Dlaczego w kościele muszę siedzieć cicho? 

Dlaczego w kościele muszę siedzieć cicho? 

Przecież nikt w kościele nie siedzi cicho zbyt długo! Niemal cały czas odpowiadamy na słowa wypowiadane przez księdza, śpiewamy i modlimy się. Ale wiem, o co Wam chodzi! Rzeczywiście są momenty podczas Eucharystii, kiedy dobrze jest przez jakiś czas zachować ciszę i zupełnie, ale to zupełnie nic nie mówić. Dlaczego? Bo wtedy bardzo mocno i intensywnie słuchamy tego, co Pan Bóg chce nam powiedzieć. Są takie dwa szczególnie ważne, nieco dłuższe momenty, gdy ta cisza jest bardzo potrzebna, choć rozumiem, że może być dla Was trudna. Pierwszą najważniejszą częścią Mszy Świętej jest liturgia Słowa - to czas, gdy ksiądz czyta Pismo Święte. Najpierw dwa fragmenty pisane najczęściej przez proroków lub apostołów, a następnie ten jeden najważniejszy, który nazywamy Ewangelią. Ewangelie to dzieje życia Pana Jezusa na ziemi. Od narodzin do zmartwychwstania i powrotu do nieba, czyli wniebowstąpienia. Najczęściej wszystkie te historie opowiadają o przygodach samego Jezusa lub Bożych przyjaciół. Nie są to jednak zwykle historie, bo przez wydarzenia, o których słuchamy Pan Bóg chce nas czegoś nauczyć i coś ważnego powiedzieć. Dlatego właśnie warto nie tyle siedzieć cicho, co bardzo uważnie słuchać. Jeśli czegoś nie rozumiesz, ksiądz będzie to wyjaśniał podczas kazania, często wychodzi wtedy przed ołtarz i zadaje dzieciom pytania. Jeśli nadal coś będzie niejasne, można zapytać w szkole na lekcji religii lub rodziców. Drugim najważniejszym momentem na Mszy jest przeistoczenie (trudna nazwa). To moment, kiedy kapłan bierze kielich z winem i hostię i prosi Boga, żeby zmienił je w Krew i Ciało swojego Syna. To ogromna tajemnica, którą bardzo trudno zrozumieć i ogarnąć, dlatego warto ją rozważać w ciszy. No i jeszcze warto pamiętać, że w kościele jest zawsze dużo ludzi, którzy chcą się modlić, słuchać, mówić do Boga, a niewielu z nich umie to robić w hałasie. Dobre wychowanie radzi, by pomóc im w tym ciszą. 

Dlaczego podczas Mszy raz siedzimy, raz stoimy, a czasami klękamy? 

Msza św. składa się z wielu części. Każda jest ważna, ale są też takie, które wymagają naszej większej uwagi i czci (postawy szacunku i miłości wobec Boga). Wtedy właśnie stoimy lub klękamy. Postawy klęczące najczęściej pojawiają się podczas części nazywanej liturgią Eucharystyczną, która związana jest m.in. z Komunią św. Jeśli ktoś jest już starszy lub chory i nie może uklęknąć, może stać. Pamiętajmy, że jeśli klękamy to zawsze na oba kolana, unikamy kucania. Są też ważne momenty, podczas których siedzimy, jak czytanie słowa Boga (liturgia Słowa). Wówczas postawa siedząca pomaga lepiej się skupić i dłużej zachować koncentrację. Warto pamiętać, że w kościele tak, jak i w każdym innym miejscu, dzieci i dorosłych obowiązują zasady dobrego wychowania. Oznacza to np., że jeśli mamy miejsce siedzące, a widzimy, że obok stoi starsza pani czy pan, ustępujemy im miejsca w ławce. Podobnie warto postąpić w przypadku pani z maleńkim dzieckiem na ręku lub jeszcze w brzuszku. 

Anika Nawrocka