TELEFON DO REDAKCJI: 62 766 07 07
Augustyna, Ingi, Jaromira 29 Marca 2024, 00:35
Dziś 19°C
Jutro 13°C
Szukaj w serwisie

Odejść, aby być blisko

Wniebowstąpienie Pańskie

Łk 24, 46 - 53

Odejść, aby być blisko

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Gdy Duch Święty zstapi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi”.

Wydarzenie wniebowstąpienia Jezusa zostało opisane przez Świętego Łukasza dwukrotnie: w zakończeniu jego Ewangelii (por. Łk 24, 50 – 53) oraz na początku Dziejów Apostolskich (por. Dz 1, 1 – 11). Opowiadania te nie są jednak jedynie literackim powtórzeniem i różnią się w niektórych istotnych szczegółach. Według Dziejów Apostolskich wniebowstapienie miało miejsce czterdzieści dni po zmartwychwstaniu (por. Dz 1,3), natomiast relacja ewangeliczna umieszcza je w kontekście tego samego dnia, co zmartwychwstanie (wszystkie wydarzenia 24 rozdziału – znalezienie pustego grobu, ukazanie się Zmartwychwstałego uczniom w drodze do Emaus, ukazanie się uczniom w Jerozolimie i wniebowstąpienie - dokonują się tego samego, pierwszego dnia tygodnia, por. Łk 24, 1- 53). Różnica w chronologii nie jest wyrazem nieznajomości faktów czy pomyłki, ale sugeruje, iż autor (w obu przypadkach św. Łukasz) opisuje to samo wydarzenie w dwóch różnych perspektywach teologicznych. Wniebowstąpienie z jednej strony zamyka dzieje Jezusa i jest nierozerwalnie zwiazane z Jego Paschą (perspektywa chrystologiczna, widoczna bardziej w relacji ewangelicznej), z drugiej strony otwiera dzieje Kościoła (perspektywa eklezjologiczna, widoczna przede wszystkim w opisie Dziejów Apostolskich).
Wniebowstąpienie Jezusa rzuca światło na całe Jego życie i nauczanie oraz ukazuje ostateczny sens zmartwychwstania jako wejścia do pełni życia w chwale Ojca, a nie tylko powrotu do wcześniejszego życia. Zmartrwychwstały Chrystus już więcej nie umiera, śmierć nie ma już nad Nim władzy, nastały nowe czasy (por. Rz 6,9). Jezus „oddalił się od swoich uczniów” i „obłok zabrał Go im sprzed oczu” (Łk 24,51; Dz 1, 9). Jego odejście, oddalenie się i zniknięcie nie oznaczają jednak nieobecności, wręcz przeciwnie zapoczątkowują nową formę obecności. Od tego momentu obecność Jezusa nie będzie fizyczna, dostrzegalna, ograniczona w czasie i przestrzeni, ale będzie obecnością duchową, niczym już nieograniczoną, dostrzegalną przez znaki, dzięki wierze. Przedtem był blisko uczniów w swoim ludzkim ciele, teraz będzie jeszcze bliżej porzez swego Ducha, którym już niebawem zostaną namaszczeni wierzący w Niego.
Reakcją uczniów na Jezusowe odejście i wstąpienie do nieba nie był smutek, ale radość wielka i uwielbienie Boga (Łk 24, 52-53). Tego dnia zrozumieli, że wywyższony Pan, zasiadający po prawicy Ojca rzeczywiście jest z nimi przez wszystkie dni, aż do skończenia świata (Mt 28, 20). Być może przypomnieli sobie także słowa Mistrza, który wcześniej mówił im: „Gdzie dwaj lub trzej zbierają się w moje imię, ja jestem pośród nich” (Mt 18, 20). W dniu wniebowstąpienia pojęli, że nikt i nic nie jest w stanie oddzielić Jezusa od ich życia, gdziekolwiek na świecie i w jakiejkolwiek epoce uczniowie Jezusa gromadzą się w Jego imię, tam On jest prawdziwie obecny poprzez swoje Słowo, łamany Chleb i poprzez Ducha Świętego. 
Wniebowstąpienie po czterdziestu dniach od zmartwychwstania (cyfra symboliczna oznaczająca czas przygotowania do podjęcia misji) to początek misji uczniów, początek działalności Kościoła. Skoro Jezus nie jest już widzialnie obecny, to zadaniem uczniów jest głoszenie Jego obecności i świadczenie o niej całym życiem. Misja wspólnoty uczniów Jezusa nie polega tylko na wpatrywaniu się w niebo i oczekiwaniu jego powrotu, ale na spojrzeniu ku ziemi, ku codzienności i odkrywaniu pośród nich znaków Jego obecności. Dzień wniebostąpienia Jezusa zachęca nas, abyśmy patrząc w niebo, gdzie zasiada Chrystus, stali twardo na ziemi i poprzez codzienne świadectwo budowali Jego królestwo.

ks. Piotr Bałoniak

Dodaj komentarz

Pozostało znaków: 1000

Komentarze

Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!