Wraz z chrztem otwiera się brama do prawdziwej nowości życia.

W sakramencie chrztu odpuszczany jest grzech pierworodny 
i wszystkie grzechy osobiste, jak również wszystkie kary za grzechy. 
Wraz z chrztem otwiera się brama do prawdziwej nowości życia

W Credo, poprzez które co niedzielę wyznajemy naszą wiarę stwierdzamy: „Wyznaję jeden chrzest na odpuszczenie grzechów”. Wyrażenie to można podzielić na trzy punkty: „wyznaję”; „jeden chrzest”; „na odpuszczenie grzechów”.

„Wyznaję”. Ten termin wskazuje na znaczenie tego, co stwierdzamy. Wypowiadając te słowa, potwierdzamy naszą prawdziwą jako dzieci Bożych. Chrzest jest w pewnym sensie dowodem osobistym chrześcijanina, metryką urodzenia w Kościele. Wszyscy znacie dzień swego urodzenia. Świętujemy urodziny. Jednak, kto z was pamięta, w jakim dniu został ochrzczony? Dziś, kiedy wrócicie do domu zapytajcie: którego dnia zostałem ochrzczony? To są drugie urodziny! 

Drugi element: „jeden chrzest”. Słowo chrzest dosłownie oznacza „zanurzenie” i rzeczywiście sakrament ten stanowi prawdziwe duchowe zanurzenie w śmierci Chrystusa, z której wskrzeszani jesteśmy wraz z Nim jako nowe stworzenia (por. Rz 6, 4 ). Jest to obmycie odradzające i oświecające. Odradzające, ponieważ dokonuje tego zrodzenia z wody i Ducha, bez którego nikt nie może wejść do królestwa niebieskiego (por. J 3, 5). Oświecające, gdyż przez chrzest osoba ludzka wypełniona jest łaską Chrystusa, „światłością prawdziwą, która oświeca każdego człowieka” (J 1, 9) i rozpraszającą ciemności grzechu. Dlatego w celebracji chrztu rodzice otrzymują zapaloną świecę, aby wskazać na to oświecenie. Chrzest oświeca nas wewnętrznie światłem Jezusa. Na mocy tego daru osoba ochrzczona jest powołana, by sama stała się „światłem” dla braci, światłem wiary, którą otrzymał, zwłaszcza dla tych, którzy są w ciemnościach i nie dostrzegają żadnych przebłysków jasności na horyzoncie swego życia.

Na koniec krótka wzmianka o trzecim elemencie: „na odpuszczenie grzechów”. W sakramencie chrztu odpuszczane są wszystkie grzechy, grzech pierworodny i wszystkie grzechy osobiste, jak również wszystkie kary za grzech. Wraz z chrztem otwiera się brama do prawdziwej nowości życia, która nie jest gnębiona ciężarem negatywnej przeszłości, ale która już odczuwa piękno i dobro królestwa niebieskiego. Chodzi o potężną interwencję Bożego miłosierdzia w naszym życiu, aby nas zbawić. Ale ta zbawcza interwencja nie odbiera ludzkiej naturze jej słabości. Wszyscy jesteśmy słabi i wszyscy jesteśmy grzesznikami. Nie odbiera nam też odpowiedzialności, by prosić o przebaczenie za każdym razem, gdy błądzimy! To bardzo piękne. Nie mogę się ochrzcić dwa, trzy, czy też cztery razy, ale mogę wiele razy iść do spowiedzi, odnawiając łaskę chrzcielną. To tak, jakbym dokonywał ponownego chrztu. Pan Jezus jest tak dobry, że nigdy nie przestaje nam przebaczać. Zapamiętajcie to dobrze: chrzest otwiera nam drzwi do Kościoła. 

Fragment katechezy wygłoszonej 13 listopada