Księga Wyjścia (11)

Księga Wyjścia (11)

Józefowe opowieści, 
rymem wprost z biblijnych treści 
Jezus znał je od kołyski, 
posłuchajmy zatem wszyscy

Znów więc poszli z Aaronem
By się spotkać z faraonem.
A faraon rzekł im tak:
Zróbcie chociaż jakiś znak,
Albo cud by mnie przekonać.
Wtedy w ręce Aarona,
Mojżesz laskę swoją włożył
I powiedział: Rzuć pod nogi!
Brat natychmiast to uczynił.
A rzucona, w jednej chwili,
W węża w mig się zamieniła
I dwór cały przestraszyła.
Wezwał władca więc wróżbitów,
Mędrców oraz czarowników.
Ci zaś laski swe rzucali
A te… w węże się zmieniały.
Wówczas laska izraelska,
Do egipskich aż podpełzła
I dość szybko je połknęła.
Faraoński dwór oniemiał
Lecz faraon, niewzruszony,
Izraela nie chciał zwolnić.
Rzekł więc do Mojżesza Bóg:
Wzbrania się wypuścić lud!
Wyjdź mu zatem na spotkanie,
Gdy nad Nilem z dworem stanie
I tak powiedz: Bóg i Pan,
Plagę ześle na twój kraj.
Jak decyzji swej nie zmienisz,
Wody rzeki w krew zamieni!
I niestety z tej przyczyny
Zginą ryby i rośliny!
Nikt też jej się nie napije
Bo z pewnością zaraz zginie!
Tak się rzeczywiście stało.
Gdy Aaron laską, śmiało,
Dotknął z werwą wód nilowych
Nil był krwawy i czerwony.
Lecz wróżbici, zaklęciami,
Także wodę w krew zmieniali
I faraon, nieugięty,
Wcale nie był tym przejęty.
Nilem więc się nie przejmował
A lud ciężko wciąż pracował.
Po tygodniu, Mojżeszowi,
Pan Bóg rzucił pomysł nowy:
Idź i powiedz: „Nowa z plag,
To ogromna ilość żab,
Która Egipt wnet wypełni,
Jeśli prośby mej nie spełnisz“.

Romcio Tomcio