TELEFON DO REDAKCJI: 62 766 07 07
Augustyna, Ingi, Jaromira 19 Marca 2024, 15:05
Dziś 19°C
Jutro 13°C
Szukaj w serwisie

Księga Wyjścia (22)

Księga Wyjścia (22)

Józefowe opowieści,
rymem wprost z biblijnych treści
Jezus znał je od kołyski,
posłuchajmy zatem wszyscy

Któż jest z bogów równy Tobie?
Ty Jedyny, własnym słowem,
Nieustannie działasz cuda.
Z Tobą, wszystko nam się uda.
Wyciągnięta Twa prawica,
Pozbawiła Egipt życia.
Lud z niewoli wybawiłeś,
Mocą swą, wyprowadziłeś,
Brawurowo i wspaniale,
Wprost ku ziemi obiecanej.
Zlękły przeto się narody,
Że doznają wielkiej szkody.
Zawładnęła nimi trwoga,
Wobec mocy Pana Boga.
Z tej bojaźni aż struchleli
A ze strachu skamienieli.
Poczym Miriam, prorokini,
Która była między nimi,
Mocno wszystkim tym przejęta,
Duchem Bożym ogarnięta,
Wzięła bęben i śpiewała:
Nućcie pieśń na chwałę Pana.
Bowiem On, czy w dzień czy w nocy,
Z Izraelem swoim kroczy.
Po skończonej pieśni, wszyscy,
Na pustynię zaraz wyszli.
Aż trzy dni ją przemierzali
I bez przerwy narzekali,
Mówiąc głośno Mojżeszowi:
Nie ma tutaj słodkiej wody,
Tylko gorzka jest do picia,
Więc niezdatna do spożycia.
Mojżesz prosił zatem Boga,
By nad ludem się zlitował.
Wtedy Pan mu drzewo wskazał
I do wody wrzucić kazał.
Gdy to zrobił, woda gorzka,
Stała się natychmiast słodka.
A gdy wody się napili,
Znowu w podróż wyruszyli.
Mojżesz z bratem ich prowadził.
Doszli z ludem do oazy,
W której woda, jakimś cudem,
Wytryskała z wielu źródeł.
Przy tych źródłach, rosły sobie,
Piękne palmy daktylowe.
W cieniu palm i blisko wody,
Lud namioty swe rozłożył.
W tej oazie, kilka dni,
Izrael nabierał sił.
A gdy naród już odpoczął,
W dalszą drogę szedł ochoczo.

Romcio Tomcio

Galeria zdjęć

Dodaj komentarz

Pozostało znaków: 1000

Komentarze

Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!