Księga Wyjścia (37)

Księga Wyjścia (37)

Józefowe opowieści,
rymem wprost z biblijnych treści
Jezus znał je od kołyski,
posłuchajmy zatem wszyscy

Rozkaz zatem wykonano
I krainę tę zbadano.
Po czterdziestu dniach wrócili,
Niosąc z sobą piękne figi,
Winogrona i granaty.
Nie ponieśli żadnej straty.
Zebrał więc się naród cały,
By szczegóły tej wyprawy,
Których było przecież w bród,
Poznał izraelski lud.
Opowiadać więc zaczęli,
Co naprawdę tam widzieli.
Wróciliśmy z Kanaanu,
Bardzo bogatego kraju.
Izraelu! W tej krainie,
Ziemia z urodzaju słynie.
Różne ludy tam mieszkają
I się całkiem dobrze mają.
Miasta są obwarowane,
Bardzo wielkie i wspaniałe.
Kaleb, jeden z wywiadowców,
Dodał szybko: Tak po prostu,
Tę krainę zdobyć trzeba.
To jest przecież wolą nieba.
Lecz dziesięciu z nich mówiło:
Kanaan jest wielką siłą.
Raczej go nie zdobędziemy
I z pewnością tam zginiemy.
Więc nasz los już będzie straszny.
Zaś Jozue, ten dwunasty,
Także chciał Kanaan zdobyć
I do tego się sposobić.
Wtedy całe zgromadzenie
Wyraziło swe wzburzenie.
Naród płakał, lamentował,
Klął, złorzeczył i pomstował.
Zarzucano Mojżeszowi
Oraz też Aaronowi
To, że tutaj aż dotarli.
- Bodaj byśmy już pomarli
Na pustyni lub w Egipcie.
My i dzieci nasze wszystkie.
Po to żeśmy tu przybyli,
By wrogowie nas złupili?
Czy Bóg zdaje sobie sprawę,
Że idziemy na zagładę?
Do Egiptu wracać chcemy.
Dziś więc wodza wybierzemy,
Który nas tam zaprowadzi
I wszelkiemu złu zaradzi.

Romcio Tomcio