Miasto Abrahama

Wakacyjne podróże z Biblią (4)

Miasto Abrahama

Dziś ruszamy w wakacyjną, biblijną podróż po raz czwarty i ruszymy w nią śladami Abrahama, który mieszkał w starożytnym mieście o nazwie Ur. Miasto położone było w krainie zwanej Mezopotamią, a dokładniej rzecz ujmując, w jej południowej, w pobliżu miejsca, gdzie wielka rzeka Eufrat wpływała do Zatoki Perskiej. Pamiętacie rzekę Eufrat? Mówiliśmy sobie o niej przy okazji podróży do miejsca, w którym mógł znajdować się biblijny rajski ogród. Przypomnę wam tylko, że według biblijnego opisu, Eufrat miał mieć swoje źródło właśnie w raju. A w okolicach Ur swoje ujście do morskich wód, czyli swój koniec. Ur to bardzo, bardzo stare miasto. Jego ruiny, odkryte przez archeologów, istnieją do dziś na terenach państwa Irak. Abraham mieszkał w Ur ze swoją żoną Sarą. Abraham miał 75 lat, a jego żona była pewnie w podobnym wieku. Nie doczekali się dzieci i nie mieli swojej ziemi. A w tamtych czasach brak dzieci i brak ziemi traktowany był przez krajan Abrahama jak przekleństwo. Albo kara boska. 

Abraham i Sara czuli się więc gorsi od innych. Pewnego dnia jednak do Abraham przemówił sam Pan Bóg. Polecił mu wziąć Sarę, opuścić Ur i udać się w drogę, którą On mu wskaże. Co ciekawe, Bóg nie powiedział Abrahamowi dokąd go poprowadzi. Obiecał mu tylko, że da mu upragnionego syna i ziemię. Abrahamowi nie bardzo mieściło się to w głowie, doskonale wiedział przecież, że z Sarą nie będą mogli mieć już dzieci. Ale wciąż o nich marzył i ostatecznie nie miał nic do stracenia. Wziął więc swoją żonę i ruszył za głosem Boga w nieznane. Bóg, widząc wiarę, dotrzymał danych mu obietnic. Dał mu ziemię i syna Izaaka i powiedział, że potomkowie Abrahama będą liczni jak gwiazdy na niebie. Z potomków Abrahama najpierw narodził się naród Izrael, a później Kościół. Więc my, jako członkowie Kościoła, również jesteśmy potomkami Abrahama i po trosze każdy z nas pochodzi z Ur.

Aleksandra Polewska-Wianecka