Żyć w pewności zmartwychwstania

Dzisiejsza Ewangelia przedstawia opis wskrzeszenia dwunastoletniej córki jednego z przełożonych synagogi, który rzuca się do stóp Jezusa i błaga Go: „Moja córeczka dogorywa, przyjdź i połóż na nią ręce, aby ocalała i żyła” (Mk 5, 23). W modlitwie tej czujemy troskę każdego rodzica o życie swoich dzieci. Ale czujemy też wielką wiarę w Jezusa, jaką ma ten człowiek. Kiedy zatem nadchodzi wiadomość, że dziewczynka nie żyje, Jezus mówi: „Nie bój się, wierz tylko!”. To słowo Jezusa dodaje otuchy. Wiele razy wypowiada je także do nas: „Nie bój się, wierz tylko!”. Po wejściu do domu Pan kazał wyjść wszystkim płaczącym i głośno zawodzącym i zwrócił się do zmarłego dziecka: „Dziewczynko, mówię ci, wstań!” (w. 41). I natychmiast wstała i chodziła. Widzimy tu absolutną władzę Jezusa nad śmiercią, która jest dla Niego jak sen, z którego można się obudzić. Jezus zwyciężył śmierć i ma też władzę nad śmiercią fizyczną.

W ramach tego opisu Ewangelista umieszcza inne wydarzenie: uzdrowienie kobiety, która od dwunastu lat cierpiała na krwotok. Z powodu tej choroby, która - zgodnie z kulturą tamtych czasów - czyniła ją „nieczystą”, musiała unikać wszelkich kontaktów z ludźmi: była skazana na śmierć cywilną. Ta anonimowa kobieta w tłumie podążającym za Jezusem, mówiła do siebie: „Żebym się choć Jego płaszcza dotknęła, a będę zdrowa” (w. 28). I tak się stało: pragnienie wyzwolenia popycha ją do odwagi a wiara, jeśli można tak powiedzieć, „wyrywa” od Pana uzdrowienie. Ten, kto wierzy, „dotyka” Jezusa i czerpie od Niego łaskę, która zbawia. Wiara jest właśnie tym: dotknięciem Jezusa i czerpaniem od Niego łaski, która zbawia, ocala w nas życie duchowe, ocala nas od wielu problemów. Jezus to zauważył i pośród ludzi szuka oblicza tej kobiety. Ona z drżeniem wychodzi naprzód, a On jej mówi: „Córko, twoja wiara cię ocaliła” (w. 34). Jest to głos Ojca niebieskiego, który przemawia w Jezusie: „Córko, nie jesteś przeklęta, nie jesteś wykluczona, jesteś moją córką. Ja wybaczam ci wszystko!”. Za każdym razem, gdy Jezus staje blisko nas, kiedy z wiarą do Niego idziemy, słyszymy od Ojca: „ty jesteś moim synem, jesteś moją córką, jesteś uzdrowiony, uzdrowiona, przebaczam wszystko, leczę wszystkich i wszystko”.

Te dwa wydarzenia - uzdrowienie i wskrzeszenie z martwych - mają jedno centrum: wiarę. Przesłanie jest jasne i można je streścić w jednym pytaniu, jakie musimy sobie zadać: czy wierzymy, że Jezus może nas uzdrowić i obudzić ze śmierci? Cała Ewangelia jest napisana w świetle tej wiary: Jezus zmartwychwstał, zwyciężył śmierć i z powodu tego Jego zwycięstwa również my zmartwychwstaniemy. Wiara, która dla pierwszych chrześcijan była pewna, może przygasnąć i stać się niepewna do tego stopnia, że niektórzy mylą zmartwychwstanie z reinkarnacją. Ale słowo Boże z dzisiejszej niedzieli zachęca nas do życia w pewności zmartwychwstania: Jezus jest Panem, ma władzę nad złem i śmiercią i chce nas zaprowadzić do domu Ojca, gdzie panuje życie. Tam się wszyscy spotkamy, spotkamy się w domu Ojca, w życiu, którym obdarzy nas Jezus.

Zmartwychwstanie Chrystusa działa w historii jako zasada odnowy i nadziei. Każdy, kto jest zrozpaczony i śmiertelnie zmęczony, jeżeli powierzy siebie Jezusowi i Jego miłości, może zacząć żyć na nowo, także rozpocząć nowe życie. Zmiana życia jest sposobem zmartwychwstania. Wiara jest siłą życia, nadaje pełnię naszemu człowieczeństwu; a ten, kto wierzy w Chrystusa, musi być rozpoznawalny, ponieważ wspiera życie w każdej sytuacji, aby wszyscy doświadczyli, szczególnie najsłabsi, miłości Boga, który wyzwala i zbawia.

Prośmy Pana za wstawiennictwem Maryi Panny o dar wiary mocnej i odważnej, pobudzającej nas do szerzenia nadziei i życia wśród naszych braci.

Katecheza wygłoszona na „Anioł Pański” 28 czerwca

KWIATKI FRANCISZKA

Zapamiętajmy te trzy słowa jako znak: czynić, słuchać, mówić. Ktoś, kto jedynie mówi i czyni, nie jest prawdziwym prorokiem, nie jest prawdziwym chrześcijaninem, bo ostatecznie wszystko upadnie, jako że nie stoi na skale miłości Bożej, nie jest trwałe jak skała.

Słowa do uczestników Mszy św. w Domu św. Marty 25 czerwca

Jezus nigdy nikogo nie usuwa na margines, ale raczej usuwa siebie samego, aby włączyć wykluczonych, nas grzesznych. Czy mam odwagę, by dotknąć wykluczonych? To pytanie dotyczy również Kościoła, parafii, wspólnot, osób konsekrowanych, biskupów, kapłanów - wszystkich.

Słowa do uczestników Mszy św. w Domu św. Marty 26 czerwca

Nie jesteśmy świadkami ideologii, sposobu uprawiania teologii, lecz świadkami uzdrawiającej i miłosiernej miłości Jezusa.

Słowa do duchowieństwa, osób konsekrowanych i seminarzystów w szkole Don Bosco w Santa Cruz de la Sierra 9 lipca

Sprawiedliwa ekonomia musi stworzyć warunki, aby każdy mógł cieszyć się dzieciństwem bez niedostatków, rozwijać swoje talenty w młodości, pracować z pełnymi prawami podczas lat aktywności zawodowej oraz mieć dostęp do godziwej emerytury na starość.

Słowa do uczestników II Światowego Kongresu Ruchów Ludowych w Santa Cruz de la Sierra 10 lipca