Temat numeru

Bliska jest mi duchowość maryjna, to do Maryi zawsze się uciekam w chwilach trudnych i nigdy nie doznałem zawodu. Maryja pomaga mi i pokazuje, jak w codzienności naśladować Chrystusa.

Najbardziej jestem zatroskany o dobre relacje między braćmi w kapłaństwie. Jeśli nie będzie jedności w prezbiterium i współpracy między nami, nie poniesiemy innym Ewangelii.

Moje powołanie rodziło się bardzo niepozornie i delikatnie. Pan Bóg co jakiś czas dawał mi o sobie znać, dawał mi odczuć swoją obecność i zapraszał, abym poszedł drogą Jego kapłaństwa.

Organizatorzy, wolontariusze i uczestnicy - każdy z nich spojrzał inaczej na trzydniowe wydarzenie Jak wygrać życie? Niektórzy z nich podzielili się swoimi przeżyciami, a wśród nich rodzina z piątką dzieci i ósmoklasista.

Wydaje się to niemożliwe, by połączyć Ewangelię z bańkami mydlanymi, a jednak zrobił to ks. Teodor Sawielewicz w czasie ostrowskiego tryptyku „Jak wygrać życie?”. 

Kiedy wracam z wieczornego spaceru wchodzę na sycowski cmentarz w pobliżu kościoła pw. Matki Boskiej Częstochowskiej, by zajrzeć do Ani Cieluch. Nawet po śmierci jej obecność jest tak bliska każdemu, kto potrzebuje jej pomocy. Nie trzeba nawet wchodzić na cmentarz,
by zobaczyć wielkie serce na jej grobie i zawołać: „Aniu, pomóż”.

Ewa Marciniak pochodząca z Tarchał Wielkich, z diecezji kaliskiej w lutym tego roku wyjechała do Republiki Środkowoafrykańskiej, aby prowadzić szkolenie zawodowe. Jej praca pomogła młodym kobietom zdobyć nowe umiejętności w szyciu i kroju.

Od końca lat 50. ubiegłego wieku watykańskie Święte Oficjum zakazało rozpowszechniania kultu miłosierdzia Bożego w formach podanych przez s. Faustynę. Również ks. Różycki, cenzor jej pism dla Watykanu, był przez lata przekonany, że była ona „ofiarą halucynacji na podłożu histerii”. Jak to możliwe, że teraz mówimy o niej święta?

Jak Polska długa i szeroka każdy region ma swoją własną tradycję kulinarną na Wielkanoc. Wszyscy znamy żurki, mazurki, babki i białą kiełbasę, ale na stołach wielkanocnych goszczą też dzionie rakowskie, handzlowska serwatka czy strząska.

Z polską tradycją wielkanocną związany jest obyczaj warty przy grobie Pańskim. Nawiązuje on do przekazu biblijnego, według którego grobu ukrzyżowanego Chrystusa pilnowali żołnierze rzymscy.

W zgodnej z kanonem wschodniej ikonografii Chrystusowe zmartwychwstanie zastępuje głoszące tę samą prawdę o triumfie nad śmiercią zstąpienie Odkupiciela do piekieł.

Minęły prawie dwa miesiące, a skutki trąby powietrznej, która przeszła 17 lutego nad miejscowościami naszej diecezji usuwane są po dzień dzisiejszy. Wystarczyło kilka minut, by tylko w Dobrzycy, w powiecie pleszewskim, 100 budynków mieszkalnych, gospodarczych czy inwentarskich zostało uszkodzonych. O wsparcie duchowe i materialne dla poszkodowanych zaapelował biskup kaliski Damian Bryl i już w niedzielę, 27 lutego odbyła się zbiórka.

Jesteśmy bardzo wdzięczne Polakom za gościnę. Mamy tutaj wszystko czego potrzebujemy. Polacy mają wielkie serca – mówiły mieszkanki Ukrainy, które wraz ze swoimi dziećmi zamieszkały w ośrodku prowadzonym przez Caritas Diecezji Kaliskiej. Te słowa świadczą o tym, że działania Caritas sprawiają, że uchodźcy z kraju dotkniętego wojną otrzymują nie tylko schronienie, ale różnoraką pomoc.

Wojna i uciekający przed nią ludzie otwierają w naszej diecezji drzwi domów rekolekcyjnych, probostw i mieszkań, a przez to drzwi naszych serc. Obszerny materiał o tym, jak diecezjanie pomagają ludziom, którzy potrzebują przetrwać ten trudny czas.

Diecezja kaliska obszarowo zajmuje 10.800 km2, liczy 726.000 wiernych. Składa się z 33 dekanatów, w których są 283 parafie, w tym 268 parafii diecezjalnych i 15 zakonnych. Jak już wielokrotnie było pisane nasza diecezja powstała z sześciu części innych diecezji.  

25 marca 1992 roku na mocy bulli papieża Jana Pawła II Totus Tuus Polniae Populus została powołana do istnienia diecezja kaliska. Początki jej budowania były trudne, ale wszystko dokonywało się pod okiem św. Józefa.

Zdarza się, że księża mówią, by nie spowiadać się z grzechów popełnionych przez innych, lecz ze swoich. Logiczne, prawda? Z kolei ks. Zwoliński zatytułował jedną ze swoich książek „Grzechy cudze” i twierdzi, że grzech kogoś innego może być moim. To w końcu jak jest?

Mimo iż przyszedł na świat na Wawelu, wielką czcią otacza się go w stolicy Litwy, gdzie w pięknej, barokowej kaplicy wileńskiej katedry znajdują się jego szczególne relikwie: ciało. Mając niespełna 26 lat, ten patron Polski i Litwy, odszedł do nieba, pokonany przez gruźlicę, a mowa tutaj o królewiczu Kazimierzu z dynastii Jagiellonów.

Może się wydawać, że randkowanie zarezerwowane jest tylko dla tych, którzy małżeństwo mają dopiero przed sobą. Niekoniecznie, czas na osobistą rozmowę potrzebny jest także małżonkom zarówno z kilkuletnim stażem, jak i tym, którzy są razem od kilkunastu czy nawet kilkudziesięciu lat. Z ofertami randek małżeńskich wychodzą siostry nazaretanki, a także Ruch Światło-Życie.

Modlitwa w intencji małżeństwa i małżonków względem siebie jest tym, co może pomóc przezwyciężyć kryzys i zwrócić uwagę na duchowe aspekty związku. A pomocni w tym mogą być święci patronowie.