Święci i błogosławieni

Piotr, jeszcze jako Szymon powołany przez Jezusa, był mężem i ojcem, a z zawodu rybakiem. Kim byli najbliżsi Apostoła, którego wspominamy 29 czerwca?

Grono błogosławionych w Polsce poszerzyło się o ks. Stanisława Streicha i s. Marię Krzysztofę Klomfass i jej 14 towarzyszek ze Zgromadzenia Sióstr Świętej Katarzyny. W ciągu ośmiu dni odbyły się dwie beatyfikacje: w Poznaniu i w Braniewie na Warmii.

W czasach kiedy pacjent był tylko przedmiotem do wyleczenia Józef Moscati, przeciwstawiał się temu, dbając o chorych z miłością. Stał się jednym z najbardziej znanych lekarzy w Neapolu. Nazywany jest teraz lekarzem ubogich lub świętym lekarzem.

Hagiografia obfituje w żywoty świętych uchodzących za niebiańskich „specjalistów” od rozmaitych chorób. Różnorodne przyczyny miał ich kult. Stanowił owoc męczeństwa lub wyrósł dzięki cudom wzbogaconym niekiedy nadającymi im poniekąd większą atrakcyjność legendami.

Św. Teresa z Lisieux uwielbiała okres Bożego Narodzenia. Przypominał jej o pierwszym nawróceniu i o cudzie śniegu, który otrzymała od Dzieciątka Jezus na początku drogi w Karmelu. 

Mówimy o nim św. Antoni z Padwy i nie pamiętamy albo nawet nie wiemy, że nie pochodził stamtąd i tak naprawdę na chrzcie otrzymał inne imię. Nie był nawet Włochem, bo urodził się w zupełnie innym kraju.  

W naszych kościołach na obrazach często widzimy świętych czy błogosławionych. Ale czy patrząc na nich wiemy, kim byli, czym się zajmowali, a nawet jak umarli? Pomogą nam w tym ich atrybuty. 

Kult Maryi rodzi czasami nieporozumienia i kontrowersje.Jaka jest jej relacja do Chrytusa i Kościoła?

W encyklice Dominum et Vivicantem Jan Paweł II jest niezwykle poruszony, gdy śledzi i analizuje genezę zła na ziemi. Ale dlaczego pisze o tym, kiedy zastanawia się w dokumencie nad tajemnicą Ducha Świętego?

Wśród patronów Polski mamy jezuitę św. Andrzeja Bobolę, który żył na przełomie XVI i XVII wieku. Zginął okrutną śmiercią męczeńską kilka wieków temu, ale jego przesłanie pozostaje aktualne.

Dzięki encyklice Dominum et Vivicantem możemy dowiedzieć się wiele interesujących kwestii dotyczących Ducha Świętego. Tym razem o tym co Jan Paweł II napisał na temat, kim jest Duch Święty dla Ojca i Syna oraz jaka była Jego rola w dziele odkupienia i w ofierze krzyża.

W trzecim dniu nowego roku obchodzimy wspomnienie św. Genowefy. I choć imię to jest w Polsce dobrze znane, mało kto wie jak interesująca Święta za nim się kryje.

Św. Małgorzata Maria Alacoque, której wspomnienie obchodzimy w październiku, była dla Europy XVII wieku, tym, czym dzieci z Fatimy dla świata w wieku XX. Zresztą, została kanonizowana dokładnie w trzecią rocznicę pierwszego objawienia Maryi w Fatimie.

W czasie II wojny światowej za pomoc Żydom na terenie Polski okupowanej przez Niemców groziła kara śmierci, a jednak rodzina Ulmów przyjęła ich do swojego domu i zapłaciła za to najwyższą cenę. Dwa tygodnie temu w Markowej zostali beatyfikowani.

W parafii Bożego Ciała w Nowych Skalmierzycach w dniach 15 i 16 września odbyła się czwarta edycja Festiwalu Świętych i Błogosławionych „Ecce Homo”, którego bohaterem był św. Rafał Kalinowski. Tematem przewodnim zaś stały się słowa „Niespokojne serce”. 

We „Wprowadzeniu do chrześcijaństwa” ks. Josepha Ratzingera znajdziemy przypowieść Kierkegaarda o błaźnie i pożarze we wsi, która została wcześniej przytoczona przez Harveya Coxa w publikacji The Secular City. Według Coxa fabuła opowiadania ilustruje sytuację współczesnej teologii i teologów w szczególności.

Na początku rozdziału pierwszego „Wprowadzenia do chrześcijaństwa” napotykamy przypowieść Kierkegaarda o błaźnie i pożarze we wsi, przytoczoną, jak zaznaczył Joseph Ratzinger, przez Harveya Coxa w publikacji The Secular City.

Poprzez swoje dzieła i świadectwo przyczyniła się do promowania uniwersalnych wartości. Poprzez jakość i głębię życia przemawia językiem, który przekracza granice. Mowa oczywiście o Teresie Martin, znanej jako św. Tereska od Dzieciątka Jezus.

O prestiżu, jaki zyskał sobie Kardynał nawet w oczach partyjnego przywództwa PRL świadczą reakcje po jego spotkaniu z Edwardem Gierkiem. Pierwszy sekretarz, choć nie był przez Prymasa oszczędzany w rozmowie, pośrednio, na swój sposób przyznał mu rację. 

Prymas Stefan Wyszyński był zarówno dla strony rządowej, jak i dla przywykłych do poprzedniej rutyny dyplomatów watykańskich, partnerem trudnym w rozmowach: rzeczowym, znakomicie przygotowanym, a zarazem pryncypialnym i duchowo niezależnym.