Lampiony św. Marcina

Lampiony św. Marcina 

Mieszkańcom Wielkopolski – czyli nam - św. Marcin kojarzy się z cudownym smakiem świętomarcińskich rogali. Musicie wiedzieć, że po raz pierwszy upieczono je ponad 150 lat temu w Poznaniu.

Każdego roku 11 listopada w parafii tej odbywał się odpust ku czci św. Marcina. Ówczesny proboszcz pomyślał, że byłoby świetnie, gdyby tego dnia jego parafianie nakarmili czymś pożywnym głodujących, bezdomnych i biednych z poznańskich ulic. Tak jak przed wiekami czynił to św. Marcin. I parafianie wymyślili rogale.

Dlaczego rogale? Bo przypominały swoim kształtem legendarną podkowę, którą zgubił koń naszego świętego. Musicie jednak wiedzieć, że w innych częściach Polski, ale także Europy przysmakiem dnia św. Marcina jest pieczona gęś. Wszystko dlatego, że jak mówią dawne przekazy, św. Marcin bardzo nie chciał zostać biskupem. W dniu, w którym miał zostać wyświęcony na biskupa, postanowił przebrać się w szaty żebraka, ukryć w pomieszczeniu, w którym ktoś trzymał gęsi, a gdy zapadnie zmrok uciec daleko. Ale wolą Pana Boga było, by Marcin biskupem był. A gęsi o tym zdawały się wiedzieć. Zaczęły bardzo, głośno gęgać. Tak głośno, że słychać je było w całym mieście. Mieszczanie zainteresowali się tym gęganiem, weszli do gęsiego domku i w ten sposób znaleźli ukrywającego się Marcina. Który oczywiście został wyświęcony na biskupa.

We Francji, Holandii, Belgii i Niemczech w dniu św. Marcina po zmierzchu dzieci wychodzą na ulice z kolorowymi lampionami. Mniej więcej z takimi, z jakimi wy chodzicie na Roraty. Ustawiają je zapalone na ławkach, murkach, wieszają na balkonach, czasem ustawiają w oknach swoich pokoi albo wokół kościołów. Lampiony kupują w sklepach albo robią samodzielnie. Jeśli chcecie możecie zrobić to samo i zapoczątkować tę tradycję w Polsce. A gdybyście spróbowali, przyślijcie nam zdjęcia tych lampionów. Rozlosujemy wśród Was nagrody, a najpiękniejsze fotki opublikujemy! 

Aleksandra Polewska – Wianecka