Laska św. Józefa

Laska św. Józefa

Czy wiecie, że w pięciu europejskich kościołach można zobaczyć przedmioty, które niegdyś należały do św. Józefa? Jeden z nich jest w Neapolu.

Po zmartwychwstaniu i wniebowstąpieniu Jezusa, kiedy Jego apostołowie i uczniowie rozeszli się po świecie, by głosić Dobrą Nowinę, niektórzy z nich mieli ze sobą relikwie, czyli pamiątki związane z Chrystusem bądź Świętą Rodziną. Jednym z tych uczniów był Józef z Arymatei, ten, który oddał Jezusowi wybudowany dla siebie grobowiec. Pewnie dlatego, że nosił imię Józef, otrzymał pamiątkę po swoim imienniku, św. Józefie. Była to laska wykonana z drzewa zwanego palisandrem. Ale nie taka jakie widujemy dziś u osób starszych.

Laska św. Józefa to długi, bardzo twardy kij, na którym można było się porządnie wesprzeć w czasie pieszych podróży. Tak się złożyło, że Józefa z Arymatei czekała akurat bardzo, bardzo długa droga, bo jak mówią dawne przekazy dotarł on na bardzo odległą północ. Dokładnie mówiąc do Wysp Brytyjskich. Tam też postanowił osiąść. Kiedy przybył na wyspy szalała tam wielka powódź. Wody zatapiały wsie i grody. Ludzie rozpaczali.

Józef z Arymatei na ten widok uczynił pewien cud. Wbił swoją laskę w ziemię tam, gdzie kończyła się fala powodzi. A woda nie tylko nie ruszyła dalej, ale zaczęła się cofać i powódź ustąpiła. Mieszkańcy wysp zaczęli wypytywać Józefa, jak zatrzymał powódź, a on wtedy zaczął im opowiadać o Bogu, o Jezusie i o cudach. I tak w dzisiejszej Wielkiej Brytanii powstał Kościół. Laska św. Józefa przebywała na terenie wysp około 1600 lat. W 1712 r. odwiedził Anglię wielki włoski śpiewak, którego śpiew tak bardzo ujął Anglików, że postanowili sprezentować mu pamiątkę po dwóch Józefach. Śpiewak zabrał ją do swego miasta Neapolu. Dziś Laskę św. Józefa można zobaczyć w tamtejszym kościele św. Józefa.

Aleksandra Polewska – Wianecka