Być razem

Być razem

Żywy Różaniec jest wspólnotą parafialną. Często mam okazję i niewątpliwy zaszczyt spotykać się ze wspólnotami różańcowymi tam, gdzie one się znajdują i żyją.

Ostatnio – na zaproszenie ks. proboszcza Jacka Kity – spotkałem się ze wspólnotą różańcową w parafii św. Pawła Apostoła w Ostrowie Wlkp. Parafia ta przygotowywała się do obchodów 25-lecia konsekracji swojego kościoła. Przy relikwiach bł. Pauliny Jarocot, naszej założycielki, przeżyliśmy wspólną modlitwę różańcową, prowadzoną przez wikariusza ks. Jakuba, Eucharystię pod przewodnictwem księdza proboszcza i spotkanie przy kawie. To piękne spotkanie po raz kolejny pokazało, jak ważne jest to, by być razem. I nie tylko po to, by się modlić, ale także po to, by ze sobą rozmawiać, by się sobą ucieszyć. A poruszaliśmy ważne tematy – nie tylko dotyczące Żywego Różańca, ale także naszego codziennego bycia w Kościele. Dziękuję za szczerą rozmowę, za trudne pytania, za zatroskanie o Kościół i parafię. Tak, bo Żywy Różaniec jest bardzo Kościołowi potrzebny. I dobrze, jeśli wspólnoty różańcowe działają w każdej parafii. Dostrzegam i doceniam ogromne zaangażowanie ludzi świeckich, którzy często podejmują niemały wysiłek, by Róże różańcowe były kompletne, by co miesiąc odbywały się spotkania modlitewne i formacyjne, by należący do Różańca włączali się także w wydarzenia diecezjalne. To nasi kochani zelatorzy, którzy w swoim działaniu, mimo utrudzenia, widzą misję, a często nawet powołanie. Chcę Wam powiedzieć: dobrze, że jesteście i dziękuję. Podziwiam Wasz zapał, absolutne przekonanie i te piękne pragnienia służenia Jezusowi i Maryi. 

Kilka dni temu spotkałem się z panią z naszej diecezji, która ma wielkie pragnienie, by w jej parafii był Żywy Różaniec. I bardzo się w to zaangażowała. Jest jej trudno, ale jednocześnie nie brakuje jej wiary, że to się uda. Takich ludzi nam potrzeba. I tacy ludzie pokazują, że Kościół to oni, że Kościół to wspólnota, że Kościół to Mistyczne Ciało Chrystusa, któremu warto służyć, dla którego warto żyć, dla którego warto coś zrobić. Dlatego jako diecezjalny duszpasterz wspólnot różańcowych zapraszam was kochani do współpracy. Papież Franciszek mówił: „Nie przyszliśmy na świat, aby «wegetować», aby wygodnie spędzić życie, żeby uczynić z życia kanapę, która nas uśpi; przeciwnie, przyszliśmy w innym celu, aby zostawić ślad”. I dodał: „Ale w życiu jest też inny, jeszcze bardziej niebezpieczny paraliż, często trudny do rozpoznania, którego uznanie sporo nas kosztuje. Nazywam go paraliżem rodzącym się wówczas, gdy mylimy szczęście z kanapą! Sądzimy, że do szczęścia potrzebujemy dobrej kanapy. Kanapy, na której możemy być wygodni, spokojni, całkiem bezpieczni. Kanapy jak te, które są teraz, nowoczesne, z masażami usypiającymi – które gwarantują godziny spokoju. Kanapy na wszelkiego rodzaju ból i strach. Kanapy skłaniającej nas do pozostawania zamknięci w domu, bez trudzenia się i martwienia”. I zakończył: Przyjaciele, Jezus jest Panem ryzyka, jest Panem wychodzenia zawsze «poza». Jezus nie jest Panem komfortu, bezpieczeństwa i wygody. Aby pójść za Jezusem, trzeba mieć trochę odwagi, trzeba zdecydować się na zamianę kanapy na parę butów, które pomogą ci chodzić po drogach, o jakich ci się nigdy nie śniło, ani nawet o jakich nie pomyślałeś, po drogach, które mogą otworzyć nowe horyzonty, zdolne zarażać radością, tą radością, która rodzi się z miłości Boga”. 

Zapraszam Was do tej radości płynącej z codziennej modlitwy, z zaangażowania w Kościół i jego sprawy, do tworzenia i budowania wspólnot różańcowych w waszych parafiach. Modlitwa różańcowa nie jest obciachem i nie jest zarezerwowana tylko dla ludzi starszych. Każdy człowiek, jeśli tylko chce, może odkryć jej piękno, a przez przynależność do Róży (wspólnoty) różańcowej może odkryć jak piękny jest Kościół i jak piękni są ludzie. A przede wszystkim jak wieki i dobry jest Bóg. 

Bł. Paulina Jaricot często powtarzała: „Stworzono mnie, by kochać i działać”. I to jest także nasze powołanie. I to jest powołanie Żywego Różańca. I to jest także Twoje powołanie: kochać i działać.

Ks. Bogumił Kempa