Dedykowany Chrystusowi - Chojnik

Dedykowany Chrystusowi

Świątynia w Chojniku należała pierwotnie do ewangelików, którzy po zakończeniu II wojny światowej wyjechali do Niemiec. Pozostawioną świątynię przekazano Kurii arcybiskupiej w Poznaniu, a mieszkańcy Chojnika dostosowali ją do potrzeb liturgii rzymsko-katolickiej.

Chojnik to mała miejscowość znajdująca się na trasie z Ostrowa do Wrocławia, a kościół jest położony nieco głębiej i nie widać go z trasy. Jednak kiedy skręcimy w uliczkę, by dotrzeć do świątyni, pierwsze co ukaże się naszym oczom to przepiękne otoczenie, mnóstwo krzewów, drzew i pięknej roślinności, spośród której wyłania się kościół. Historia świątyni zaczyna się w okresie międzywojennym, kiedy na mocy Traktatu Wersalskiego wieś i okolice włączone zostały do II Rzeczpospolitej Polskiej.

Na potrzeby liturgii katolickiej

Zanim jednak napiszę o kościele to tradycyjnie najpierw kilka słów o samej miejscowości. Wieś Chojnik od XVI wieku, aż do odzyskania przez Polskę niepodległości wchodziła w skład rozległych dóbr międzyborskich i należała do parafii Międzybórz. W latach dwudziestolecia międzywojennego 95% mieszkańców wsi stanowili ewangelicy. Kościół nie tylko spełniał rolę religijną, ale był także ostoją niemieckości na tym terenie. Nabożeństwa odbywały się głównie w języku niemieckim, tylko raz w miesiącu dla osób starszych nie znających niemieckiego odprawiono je po polsku.

Po zakończeniu II wojny światowej, kiedy większość ewangelików wyjechała z Chojnika do Niemiec, świątynia została bez gospodarza. Przekazano ją wówczas Kurii arcybiskupiej w Poznaniu, a mieszkający we wsi katolicy, a także pierwsi przesiedleńcy oraz mieszkańcy Kałkowskiego jeszcze w 1945 roku powołali komitet przebudowy kościoła i jego dostosowania do potrzeb liturgii rzymsko-katolickiej. Na czele komitetu stał Michał Barczak z Kałkowskiego.

Prace zostały zrealizowane według projektu opracowanego przez Kazimierza Lizaka, kierownika miejscowej szkoły. Warto podkreślić, że zaangażowanie ludzi było tak duże, że mimo skromnych zasobów finansowych 25 września 1945 roku, ks. Wojciech Liberski, proboszcz parafii Czarnylas, uroczyście poświęcił kościół, odprawił pierwszą Mszę Świętą i wygłosił pierwsze kazanie.

Dobrzy gospodarze

Dekretem metropolity poznańskiego abp. Walentego Dymka 1 lutego 1952 roku w Chojniku została powołana parafia pw. Chrystusa Króla, a jej pierwszym proboszczem został ks. Jan Łakomy, który pracował w niej aż do śmierci, czyli 5 lutego 1980 roku. Został pochowany na miejscowym cmentarzu. Ważnym momentem w czasie posługi ks. Jana była peregrynacja Obrazu Pani Jasnogórskiej 7 i 8 lutego 1977 roku. Parafia zyskała nowe miejscowości takie jak: Czarnylas - Chojnik, Kałkowskie, Krupa-leśniczówka, Bronisławka. Cieszyn - Pawłów, Kąty Śląskie, Kuźnica Śląska obecnie Kuźnica Kącka, Mąkoszyce, Niwki Książęce.

Drugim proboszczem został mianowany ks. Edward Wawrzyniak, który bardzo prędko dał się poznać jako energiczny duszpasterz. To on zmodernizował wnętrze kościoła i jego najbliższe otoczenie. W 1985 roku zainicjował działalność letnich grup oazy młodzieżowej.

Trzecim proboszczem został mianowany w lipcu 1991 roku dekretem metropolity poznańskiego abp. Jerzego Stroby ks. Stanisław Twardowski, który kontynuował prace przy kościele i obejściu. Parafia szczególnie zawdzięcza Księdzu Proboszczowi wymalowanie świątyni. W 1992 roku na skutek reformy terytorialnej Kościoła rzymskokatolickiego w Polsce parafia pw. Chrystusa Króla została włączona do nowo utworzonej diecezji kaliskiej. Od 13 do 14 listopada 1994 roku parafia przeżywała nawiedzenie kopii Obrazu Świętego Józefa kaliskiego.

Dekretem ks. bp. Stanisława Napierały czwartym proboszczem w Chojniku we wrześniu 1997 roku został mianowany ks. Krzysztof Guziałek. Za jego posługi dom parafialny został przekształcony w Ośrodek Szkoleniowy Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Diecezji Kaliskiej im. ks. kard. Stefana Wyszyńskiego, w którym mieszczą się pokoje noclegowe, świetlica, sala wykładowa i zaplecze kuchenne. Ośrodek poświęcił ks. bp Stanisław Napierała 2 lutego 2002 roku w 50. rocznicę powstania parafii pw. Chrystusa Króla w Chojniku.

Piątym proboszczem 2 lipca 2018 roku został mianowany ks. Marek Jasianek, który kontynuuje prace swoich poprzedników dbając zarówno o otoczenie, świątynię, jak i duszpasterstwo. Jeszcze w tym samym roku poświęcono nowy krzyż misyjny i nową figurę Świętego Józefa oraz założono nowe ogrzewanie kościoła parafialnego. W marcu 2019 roku wydzielono w prezbiterium miejsce przewodniczenia. W lipcu obok kościoła wyremontowano kapliczki. W sierpniu poświęcono nową figurę Matki Bożej, którą ufundowała młodzież bierzmowana. Następnie pomalowano kościół i wymieniono siedziska w ławkach. W październiku zakupiono nowe klęczniki. W listopadzie powrócił z renowacji zabytkowy krzyż z cmentarza. W lutym 2021 roku w kościele zostały umieszczone nowe stacje drogi krzyżowej jako dar w 95. rocznicę wybudowania kościoła.

W zielonej oazie

Przechodzimy teraz do prezentacji kościoła, o który dbają pokolenia kapłanów, jak i wiernych parafian. Kościół prezentuje się niczym pałac czy zamek w otoczeniu pięknej zieleni. Stanowi swoistą oazę dla chcących pomodlić się w ciszy, i śmiało można powiedzieć, z dala od zgiełku.

Tworzy go nawa z dostawioną do niej kruchtą wejściową, nad którą wznosi się czworoboczna wieża z namiotowym dachem i wieńczącym go krzyżem. W fasadzie wieży znajduje się zegar, a dach nad nawą posiada formę dwuspadową. We wnętrzu świątyni sufit pokryty jest deskami, a część prezbiterialną wydzielono dwustopniowym podestem. Po przeciwnej stronie ulokowany jest chór muzyczny z prospektem organowym, wsparty na filarach. Chór ten wcześniej rozciągał się również na boczne ściany, jak to jest w zwyczaju kościołów ewangelickich. Dziś jest to tylko jedna część na całej długości tylnej ściany.

U stóp Chrystusa

Obecny wystrój świątyni pochodzi z lat 80. XX wieku. Za ołtarzem soborowym, w centralnej części ołtarza głównego, którego ściana wyłożona jest dekami, umieszczona jest rzeźba przedstawiająca Chrystusa Króla na krzyżu, patrona kościoła i parafii. Pod rzeźbą znajduje się tabernakulum, które można powiedzieć strzegą obecni w znaku relikwii: z jednej strony św. Wojciech, a z drugiej bł. ks. Jerzy Popiełuszko. 

Ołtarze boczne utrzymane są w podobnej stylistyce i zawierają obrazy. W jednym z nich znajduje się przedstawienie Świętej Rodziny z kaliskiej bazyliki. W jego sąsiedztwie we wnęce okiennej znajdziemy witraż przedstawiający św. siostrę Faustynę. W drugim ołtarzu zaś umieszczony jest obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, w którego sąsiedztwie również znajduje się witraż przedstawiający ks. kard. Stefana Wyszyńskiego. Przypadek? Raczej nie, przecież wiemy jak oddany był on Pani Jasnogórskiej. Po bokach obu ołtarzy znajdziemy również w gablotach liczne wota świadczące o wysłuchanych modlitwach i wdzięczności za otrzymane łaski. Ołtarze boczne wykonał Władysław Guździoł.

W środkowej części kościoła, we wnęce po lewej stronie patrząc od wejścia, znajduje się obraz „Jezu, ufam Tobie”, przy którym umieszczone są relikwie św. siostry Faustyny. Pod nim ustawiona jest figura Matki Boskiej Fatimskiej. Natomiast w lustrzanym odbiciu, czyli po prawej stronie świątyni znajdziemy w podobnej wnęce obraz przedstawiający św. Jana Pawła II, pod którym ustawione są jego relikwie. Dodam jeszcze, że w prezbiterium znajduje się witraż przedstawiający naszego papieża Polaka. Na ścianach bocznych świątyni rozmieszczone są stacje Drogi krzyżowej, które w ostatnim czasie zyskały nowy wygląd. 

W pobliżu kościoła zobaczymy obelisk poświęcony ks. Jerzemu Popiełuszce oraz figury przedstawiające Matkę Boską i św. Józefa. A wszystko w otoczeniu mnóstwa zieleni, która dodaje wrażenie oazy spokoju i wyciszenia.

Tekst i zdjęcia Arleta Wencwel