboszcza Grabówki, księdza Witalisa Marona, który zorganizował życie parafialne i wraz z parafianami wybudował plebanię.
W 2004 roku ówczesny biskup ks. bp Stanisław Napierała dokonał poświęcenia cmentarza i plebanii, które znajdują się na placu obok kościoła. Na nim to rok później, bo w 2005 roku pochowany został wspomniany już ks. Witalis. Kolejnym proboszczem został ks. Szymon Żuraw, a obecny proboszcz, ks. Karol pełni tę funkcję od 2013 roku.
Mimo, że Parafia Grabówka, jest stosunkowo małą i młodą parafią, doczekała się już powołań kapłańskich. Z parafii pochodzą: ks. Eugeniusz Synowiec i ks. Zbigniew Kołodziejczyk.

Arleta Wencwel-Plata
Zdjęcia: Monika Głąb