Z górami w tle

Z górami w tle

Kościół na Górze Wszystkich Świętych powstał jako podziękowanie za ocalenie z zarazy. W pobliżu świątyni znajduje się wieża widokowa, z której można podziwiać panoramę Gór Sowich, Bardzkich i Stołowych.

Słupiec w diecezji świdnickiej to miejscowość otoczona Wzgórzami Włodzickimi i Górami Sowimi. Sięga ona swoimi „korzeniami” XIII wieku. Kiedyś wieś nosiła nazwę Schlegel, najprawdopodobniej od nazwiska pierwszych osadników. Wymieniana jest też w dokumentach z 1327 roku jako Slegelonis villa. W 1607 roku w Słupcu odkryto złoża złota, a później zaczęto wydobywać węgiel kamienny. Szczególnie intensywny rozwój przemysłowy wsi przypada na wiek XVIII, kiedy była własnością rodu Pannwitzów.
W 1945 roku miejscowość poddała się bez walki Armii Czerwonej. Po wojnie zaczęli do niej napływać polscy osadnicy i reemigranci - górnicy z Francji. W związku z szybkim przyrostem demograficznym, w latach 1967 - 1973 Słupiec zyskał status miasta, jednak w 1973 roku został włączony do Nowej Rudy. I właśnie na terenie Nowej Rudy położona jest parafia św. Katarzyny erygowana w XVI wieku z parafialnym kościołem św. Katarzyny Aleksandryjskiej, wzniesionym w latach 1885 – 1887 z czerwonego piaskowca. Jednak nie o nim napiszę tym razem, lecz o mniejszej świątyni znajdującej się również w tej parafii. To kościół Matki Boskiej Bolesnej, czyli maryjne sanktuarium położone w Sudetach, w paśmie Wzgórz Włodzickich. Bywa też często określane jako sanktuarium na Górze Wszystkich

Świętych.Krzyż i kościół
Góra ta już od XVIII wieku była celem pielgrzymek. Najpierw znajdował się na niej drewniany krzyż, prawdopodobnie postawiony przez bernardynów. W 1680 roku mieszkańcy Słupca postanowili wybudować w tym miejscu kościół, jako podziękowanie za ocalenie z zarazy, szalejącej na terenie ziemi kłodzkiej. Już w listopadzie tego roku poświęcono kościół ku czci Chrystusowego Świętego Krzyża, Jego Najświętszej Bolesnej Matki Maryi Dziewicy i jej gorzkim łzom, św. Sebastianowi, św. Rochowi, św. Karolowi Boromeuszowi, św. Franciszkowi Ksaweremu, św. Rozalii i jeszcze innym świętym chroniącym przed zarazami. Świątynia została wybudowana na planie prostokąta, z kwadratowym prezbiterium nakrytym kopułą zwieńczoną hełmem. Nawa została nakryta dachem dwuspadowym. Na elewacji frontowej umieszczono główny portal zamknięty trójkątnym tympanonem, po prawej stronie umieszczono skromniejszy drugi portal. Po obu stronach fasady i w jej trójkątnym szczycie znajdują się nisze.

Pustelnia
W pustelni przy kościele mieszkali pustelnicy, a pierwszym z nich znanym z imienia był br. Onufry Roter (1687-1761) z zakonu minorytów św. Franciszka. W 1752 roku tuż przy kościele wybudowano drugą pustelnię, a później trzecią. W 1816 roku w świątyni udekorowano ołtarz, a następnie postawiono ambonę. Sprowadzono również relikwie Świętych Pacyfikusa i Cancydy, męczenników chrześcijańskich z okresu rzymskiego. Kiedy koło kościoła powstała Droga krzyżowa, poświęcił ją ks. Teuber ze Słupca. Obrazy do kapliczek namalował Siegel z Ząbkowic Śląskich. We wnętrzu świątyni można też podziwiać freski autorstwa W. Hanschilda i A. Richtera z 1849 roku, które zostały odnowione w 1903 roku.
Z kolei w 1880 roku na ołtarzu głównym postawiono nową figurę Maryi wyrzeźbioną przez monachijskiego artystę Rücknera na prośbę pustelnika br. Augusta Teubera. Starszą, barokową rzeźbę ustawiono wtedy w grocie obok kościoła.

Sanktuarium Ziemi Noworudzkiej
Na początku XX wieku sanktuarium i stacje Drogi krzyżowej zostały wyremontowane. Natomiast Kłodzkie Towarzystwo Górskie otworzyło na Górze Wszystkich Świętych schronisko Luckasbaude i wieżę widokową Moltketurm, o której za chwilę.
Od 1885 do 1930 roku w pustelni mieszkał kolejny pustelnik br. Anton Hertelt, znany jako brat Felix. Obecnie upamiętnia go tablica wmurowana w ścianę kościoła. Po II wojnie światowej sanktuarium powoli niszczało, także w latach 80. XX wieku popadło w całkowitą ruiną. Dopiero w 1996 roku odbudowano je. W nowy ołtarz główny wmurowano relikwie świętych męczenników rzymskich. Od 2002 kościół nosi tytuł sanktuarium Ziemi Noworudzkiej.
Na koniec jeszcze o 15-metrowej, kamiennej wieży widokowej, noszącej imię feldmarszałka Helmutha Karla von Moltkego, którego rodzina ufundowała w znacznej części obiekt. Obecnie możemy go zobaczyć nad głównym wejściem na płaskorzeźbie. Znajduje się ona powyżej kościoła. Można z niej zobaczyć panoramę Sudetów Środkowych, a zwłaszcza Gór Sowich, Bardzkich i Stołowych. Wykonano ją z czerwonego piaskowca, pochodzącego z kamieniołomu znajdującego się kilka kilometrów od wieży.

Renata Jurowicz