Na kamieniu z kaliskiej katedry - Krotoszyn

Na kamieniu z kaliskiej katedry

Z parafią św. Marii Magdaleny w Krotoszynie związane są dwie świątynie, których powstanie dzieli kilkaset lat. Jeden z nich powstał na miejscu prawdopodobnie XII -wiecznego kościoła.  

Tym razem w wędrówce po świątyniach naszej diecezji trafiamy do parafii św. Marii Magdaleny w Krotoszynie. Na jej terenie poznamy dwa kościoły - pierwszy - starszy i drewniany oraz drugi – nowy, wybudowany już w czasach nam bliższych i murowany. Zanim zagłębimy się ich historię, poznamy parę faktów o samym Krotoszynie. We „Wspomnieniach Wielkopolski” Edwarda Raczyńskiego (1786 – 1845) można znaleźć informacje związane z historią tego miasta. I tak po zachodniej stronie obecnej szosy z Krotoszyna do Jarocina mieszkał bogaty rycerz Krot, którego syn Maciej Wierzbipięta Krotoski założył miasto. W tym rejonie znajdowała się wieś nazwana Stary Krotoszyn, powstała wcześniej niż miasto. Natomiast po zachodniej stronie toru kolejowego biegnącego do Jarocina wznosi się kościół św. Marii Magdaleny.

Drewniany św. Marii Magdaleny

Przypuszcza się, że pierwszy kościół na tych terenach powstał jeszcze w XII wieku i do 1419 roku istniała tu parafia krotoszyńska. W okresie reformacji, gdy świątynie w Krotoszynie przejęli innowiercy, u św. Marii Magdaleny odprawiano nabożeństwa katolickie. Natomiast obecnie istniejąca drewniana świątynia Marii Magdaleny powstała w 1755 roku. Kiedy się jej przyjrzymy (znajduje się na dolnym zdjęciu na okładce) zobaczymy jednonawową budowlę konstrukcji zrębowej, z nieco węższym prezbiterium, krytą dachem gontowym.

Na jej ścianie głównej umieszczono barokowy krzyż z połowy XVIII wieku i obraz z XIX wieku, który ukazuje patronkę parafii św. Marię Magdalenę. Przedstawiono ją w długich włosach, w stroju pokutnicy, przy której znajdują się czaszka i naczynie z olejkiem. Ten obraz i krzyż zostały między innymi uszkodzone w czasie pożaru, który wybuchł 15 maja 2011 roku. Potem zostały odnowione. Natomiast podczas prac remontowych kościoła odtworzone zostały jego fundamenty - do tej pory konstrukcja opierała się na czterech narożnikowych kamieniach, wymienione zostały belki i zewnętrzne obicie prezbiterium i części zakrystii, wykonano nowe okna i nową wieżyczkę, zrekonstruowano więźbę dachową, strop, poszycie wstępne i poszycie dachu. Kościół otrzymał nowy sufit i przeprowadzono prace przy instalacjach elektrycznej, nagłośnieniowej, alarmowej i przeciwpożarowej. W 2017 roku założono podłogę z modrzewia syberyjskiego. Prace remontowe przy odbudowie zniszczonego kościoła przeprowadzone zostały pod nadzorem i według zaleceń urzędu konserwatorskiego.

Nowa świątynia

Natomiast budowa murowanego parafialnego kościoła związana jest z erygowaniem parafii św. Marii Magdaleny 1 lipca 1994 roku. Została ona wydzielona z części parafii: św. Jana Chrzciciela oraz św. Apostołów Piotra i Pawła. Do tego czasu kościół pw. Marii Magdaleny był kościołem filialnym należącym do parafii św. Jana Chrzciciela. Patronem drugorzędnym parafii św. Marii Magdaleny został bł. Michał Kozal, biskup, który urodził się na jej terenie. Proboszczem parafii został ustanowiony ks. kanonik Andrzej Szymankiewicz.

W czerwcu 1996 roku ówczesny biskup kaliski ks. bp Stanisław Napierała zatwierdził plan koncepcyjny budowy większej świątyni. W związku z tym powstał Komitet Budowy Kościoła i Domu Parafialnego. Kamień węgielny dla świątyni został wyjęty z podziemi kaliskiej katedry. Poświęcił go Jan Paweł II 9 sierpnia 1997 roku w Castel Gandolfo, natomiast wmurował 26 września 1999 roku ks. bp Napierała. Te wydarzenia upamiętnia tablica znajdująca się we wnętrzu świątyni. Wznoszenie jej murów rozpoczęto w czerwcu 1998 roku. Wśród bardzo ważnych wydarzeń w historii kościoła trzeba wymienić konsekrację ołtarza głównego przez ks. bpa Napierałę 29 marca 2012 roku.

Razem z miłosiernym Jezusem

W parafialnym kościele na ścianie prezbiterium zobaczymy krucyfiks, na którego belce znajduje się tabernakulum z Najświętszym Sakramentem. Na jego drzwiczkach zauważymy krzyż i litery alfabetu greckiego - alfa i omega, symbol Boga jako Stwórcy i Tego, który wszystko dopełnia. Po bokach całość dopełnia symbol Eucharystii, jakim są winne grona. Tuż obok krzyża zawieszono obraz Matki Bożej Jasnogórskiej. Natomiast na ołtarzu głównym umieszczono Baranka z chorągiewką, czyli symbol Jezusa zmartwychwstałego. Spojrzyjmy jeszcze na ścianę oddzielającą prezbiterium od nawy. Do góry odnajdziemy obraz ukazujący bł. bpa Michała Kozala. Został on namalowany z fotografii, którą zrobiono w czasie jego pierwszej i jedynej wizytacji biskupiej. Wizerunek pobłogosławił w 2003 roku Jan Paweł II w Castel Gandolfo.

W nawach kościoła znajdują się dwa ołtarze boczne. Umieszczony po prawej został poświęcony Bożemu Miłosierdziu, dlatego zobaczymy w nim obrazy Jezusa Miłosiernego, św. Faustyny Kowalskiej, św. Jana Pawła II i bł. ks. Michała Sopoćki, a także gablotę na wota. W tym miejscu na tablicy przypomniano też słowa z „Dzienniczka”: „Dusze, które szerzą cześć miłosierdzia Mojego, osłaniam (…) przez całe życie, jak czuła matka swe niemowlę, a w godzinę śmierci nie będę im Sędzią, ale miłosiernym Zbawicielem” (Dz. 1075).

W drugim ołtarzu bocznym czczona jest Matka Boża Nieustającej Pomocy. Towarzyszy jej Józef z małym Jezusem na ręku. Podobnie jak przy poprzednim ołtarzu i tu przygotowano gablotę na wota. A tuż obok umieszczono kamienną chrzcielnicę – wotum za 1050 – lecie Chrztu Polski, którą poświęcił ks. bp Łukasz Buzun w 2016 roku. Kamienne są również stacje Drogi krzyżowej. Wśród wizerunków znajdujących się w świątyni nie zabrakło tego, który ukazuje patronkę parafii, czyli św. Marię Magdalenę. Zobaczymy też obraz przedstawiający św. Andrzeja Bobolę. O tym, co jeszcze znajduje się w kościele, dowiemy się odwiedzając świątynię. 

Tekst Renata Jurowicz
Zdjęcie: Monika Głąb