Gorejące Serce - Ujazd

Gorejące Serce 

Pan Jezus powiedział: „Gdzie dwóch albo trzech gromadzi się w Moje imię, tam jestem pośród nich”. Tak więc nie tylko wielkie świątynie i duże społeczności tworzą Wieczernik, ale każda najmniejsza społeczność gromadząca się w niewielkiej kaplicy staje się Kościołem Chrystusowym.

Dlaczego wspominam te słowa Chrystusa, otóż goszcząc kilka tygodni temu w Cieszkowie, gdzie odwiedziliśmy kościół filialny pw. Chrystusa Króla dowiedzieliśmy się, że jest jeszcze jedno miejsce modlitwy przynależące do tej parafii. Miejsce to znajdowało się kilka kilometrów od Cieszkowa i jak zauważył ks. proboszcz Piotr Strykowski, same byśmy tam nie trafiły i dlatego też pojechał z nami, by pokazać drogę. Mało tego zadzwonił do miejscowego pana kościelnego, by przyszedł i otworzył kaplicę i trochę o niej opowiedział.

Kaplica, o której mowa, znajduje się w miejscowości Ujazd. Jest to wieś położona około 6 km na wschód od Cieszkowa i tak jak wiele świątyń diecezji kaliskiej i ta znalazła się w naszych strukturach po utworzeniu diecezji 33 lata temu. Ujazd bowiem należy do dekanatu zdunowskiego, a terytorialnie do powiatu milickiego w województwie dolnośląskim. Natomiast na skraju lasu, przy zachodnim krańcu wioski, znajduje się dawny cmentarz ewangelicki z pierwszej połowy XIX wieku. Do 1945 roku miejscowość nazywała się Kreisau Ujezst.

Symboliczne kolory
Kaplica w Ujeździe nazywana jest kaplicą mszalną, którą urządzono przez przystosowanie do celów liturgicznych dawnej dużej sali, gdzie do 1945 roku była restauracja. Architektonicznie stanowi część budynku mieszkalnego, na posesji Cieszków 8. Pomieszczenia, które do dziś służą jako kaplica, przeszły na własność parafii 4 grudnia 1974 roku. Kaplicy nadano wezwanie Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny.
Jej wnętrze choć proste, jeśli chcielibyśmy mówić o architekturze, to ukazuje wielką troskę o to miejsce. Uwagę przykuwa obraz patronki kaplicy, który znajduje się na wprost wejścia i zawieszony jest na ścianie nad tabernakulum.

Obraz przedstawiający Niepokalane Serce Maryi, ukazuje Maryję w ujęciu do pasa, na wprost. Głowę Maryi otacza kolisty, świetlisty nimb. Jest ona lekko pochylona w prawą stronę i nakryta białym welonem. Biel symbolizuje czystość, świętość i prostotę. Spod welonu na prawe ramię spływają długie, ciemne włosy. Usta, nos i czoło Matki Bożej są znakami głębi duchowej, skupionej kontemplacji i dobroci. Usta Matki Bożej są zamknięte, ponieważ kontemplacja wymaga ciszy i skupienia. Matka Boża ubrana jest w czerwoną szatę, który jest kolorem ciepła, miłości i życia. Natomiast okrywający ją błękitny, zdobiony złotym bordiurem, płaszcz symbolizuje nieskończoności nieba i wiecznego świata. I wreszcie, to co dla tego przedstawienia najważniejsze, to wyłaniające się z jej piersi, otoczone mitycznym światłem, gorejące serce. Ozdobione jest ono różanym wieńcem. Dłonie Maryi jakby otulały serce. Obraz ten wkomponowany jest w ramę z kolorowych szkiełek, które muśnięte światłem ukazują całą paletę barw.

Na podobieństwo Jezusa
O Sercu Maryi jako pierwszy pisze św. Łukasz dwukrotnie w swojej Ewangelii: „Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu” (Łk 2, 19). „Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu” (Łk 2, 51). Kult Serca Najświętszej Maryi Panny rozwijał się równolegle z kultem Najświętszego Serca Pana Jezusa, a swymi początkami sięga czasów średniowiecza. Już w XIV wieku pojawiły się obrazy i rzeźby przebitego siedmioma mieczami Serca Bolesnej Matki Zbawiciela.
Kult ten rozwinął św. Jan Eudes (1601-1680) pod nazwą Najświętszego Serca Maryi lub Najsłodszego Serca Maryi. Łączył go ze czcią Serca Pana Jezusa. On był także tym, który rozpowszechniał obrazy Matki Bożej, ukazującej – na podobieństwo Jezusa – swe Serce. A na przełomie XVII/XVIII wieku nabożeństwo do Serca Maryi rozpowszechniło się w wielu krajach europejskich, w tym także w Polsce. Warto zaznaczyć, że 13 października 1942 roku, papież Pius XII drogą radiową ogłosił całemu światu, że poświęcił rodzaj ludzki Niepokalanemu Sercu Maryi. Polecił, aby aktu poświęcenia dokonały poszczególne kraje. 8 września 1946 roku dokonał tego aktu dla naszego kraju Prymas Polski kard. August Hlond.
Warto zauważyć, że w tym niewielkim domu Bożym znajduje się więcej przedstawień Matki Bożej, jak Matka Boża Częstochowska czy Różańcowa, a także możemy zobaczyć Matkę Bożą wraz z Dzieciątkiem Jezus i św. Józefem. Jedno trzeba przyznać, że wszystkie te wizerunki zajmują zaszczytne miejsce na postumentach w otoczeniu roślinności. A o wszystko dba wspomniany pan kościelny z mieszkańcami, dla których ta niewielka kaplica, to ich miejsce modlitwy, ich kościół.

Tekst Arleta Wecnwel-Plata
Zdjęcia Monika Głąb