Klub małych józefologów 12

Klub małych józefologów

ŚWIĘTY JÓZEF - PATRON DOBREJ ŚMIERCI

Witam Was już prawie wakacyjnie młodzi Józefolodzy! Czeka nas jeszcze jedno spotkanie i wyjeżdżam na wakacje. Czas trochę odpocząć, prawda? Ale nim wakacje nadejdą, wracajmy do naszej józefologii. Choć ostatnimi czasy mówimy sobie głównie o tym, co mówi o św. Józefie Pismo Święte, a ściślej rzecz ujmując – Ewangelie, dziś trochę dla przekory, powiemy o tym, czego Biblia o Józefie nie mówi. Otóż nie mówi ani słowa o tym jak św. Józef umierał. A nasz bohater znany jest w Kościele jako patron dobrej śmierci. Śmierć to trochę trudny temat, dla takich młodzieniaszków, jakimi jesteśmy, ale bardzo ważny dla każdego józefologa. Nawet bardzo młodego. Więc postaram się wyjaśnić go Wam dzisiaj najprościej jak się da. Zacznijmy od tego, czym jest śmierć. Zazwyczaj kojarzy się nam ona bardzo źle. Okropnie wręcz. I bardzo smutno. Tymczasem nikt z nas, nigdy nie powinien zapominać, że śmierć to po prostu brama do nieba.
Kiedy człowiek umiera, wierzy w Boga i ma dobre serce – idzie do nieba. Idzie po nagrodę jaką Bóg dla niego przygotował, a ta nagroda jest niesamowita. I tak np. było ze św. Józefem. Mówi się, że nikt na świecie nie miał tak dobrej śmierci jak on, bo w chwili gdy przechodził przez tę bramę nieba – byli przy nim Maryja i Jezus czyli Syn Boży i Jego Matka. Prawdopodobnie przy żadnym innym umierającym człowieku nie było tak niezwykłych osób. Tak więc Jezus i Maryja żegnali Józefa po ziemskiej stronie bramy, a po niebiańskiej witał go już Pan Bóg. Z tego też powodu dziś św. Józef czuwa nad wszystkimi umierającymi ludźmi na świecie. I pomaga im przekroczyć tę niezwykłą bramę. My tego oczywiście nie możemy zobaczyć, ale bardzo możliwe, że ci którzy umierają widzą Józefa. Moment śmierci – choć prowadzi do nieba – zawsze jest trudny dla umierających. Dlatego zawsze polecajmy opiece Józefa wszystkich tych, którzy przekraczają bramę życia ziemskiego i życia wiecznego.

Aleksandra Polewska