Księga Rodzaju (82)

Księga Rodzaju (82)

Józefowe opowieści,
rymem wprost z biblijnych treści
Jezus znał je od kołyski,
posłuchajmy zatem wszyscy

A gdy razem ucztowali,
Józef braci swych posadził
Według lat: Od najstarszego
Aż do brata najmłodszego.
Bardzo byli tym zdziwieni,
Lecz przez wino upojeni,
Nie pytali nawet siebie,
Skąd ów człek ma taką wiedzę.
Józef zaś, przełożonemu,
Rzekł: - Daj żywność dziś każdemu,
Tyle ile wziąć zdołają.
Niech o świcie wyruszają.
Jak poprzednio, oddać możesz
I pieniądze za to zboże.
Jednak, żeby wrócić chcieli,
Najmłodszemu podrzuć kielich.
Gdy stąd będą już jechali,
Ty dogonisz ich i sprawdzisz,
Co w bagażach mają swoich.
Kiedy rzecz tę dla mnie zrobisz
I jak tylko kielich znajdziesz
To… posądzisz ich o kradzież.
Będą pewnie tym się smucić.
Zechcą także tu powrócić.
Rzeczywiście, tak się stało.
Gdy bagaże przeszukano,
Przełożony kielich znalazł.
Gdy wrócili, na kolanach
Przed Józefem się stawili
I o łaskę go prosili.
On im rzekł: - Jak żeście mogli
Dobroczyńcę tak upodlić!
Tyle dobra doznaliście
A mój kielich ukradliście?
Oni zatem go błagali:
- Uczyń nas niewolnikami.
Wszystkich! Tak jak tu stoimy!
Cóż… będziemy ci służyli.
Józef odrzekł im: - Śmiem wątpić
Nie chcę z wami tak postąpić.
Beniamina zostawicie
I… do ojca powrócicie.
Wtedy Juda rzekł do niego:
- Oddaj brata nam naszego.
Jak bez niego powrócimy,
To nasz ojciec, z tej przyczyny,
Umrze szybko ze zgryzoty,
Smutku, żalu i tęsknoty.
Niech nie traci ojciec syna.
Oddaj panie Beniamina.
Mnie zrób, proszę, sługą twoim.
Będę niewolnikiem twoim.

Romcio Tomcio